หนูอยากได้คำปรึกษาเรื่องเพื่อนค่ะ คือเพื่อนของหนูเขาเรียนเก่ง เวลาสอบทีไร เขาก็ได้คะแนนดีทุกครั้ง เวลาหนูทำข้อสอบผิด เเล้วเขาทำถูก เขาก็มักจะแสดงสีหน้าประมาณหัวเราะ ซึ่งหนูสังเกตเห็นได้ว่าเขารู้สึกดีที่หนูทำผิด หนูก็เลยมีความรู้สึกว่า ทำไมเขาต้องมาทำสีหน้าอย่างนี้ด้วย หนูก็เลยอยากเอาชนะเขา(เหมือนไม่ดีเลย) หนูอ่านหนังสือมากขึ้น(จริงๆ) แต่สอบทีไร หนูก็ไม่เคยได้มากกว่าเขาเลย หนูผิดใช่มั้ยที่คิดแบบนี้ แต่หนูรู้สึกอึกอีดมาก ไม่รู้จะทำอย่างไรดีค่ะ ช่วยแนะนำหนูด้วยนะคะครู
คนที่ชอบเปรียบเทียบกับผู้อื่น เป็นคนกร่นทุกข์กร่นโศก
ยากที่จะมีจิตที่อิสระ และเสวยทุกข์เป็นเนืองนิจ
การแก่งแย่งชิงดี เป็นความหมองที่ครอบงำจิตไม่ให้ให้พบความสว่างใส
ถ้าหนูชนะเขา ก็คงชนะไม่ตลอด
แล้วความสุขมันอยู่ตรงไหนล่ะลูก
ถ้าอีกคนได้ดี แล้วเรารู้สึกไม่อยากให้เขาได้ดีกว่าเรา
ชีวิตเราก็อิงทุกข์ไว้กับเขา
เขาไหว เราก็ไหว
เขาเอน เราก็เอน
อย่างนั้นชีวิตหนูก็ไม่ใช่ชีวิตของหนูสิลูก
คนบางคนอ่านหนังสือเพื่อให้ได้คะแนน
คะแนนคือสิ่งที่ตีความว่าตนเก่ง ตนฉลาด ตนเด่นกว่า ดีกว่าคนอื่น
บางคนเก่งคอมฯตัวแม่ บางคนเก่งวิชาการตัวพ่อ
แต่ถ้าน้ำท่วมโลก ไฟฟ้าขาด ถนนไม่เชื่อมต่อ
มีแต่ผืนดิน คนที่ดำนาเกี่ยวข้าว กลับกลายเป็นคนที่วิเศษที่สุด
ความรู้พันแสนบทเรียน
แต่ยามทุกข์หยิบมาใช้ดับทุกข์ไม่ได้แม้สักบรรทัดเดียว
มิสามารถเรียกคนเหล่านั้นว่า "บัณฑิต" ได้
คุณครูยึดควายเป็นสัตว์ที่ให้ธรรมะประจำใจ
ควายขยันไถนาเพื่อให้ได้ข้าวเพื่อชาวนา มิใช่เพื่อตนเอง
ยามเคี้ยวหญ้า เคี้ยวฟาง
หากท้องไม่อิ่ม ก็สามารถ ขย้อนฟางออกมาเคี้ยวเอื้องให้เพลินใจ
บางทีคนที่ทุกข์อาจเป็นเพราะ
"ยิ่งฉลาด ยิ่งทุกข์" ก็ได้นะคะ
จงทำงานเพื่อผลของงาน
อย่าคิดไปเปรียบเทียบกับใครเลยค่ะ
อ่านหนังสือก็จะได้วามรู้ และบ่มเพาะความเพียร
ส่วนคะแนนเป้นผลรองลงไปให้เราประเมินความเพียรว่าสร้างเพียงพอแล้วหรือยัง
สู้ๆต่อไปนะคะ
คุณครุเป็นกำลังใจให้นะคะ 
Kru Somsri's English School
