คิ ด ม า ก ทำ ไ ม๊ สู้ ล ง มื อ อ่ า น ดี ก ว่ า

: Cho';cO':)) September 30, 2010, 06:26:48 PM

ครูคะ....หนูไม่รู้ว่า"หนูจะเป็น ได้ เป็น 'ไอ้ขี้แพ้'หรือเปล่า"
คุณครูคะ หนูไม่รู้ว่าตัวเอง เป็น''ไอ้ขี้แพ้''เปล่า
รู้แต่ว่าตอนนี้หนูอยู่ ม.6 แล้ว ตอนนี้ปิดเทอม เทอม 1 อีก
ซึ่ง หนูเป็นคนที่เพื่อนๆต่างบอกว่าหนู ถนัดคณิต แต่หนูสงสัย จังว่า
ตอนประถมหนูเรียนเอกชน หนูเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่เด็กๆ
คุณพ่อคุณแม่ ต่างให้เรียนพิเศษ ตั้งแต่ ตอนประถม 4 ซึ่ง
หนูจำได้ว่า หนู คุยกับฝรั่งรู้บ้าง ไม่รู้บ้าง แต่ ที่ที่หนูเรียนพิเศษ ก็เรียนกับคุณครูที่เป็นฝรั่งจาก ฟิลิปปินค่ะ
จำได้ว่า ครูอาบิเกล เค้าเป็นคนใจดีมากๆเลย เค้าช่วยสอนต่างๆ แต่หนูบอกไม่ได้เต็มปากว่า
หนูเก่งอังกฤษ และบอกไม่ได้ว่าถนัดคณิต แม้ว่าคุณแม่จะให้หนูเรียนพิเศษโดยรวม แต่ภาษาอังกฤษเป็นสิ่งหนึ่ง
ในตอนประถมที่หนูมาเรียนข้างนอกไม่เหมือนวิชาอื่นๆเรียนกับทางโรงเรียน
พอตอนประถม 6 หนูจำได้ว่า

''อืม เราจะเข้า ม.1 แล้วนะ!!"

แต่หนูก็ไม่ค่อยขยัน แต่ก็พออ่านบ้างอะไรบ้าง ''; ทุกๆคนใน รร เน้นไปที่ เตรียม
แต่หนูรู้ตัวเองว่าไม่เก่ง เลยพยายามถามคุณแม่ว่า

'' ที่นั่นมีแต่คนเก่งๆ ทั้งนั้นเลย อีกอย่างถึงแม้จะสอบเข้าไม่ได้ แม่ว่าหนูจะเรียนที่ไหนดี เตรียมคงไม่ได้แน่ๆ เพราะว่า หนูก็ไม่เก่งอีก ก็จับฉลากไม่ได้ด้วย เพราะไม่ใช่เขตในพื้นที่ "

คุณแม่เลยให้หนูไปเรียน รร ใกล้บ้าน ที่อยู่ในเขตพื้นที่ นั่นก็คือ รร ญ ล้วน มี รร พี่น้องเป็น รร สหศึกษา
หนูสอบเข้า รร ญล้วนไม่ได้คะแนนขาด 2 คะแนน เพราะคะแนนหนูปรากฎว่าหนูไม่เก่ง คณิต วิทย์ ไทย สังคม
ส่วนภาษาอังกฤษ หนูพอทำไหว หลังจากนั้นหนูก็จับฉลาก แต่ก็ ไม่ได้จับอีก เพราะ ผอ.คนนี้เค้าจะออกแล้วด้วย
แบบว่า พวกหนูก็เลยดีไป ผอ เค้าให้ เข้าได้ทั้งหมด อ่ะค่ะ จึงทำให้หนูได้เรียน ม.1 ใน รร นี้ หนูเข้ามาตอนแรก
หนูแค่แปลกๆว่า ทำไมมีแต่ผู้ ญ แต่นานๆไปก็ชินไปเอง นานๆเข้า เค้าให้หนูเลือกสาย เข้า ม.2 หนูเลือกอยากจะเรียน
สายศิลป์-คำนวณ อันดับแรก รองมา สายวิทย์-คณิต และก็ตามด้วย อังกฤษ-คอม แต่คุณแม่หนูอยากให้หนูเรียน
วิทย์-คณิต เพราะมีโอกาสให้เลือกมากกว่า หนูคงไม่ผิดใช่ไหมคะที่เลือกเรียนนี้ เพราะว่าตอน ม.1 หนู ถนัดอังกฤษ หรือ
เป็นเพราะหนูเข้า รร รัฐบาลไม่รู้ ทำไมมันดูง่าย เหลือเกิน หนูจึงเลือกอยากจะเรียนอังกฤษ ส่วนคณิตที่เลือกเพราะ
หนูพอทำได้ค่ะ แล้วหนูก็เรียนอย่างนี้ จนถึง ม.3 พอ ม.4 หนูก็เลือกเรียนอย่างเดิมค่ะ ศิลป์-คำนวณ หนู ก็แปลกใจค่ะ
ดูเกรด ที่ผ่านๆมา เปรียบเทียบระหว่าง อังกฤษกับคณิตศาสตร์ ม.1 หนูถนัด อิงค์ ม.2 แม่ให้หนูไปเรียนพิเศษคณิต
กับอาจารย์ น.ต.อ.น. เลยทำให้หนูถนัดคณิตไปด้วย พอขึ้น ม.3 หนู รู้สึกว่า อังกฤษเริ่มยาก แต่ว่าทำไม หนูกลับ สนใจ
คณิตมากกว่า ซึ่งตอนนั้นหนูสนใจทั้งสองอย่างเท่ากัน แต่ไม่เท่าเทียม ถึงแม้จะไม่ได้เรียนพิเศษคณิตแต่กลับมาเรียน
อังกฤษ ที่คุณแม่ให้เรียน แต่หนูเคยบอกว่าไม่เรียนนะคะ ไม่รู้เพราะอะไร แต่ก็เรียน เพราะคุณแม่ให้เรียน จนถึง ม.4
หนูเลือกเรียนสายศิลป์คำนวณ ค่ะ ส่วนคุณแม่อยากให้เรียน วิทย์-คณิต เช่นเดิมค่ะเพราะว่ามีโอกาสและทางเลือก
ที่มากกว่า ในการเข้าสู่มหาลัย แต่หนูกลับรู้สึกว่าหนูคงไม่ไหวแน่ๆ เพราะวิชาวิทยาศาสตร์นั้น ตั้งแต่ เข้ามา หนู
ได้ เกรด 2.5'; บ้างก็มี 3 แต่ไม่เคยเกินนี้เลยค่ะ หนูเลยเลือกที่จะเรียนตามใจ พอขึ้นมาหนูรู้ว่าคณิตคือสิ่งที่หนูถนัดแล้ว
แต่ทำไม อังกฤษกลับเป็นสิ่งที่ยากเกิน เพราะหนูไม่ ขยันหรือเปล่า จน ม.5 หนูเกรดอังกฤษตกจิงๆเลยค่ะ สุดๆเลย
เทอมแรกไม่เท่าไหร่ ยัง 3.5 ตัว 3 อีกตัว 2.5 ตัว '; แต่ เทอม สองนี่สิคะ หนูได้มา 3บ้าง 1.5 ตัวนึง ทำให้หนูนิ่งเลย
กับคณิตศาสตร์ที่หนูทำแล้วได้ 4 แต่หนูก็ ขยัน อ่านอังกฤษเหมือนกันนะคะ แม้จะไม่ค่อยเข้าใจ ก็อ่านบ้างหยุดบ้าง
อย่างงี๊ บ้างก็หยุดไปเลย แล้วกลับมาทำใหม่ ตอนนี้หนู อยู่ ม.6 แล้ว พรุ่งนี้หนูรู้เกรด ตัวเอง แต่ไม่รู้จะสายไปไหม
เพราะตอนสอบหนูก็ทำเต็มที่ เท่าที่หนู ทำได้ สุดๆ ทุกๆอย่าง ทุกวิชา เพราะตอนกลางภาค ทำให้หนูเศร้าสลดยิ่งกว่า
เกรดออกตอน ม.5 เทอม 2 ซะอีก นั่นคือ หนูตก 8 ตัว!! ยังดี ที่มีแค่ ภาษาอังกฤษ อ่านเขียน ไม่ใช่อีกสองตัวที่เหลือ
หนูเรียน ภาษาทั้งหมด 3 ตัว ค่ะ พื้นฐาน ฟังพูด และ อ่านเขียน นั่นคือส่วนที่ทำให้หนูขยันมาก จนถึง ตอน สอบปลายภาค
หนูทำเต็มที่ อ่านเต็มที่ อ่านเท่าที่อ่าน ทำได้เท่าที่ทำ ทำไม่ได้ ก็พอจำคำของคุณครูแต่ละท่านได้ก็ จะทำ ถ้าจำไม่ได้ก็
ดูใกล้เคียงจิงๆ แต่ที่รู้ๆนะคะ สิ่งหนึ่งที่หนูกลัวที่สุด คือ ผลการเรียนที่ ออกมาแล้วจะดีไหม เพราะเทอมนี้เทอมที่ 5 แล้ว
เป็นเทอมที่ มหาลัยเค้าจะเอาเกรดบ้าง ตามแต่ละคณะ เพราะว่า สุดท้าย ก็ขึ้นอยู่กับสิ่งๆนี้ หนูไม่รู้หนูจะทันไหม
ที่หนูเริ่มต้นเรียนภาษาอังกฤษใหม่เริ่มนับหนึ่ง หนูขอคุณแม่เรียน เองกับ ตัว ทั้งกับครูที่หนูคิดว่าหนู น่าจะได้ ปรากฎว่า
เรียนไกลเกิน หนูท้อ เลย หยุด แล้วก็หนูมาเรียนกับครูสมศรี นี่เป็นครั้งที่ 2 แต่เป็นครั้งแรกที่หนูลงเรียน ในการเริ่มต้น กับ
คุณครูสมศรี New Gat1 แต่หนูไม่รู้จะทันไหม ที่จริงคุณแม่จะให้มาเรียน ตั้งแต่ ม.3 แล้ว แต่คุณแม่บอกให้ไปเรียน
ลาดพร้าว ซอย 101/1มั้งคะหนูก็ลืมเหมือนกัน แต่หนูปฏิเสธเพราะหนู คิดว่า คุณแม่เสียเงินให้กับหนูเยอะ มากๆ
มากเสียด้วย ตอนนั้น ความคิดนั้นคือ หนูปฏิเสธ เพราะหนูไม่รู้จิงๆว่าที่นั่นเป็น ที่เรียนวิสุทธิ์ ที่มีเด็กเรียนแล้วเก่ง
แต่หนูเพิ่งจะเริ่มตอนนี้ปิดเทอม ตุลา นิวเเกท1 แล้วหนูก็ลง นิวแกท 2 ลงเปิดเทอม หนูไม่รู้จะทันไหม ถ้าหนูจะบอกว่า
หนูสอบแกท ตุลาอีกตะหาก ซึ่งนั่นก็คือวันที่ 9 หนูลงสอบ แกท กับ แพท1 แล้วหนูจะทำไงดีกับชีวิตของหนูที่เพิ่งจะ
เริ่มเรียนใหม่ หนูเป็นคนจำง่ายแต่ก็ลืมง่าย หนูเรียนกับคุณครูมา 2 วัน แล้ว หนูเลยรู้เลยว่า ทำไมเพื่อนๆที่เรียน กับ
คุณครูในห้องถึงเก่ง เก่งศัพท์ เก่ง เยอะเลย เลยทำให้หนูมาเปรียบเทียบกับตัวเองเสมอ ว่าหนูกำลังทำอะไรอยู่ ณ ตอนนั้น
หนูเป็นแบบนั้นแต่ไหนแต่ไรแล้วอ่ะค่ะ หนูถามกับตัวเองมาตลอด มีความรู้สึกอะไรเก็บไว้คนเดียว บอกกับคนอื่นได้ไม่ไหว
ถึงแม้จะมีเพื่อนอยู่ก็ยิ้มบ้างร้องบ้าง แต่ว่าไม่ค่อยร้อง เฉพาะเรื่องที่ มันหนักจิงๆค่ะ ตอนนี้หนู ม.6 แล้ว สุดแล้ว สำหรับ
มัธยม หนูไม่รู้ว่า หนูจะทำได้ไหม เพราะ แค่ สอบ Smart I หนูก็ทำได้ไม่ดี โดยเฉพาะอังกฤษ แต่หนูก็พยายาม ทำทุกครั้ง
ให้ดีที่สุดแต่ก็เป็นไปไม่ได้ นั่นคือสิ่งที่หนูกลัวตอนนี้อีกเหมือนกัน หนูกลัวจะเข้ามหาลัยไม่ได้เหมือนเพื่อนๆ เพราะถ้าเพื่อน
ทำได้หนูก็ต้องทำได้สิ หนูคิดงี๊ แต่ ความเป็นจริง หนูไม่เก่งเอาซะเลย ตอนนี้บอกกับตัวเองไม่ได้ว่าเก่งวิชาอะไร แต่เพื่อนๆ
มักบอกว่าหนูเก่งคณิต หนูก็จะเถียงว่า ''ไม่ได้เก่งหรอก แค่เอาตัวเลขไปแทนๆ แล้วแก้สมการได้ แค่นั้น เอง''
แต่เพื่อนมักจะบอกว่า โหย เชื่อตาย ;;; หนูก็ไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน ความคิดหนูตอนนี้ไม่รู้จะไปลงไหน อยากที่จะเก่ง
อังกฤษไปด้วย เพราะใครหลายคนต่างบอกว่า

'''คนที่เก่งคณิต จะไม่เก่งอังกฤษ เช่นเดียวกับคนที่เก่งอังกฤษ จะไม่เก่งคณิต'''

แต่หนูอยากทำให้ตรงนี้กระจ่างเหมือนกันเพราะหนูก็ชอบอังกฤษแต่ไหนแต่ไรแล้ว สิ่งที่หนูกำลังสับสนคือ หนูจะทำไงดี
กับเรื่องจะเข้ามหาลัย บอกได้เลยค่ะว่าถึงแม้จะชอบวิชานั้น แต่มันมีโอกาสน้อย เพราะ เฉลี่ย 4 ภาคได้แค่ 3.01
หนูเลยหวังกับ ม.6เทอม 1 มาก!!!!!! ว่าเกรดจะออกมายังไง หนูจะไหวหรือไม่ แต่ก็นั่นแหละค่ะ ตกมาก็เจ็บ
หนูเจ็บมาเยอะตั้งแต่สมัครค่ายที่หนูหวังมากเกิน แต่ก็ไม่ได้ หนูควรจะหวังพอประมาณ หนูไม่รู้จะทำไงกับ
ตัวเองเหมือนกัน เพราะหนู ก็ทำได้แค่สิ่งที่หนูทำได้ นั่นคือตอนนี้ ตั้งใจกับปัจจุบัน แล้วคิดถึงอนาคต'''; แต่ก็นั่นแหละค่ะ
หนูมีสิ่งที่หนูไม่มีเหมือนคนอื่น นั่นคือ ความขยันแล้วทำจนถึงที่สุด ถึงแม้หนูจะขยัน ทำ แต่หนูก็มีตัวขี้เกียจ หนูรู้ว่าจะ
ขจัดมันยังไงตัวตัวนี้ออกไป แต่หนูก็พอทำได้นะคะ จากที่หนูติดเกมส์หนูก็เลิกได้ จากที่หนูอ่านนิยายงอมแงม หนูก็เลิกได้
นั่นคือสิ่งที่หนูภูมิใจกับตัวเอง ว่าหนูตัดใจสิ่งที่เป็นกิเลส พวกนี้ได้ด้วยเหมือนกับทีวี หนูไม่ได้ดูมานาน แล้ว นานมากด้วย
จนแปลกที่แต่ก่อนหนูติดประจำ จำได้ว่าช่องนี้ มีอะไร วันไหน อยากดูก็เปิดไม่อยากดูก็ไม่ต้องดู แต่ตอนนี้หนูไม่รู้เลยว่า
มีอะไรบ้าง หนูสามารถตัดได้ในสิ่งเหล่านี้ แต่ที่แปลกคือหนูไม่สามารถตัดคอมออกจากชีวิตได้ เพราะหนูชอบ ในสิ่งที่หนู
หาทุกๆอย่าง ทั้งเพื่อนๆ ทั้งการเรียน จิงๆ นะคะ หนูก็มีดีแค่นี้แหละ ส่วนเรื่องอื่นหนูไม่รู้จะทำไงดี เพราะอะไรหนูก็แก้ตัว
ไม่ได้ เพราะแก้ไงก็งั้นๆ มันก็ไม่ได้เรื่อง หนูเลยอยากได้คำปรึกษาจากคุณครูอ่ะค่ะ ว่าหนูจะเริ่มต้นจาก 0 ทัน หรือไม่
กับการที่หนูลงเรียน New Gat1 ปิดเทอม และลง New Gat2 ตอนเปิดเทอม แล้วหนูควรจะลงเรียนไรเพิ่มดีไหม
ตอนนี้หนูอยากทำในสิ่งที่เป็นปัจจุบันมากที่สุด ถึงแม้จะไม่ได้ก็พยายาม เพราะหนูรู้ว่า หนูเรียนกับครูตอนนี้ก็สายเกินไป
เพราะยังไงพอ จบ ม.6 เรียนกับคุณครูอีกก็ไม่ค่อยได้ แต่หนูทำวิธีไหนได้ก็จะทำ ทำตอนนี้ และเดี๋ยวนี้ '''; Now'';; หนู รู้
แล้วว่า ทำไม ทุกๆคนถึงรักคุณครู เพราะคุณครูเปรียบเสมือนแม่ ที่คอยเป็นที่ปรึกษา หนูก็รักคุณครูเหมือนแม่นะคะ ถึงแม้
จะพึ่งรู้จัก คุณครูเป็นคนเฮฮา ตรงๆ หนูรู้นิสัยง่าย เพราะหนูก็เรียนรู้จากเพื่อนๆที่หนูครบ มาหลายๆคนนั่นแหละค่ะ ^^'; ;'''

หนูขอขอบคุณนะคะ ที่กรุณาอ่านมาจนถึงตอนนี้ ทั้งเพื่อนๆ พี่ๆและน้องๆ ‘;

ขออภัยกับความไม่สะดวกนะคะ TT^TT’’; [/size]

ขอบคุณ ค่ะ .... .'';[/size]

Cho';cO'

)

ดูจาการตั้งชื่อ

ดูจากการพิมพ์ ก็พอจะทราบว่าหนูไม่ได้ฝึก "การไม่คิด"

และผลักพลังจากการไม่คิดไปเป็น"การกระทำ"

คนคิดเยอะ การกระทำก็จะเยอะ

แต่ถ้าหนูคิดลดลง และเพิ่คุณภาพความคิดขึ้น

หนูก็จะกระทำสิ่งที่มีคุณภาพตามไปด้วย

หยุดคิดซะ

และลงมือทำ อย่างไรก็ต้องสำเร็จ

แค่ก้าวทีละก้าวก็ใกล้จุดหมายเข้าไปทุกทีแล้ว

เพียงแค่ อย่าเร่งผลก็พอ

พื้นที่ลาดชัน วิ่งไป ก็เหนื่อยตอนต้นแล้วต้องมาหยุดพักยาวระหว่างทาง

สู้ไปช้าๆ อย่างมั่คง

แต่ถ้าเวลาไม่พอ ก็ต้องดูแลสุขภาพให้ดีเพื่อที่จะทุ่มให้สุดตัวไปเลย

เหนื่อยก็พัก

ตื่นก็อัดกันใหม่

คนเราจำได้ ก็ลืมได้

ลืมได้ ก็จำใหม่ได้

ไม่เห็นน่ากลัวเลย

หรือหนูป๊อดล่ะลูก หา!!!!!!!

สู้หน่อย

ใจนักเลงหน่อย

ริจะวิ่งแซงเขา ถ้าใจป๊อดก็ต้องบ่นพรึมพรำอย่างนี้ไปตลอดนะ

เอ้า.....เลิกบ่นเสียที

แล้วอ่านซ้ำๆ ทวนซ้ำๆ ทำแบบฝึกหัดซ้ำๆ

ถ้าผลมันยังเหมือนเดิมก็ค่อย เลิกขยันแล้วกัน

คุณครูก็ขอเป็นกำลังใจให้คนที่ไม่ยอมเป็น "ไอ้ขี้แพ้"แล้วกันนะ

ชีวิตมีวิกฤติให้เราฝ่าฟัน ไม่บ่อยนัก

ก็เด็กทั้งประเทศเขาขยันกัน ไม่ใช่หนูคนเดียวสักหน่อย

ลุกขึ้นมาสู้เร็ว

1..2..3........ ไปปปปปปปปปปปปปปปปปปป

สู้ยิบตาเร๊วววววววววววววว