ขอคำปรึกษาครับผม

[shaman]

        คือว่าผมรู้สึกว่า อารมณ์เสียง่าย หงุดหงิดง่าย  เวลาทีอยู่กับแม่อะครับ คือก้ไม่ได้อารมณ์เสียตลอดเวลาหรอกนะครับ แต่คือผมลองนึกๆ เมื่อเทียบเวลาอยู่กับเพื่อน ผมค่อนข้างอารมณ์ดีตลอด เหมือนมันอารมณ์เสียง่ายจัง หงุดหงิดง่าย ทั้งที่อยู่กับเพื่อนไม่เป็น   เหมือนคนละบุคลิกเลยอะครับ  ผมไม่รู้ทำไม (อยากรู้เหตุผลจริงๆครับ) แต่มันเป็นอย่างนี้อะครับ แม่ผมก้ดูแลผมดีมากๆนะครับ 

          แล้วเหมือนผมทำดีกับแม่ยากมากเลย คืออย่างวันแม่งี้อะครับ ถ้าเทียบกับคนอื่นๆ ผมก้เหมือนวันอื่นๆ ไม่ได้มีอะไรพิเศษให้แม่ กึ่งๆ เหมือนมันไม่ธรรมชาติงั้นอะครับ ก็รู้นะครับ ว่าเราควรทำดีกับแม่มากๆ   แต่รู้สึกว่ามันทำไม่ได้อะครับ  ช่วยแนะนำทีครับ

[POK : )]

ใจเย็นๆครับผม การคุยกันด้วยอารมณ์ย่อมมีผลในทางลบครับผม พยายามอย่าใช้อารมณ์นะครับ
ทำดีไม่ยากหรอกครับผม แต่ถ้าเทียบกับที่แม่ให้เรานั้น
มันหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้ครับ  สู้ๆครับ

[shaman]

ครับ ถ้ารู้ตัวว่าอารมณ์ไม่ดีแล้ว ส่วนมากก้เงียบแหละครับ แต่ก็สงสัยครับ ว่าทำไม

[POK : )]

เด็กสมัยนี้ผมว่าอยู่กับเพื่อนแล้วสบายใจครับผม 
มีอะไรก็พูดคุยกันได้ กันเอง ๆ ลุยๆ ไปไหนไปกัน อาจจะเป็นเพราะแบบนี้รึปล่าว ?
ที่ทำให้เวลาอยู่กับเพื่อน อารมณ์ดีตลอด
แต่ก็อย่าลืมพ่อแม่ล่ะครับผม เวลายิ่งผ่านไปเรื่อยๆครับ.

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

สำหรับครู แม่คือลูกโป่งสวรรค์

จับแล้วมีแต่จะต้องชะเง้อมองขึ้นไปที่ลูกโป่ง

จะไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไปโดยเด็ดขาด

อะไรๆก็สู้แม่ไม่ได้


ลูกชอบบอกว่าไม่ชอบอย่างนี้อย่างนั้นในตัวแม่

แม่ตัวไม่ดีเหมือนแม่คนอื่น

แต่พอไปถามแม่คนไหนๆ บางคนก็ชมลูก บางคนก็บ่นลูก

แต่สุดท้ายก็บอกว่า "แต่ก็รักเขามากที่สุดในชีวิต"



แค่เปลี่ยนความคิดหนู เดี๋ยวพฤติกรรมก็เปลียนตามครับ

อย่ามัวแต่คิดย้อนหลังเลยครับ

คิดไปข้างหน้าและอ่อนโยนกับความรู้สึกดีกว่า

คนเราชอบใช้สมองส่วนตรรกะจนลืมสมองแห่งความรู้สึก

อยากทำอะไรดีๆกับแม่ ไม่เห็นต้องคิดเลย  โผเข้าไปจุ๊บๆแม่เลยนะครับ

แล้วจะเห็นว่าแม่แอบช็อคในความน่ารักของหนูนะลูก


ลองมาฝึกกับคุณครูก่อนก็ได้นะครับ เวลาเจอแม่จะได้ไม่เขิน

[shaman]

ขอบคุณนะครับผม