ครูสมศรีอย่าลืมอ่านน่ะ

น้องต้องมีกำลังใจนะคะ
พี่เข้าใจความรู้สึกน้องค่ะ ตอนนั้นพี่อยากเข้าแพทย์ศิริราชมาก
สอบโควตามหิดล พี่ทุ่มเทมากๆแล้วก้อหวังมากด้วยค่ะ
แต่สุดท้ายก้อสอบไม่ติด คนผ่านไป-มาก้อทักว่าคนอื่นติดคณะนู้นคณะนี้มากมาย
ตอนแรกพี่ก้อเสียใจมาก แต่ก้อกลับมาคิดว่ามันเป็นปรากฏการณ์หนึ่งที่ชีวิตเราต้องเจอ
คนเรามีสุข ก้อต้องมีทุกข์ บางทีเราหวังก้อไม่ได้ตามที่เราต้องการ
ฟ้าอาจลิขิตทางที่เราสามารถเดินได้อย่างสบายสุดท้ายก้อถึงที่หมายเหมือนกัน
ไม่ได้ตามที่หวังครั้งนี้ ครั้งหน้าก้อยังมีค่ะ
ตอนแรกพี่เข้าใจค่ะว่ามันยากที่จะตัดใจ ต้องอาศัยระยะเวลาค่ะ พอเวลาผ่านไป
น้องขึ้นม.4 เป้าหมายในอนาคตคือสอบเข้ามหาวิทยาลัย ไม่ว่าน้องจะเรียนที่ไหนนะคะ
พี่ขอให้น้องมีความมุ่งมั่น+ขยัน+อดทนอย่างสม่ำเสมอ ทำต่อเนื่องนะคะ แล้วเรื่องไหนที่เราคิด
แล้วบั่นทอนกำลังใจของเราก้ออย่าไปคิดถึงค่ะ สู้ๆต่อไปนะคะ เราเคยเจ็บมากมาแล้ว
สวรรค์คงไม่ใจร้ายให้เราเจ็บบ่อยๆหรอกค่ะ เจ็บครั้งแรกเป็นเหมือนเราได้รับวัคซีนเพิ่มภูมิคุ้มกัน
ให้กับหัวใจของเราค่ะ จะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น
พี่ขอให้น้องมีความหวังนะคะ อีก 3 ปี เต็มที่เลยค่ะ อย่าคิดถึงอดีตที่ผ่านมา เราต้องอยู่กับปัจจุบัน
แล้วก้อมุ่งมั่นกับอนาคตนะคะ คนเรามีสิทธิ์ที่ฝันได้ค่ะ แล้วก้อสามารถที่จะทำฝันของเราให้เป็นจริงได้
ขอให้น้องอดทน พยายาม ต่อไปนะคะ พี่เชื่อค่ะว่าสวรรค์ต้องมีตา แผ่นดินมีใจ
ความเพียรที่น้องได้ทำมาโดยตลอดต้องส่งผลเป็นความสำเร็จค่ะ เราคิดว่าครั้งนี้อาจจะไม่ใช่ดวงของเรา
ครั้งหน้า+ครั้งต่อๆไปก้อยังมีค่ะ ขอให้น้องอย่าหมดหวังนะคะ นึกถึงคณะที่เราอยากเรียน นึกถึงมหาลัย
ที่เราอยากเข้า ความฝันกำลังรอเราอยู่ค่ะ ก้าวต่อไปด้วยใจที่เข้มแข็งนะคะ
หากเราไม่เคยเสียน้ำตาเราก้อจะไม่รู้ซึ้งถึงความสุขใจค่ะ
ใครจะพูดว่ายังไงก้อช่างเค้าค่ะ อย่าคิดมากนะคะ เราต้องมั่นใจในตัวเองค่ะ
มุ่งมั่นทำฝันของเราให้เป็นความจริงค่ะ เส้นทางแม้มันจะยากลำบาก บางครั้งทำให้เราเสียใจ