ไม่รู้จะเดินต่อไปยังไงเเล้ว TT

[ลูกคนหนึ่ง]

ครูสมศรีคะ  ตอนนี้หนูรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลย


 เเม่ของหนูที่หนูรักเเละเคารพมาเเต่เด็กเค้าทิ้งหนูไปคะ

  คุณเเม่ไปมีชู้กับผู้ชายคนอื่น หนูไม่โกรธเเม่เลยนะคะ หนูเเค่รู้สึกเหงา หนูพยามไม่นำเรื่องนี้มาเป็นปม


 เเต่หนูกับชอบน้อยใจเรื่องอื่น หนูพยามร่าเริงเป็นเด็กปกติคะ พยามยืนด้วยตัวเอง


ทุกวันนี้หนูอยู่กับคุณพ่อ2คนคะจะมีไปกินข้าวเช้าที่บ้านคุณย่าก่อนไปโรงเรียน หนูรักคุณพ่อเเละคุณย่ามาก  คุณพ่อเป็นคนเงียบดูเหมือนจะไม่ใส่ใจหนูสักเท่าไหร่กลับมาบ้านคุณพ่อก็จะนั่งทำงานที่โค๊กคุณพ่อ ไม่ค่อยได้คุยกัน



 ที่บ้านคุณย่ามีน้องสาวคนนึงคะคุณย่าดูเเลเอาใจใส่น้องคนนี้มากจนบางครั้งหนูก็คิดว่าหนูเป็นหลานคุณย่าด้วยรึเปล่า


คุณย่าชอบคุยเล่นกับน้อง กอดน้อง ถามน้องว่าอยากกินอะไรไหม เเต่ไม่เคยถามหนูเลย  หนูทำอะไรผิดหรอคะ   ยิ่งเป็นเเบบนั้น หนูยิ่ง ไม่อยากที่จะไปคุยกับคุณย่า น้อยใจคะ   เสียใจด้วย



ตอนนี้หนูเเค่อยากให้ใครสักคนมากอดหนู ดูเเลหนู อยากที่จะมีพ่อเเม่มาคอยบ่น คอยว่า        


หนูใช้ชีวิตปกตินะค้ะ เเต่มีบางครั้งกลับมาจากโรงเรียน ก็มีฟุ้งซ่านกลับมาน้อยใจเรื่องพวกนี้ เเล้วยิ่งทุกครั้งที่เห็นคุณย่าทำดีกับน้อง หนูไม่อยากยอมรับเลยว่าหนูอิจฉาที่น้องเค้าก้มีคนดูเเลเอาใจใส่                


ถ้ามีพ่อเเม่มาคอยกอดหนู ยิ้มให้หนู อย่างน้อยก็ได้เห็นหน้าพวกเขาก็คงดี    

หนูตอนนี้รู้สึกทำไรไม่ถูกเเล้วในหัวมีเเต่ความน้อยใจเเย่จังเลยนะค้ะ  คนเราควรจะสู้ เเต่ตอนนี้รู้สึกอ่อนเเอเเละสับสนเหลือเกิน  


หนูทำร้ายตัวเองอยู่รึเปล่าคะ ?


หนูควรจะทำยังไง...    

[mamaka]

ถึง....ลูกคนหนึ่ง
ตอนนี้หนูเรียนอยู่ชั้นไหนค่ะ  คุณแม่มีแต่ลูกชาย  ได้ฟังเรื่องของหนูแล้ว รู้สึกเห็นใจนะค่ะ ความสับสน ความน้อยใจ ทำไมมันวนเวียน อยู่ในหัวเราใช่ไหม ? ไม่ผิดหรอกที่จะรู้สึก ไม่ผิดsivdที่จะเสียใจ  แต่คุณแม่อยากให้หนูมีใครสักคนที่คุยกับเราได้  ขอเป็นเพื่อนจะดีที่สุด  ลูกมีหรือยังค่ะ  คุณแม่จะเป็นกำลังใจให้  และคิดว่าแม่ๆอีกหลายท่าน ถึงจะไม่รู้จักหนู แต่ความเป็นแม่จะถ่ายทอดและส่งมอบแต่สิ่งดีๆให้ลูกนะ....   

No one left behind, we're in Kru Somsri Family.

mamaka   

[ลูกคนหนึ่ง]

ขอบคุณมากเลยนะคะ หนูอยู่ชั้น ม4คะ

เพื่อนที่หนูไว้ใจมีคะ แต่บางครั้งหนูก็ต้องเลือกที่จะเล่าบ้าง

ขอบคุณมากนะคะ

[POK : )]

สู้ๆ ครับ บางทีอุปสรรคที่เผชิญอยู่
อาจจะเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีในอนาคต 
สู้ๆ จ้า อย่าพึ่งท้อ ..

[tooty""]

สู้ต่อไปนะ ^^

อย่าเพิ่งท้อ...

ขอให้ระลึกไว้เสมอว่า ดีแล้วที่ทุกอย่างไม่แย่ไปกว่านี้
ทุกๆคนทีคุณค่าเท่าเทียมกัน  หาคุณค่าของตัวเองให้พบและรักตัวเองให้มากๆ ไม่ว่าใครรักเราเท่าไร จะแคร์หรือใส่ใจเรามากน้อยแค่ไหน  ขอเพียงให้เราดูแลเอาใจใส่หัวใจของเราให้เข้มแข็งไว้ก็พอ   ถ้าฟุ้งซ่านมากๆก็ให้หายใจเข้าออกลึกๆประมาณ 10 นาที และทำจิตใตให้ผ่อนคลายไม่ต้องคิดอะไรมาก

อดทนนะ..เมื่อเราผ่านช่วงเวลาที่โหดร้ายและเจ็บปวดไปได้  ความน้อยใจ เสียใจ ทั้งหลายก้จะหายไปแล้วเราก็จะกลายเป็นคนที่เข้มแข็ง

สู้ต่อไปนะ   เป็นกำลังใจให้เสมอ  ^^

[แม่คนหนึ่ง]

เห็นใจนะคะ แต่อยากให้หนูรู้ว่าคุณพ่อคุณแม่เค้าก็เหตุผลของเค้าที่ต้องทำอย่างนั้น บางครั้งการอยู่ใกล้กับคนที่เหมือนไกลกัน อาจจะเข้ากันไม่ได้ หรืออะไรก็ตาม มันก็ทรมานใจเหมือนกัน สู้อยู่ห่างกันจะดีกว่า คุณพ่อก็อาจจะยุ่งอยู่กับงาน หรือยังเครียดเรื่องคุณแม่อยู่ หนูต้องให้เวลาท่าน เป็นเพื่อนท่าน เพราะตอนนี้ท่านก็มีแต่หนูคนเดียวแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่พ่อแม่จะไม่รักลูก เพียงแต่อาจจะไม่ได้แสดงออกเท่าที่ควร มีวิธีหนึ่งที่น้าเคยใช้ได้ผลก็คือ เมื่อเราอยากให้ใครดีกับเรา อยากให้ใครรักเรา เราต้องทำใจให้รักเขา ทำดีกับเขาก่อน เราก็จะได้รับสิ่งนั้นกลับมาเช่นกัน ลองดูนะ ทั้งคุณพ่อ คุณย่า อย่างเช่นท่านทำงานกลับมาเหนื่อย ๆ ก็หาน้ำให้ท่านดื่ม ถามเรื่องงานว่าวันนี้เหนื่อยไม๊ เมื่อท่านบ่นอะไรก็รับฟัง คนเราทุกคนอยากระบายความในใจแต่บางครั้งก็กลัวจะเป็นปัญหากับคนอื่นจึงไม่ค่อยพูดกัน จริง ๆ การพูดคุยกันมาก ๆ จะเป็นการดีกว่า เพราะจะทำให้เราเข้าใจความในใจของเขา กับคุณย่าหนูเป็นเด็กต้องรู้จักเข้าไปไต่ถามพูดคุยกับท่านก่อนจีงจะน่าเอ็นดู ลองทำดู ยังไงก็หลานอีกคน ปกติของคนเราจะเอ็นดูลูกหลานตัวเล็กเพราะดูน่ารักยังเด็ก ถ้าเราเข้าหาท่้าน ท่านก็จะเอ็นดูเราเอง สำหรับเพื่อนให้เลือกคบเพื่อนดี ๆ นะ ดูว่าใครจริงใจ ช่วยเหลือเรายามเราทุกข์ มีปัญหาปรึกษาผู้ใหญ่จะได้คำตอบที่ถูกต้องสมควรกว่า เพราะประสบการณ์มากกว่า ปรึกษาคุณครูสมศรีก็ได้ คุณครูน่ารักและมีคำแนะนำที่ดีเสมอ สู้ ๆ นะหนู เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

หนูเป็นเด็กที่เก่งมากลูก

จิตใจที่พบกับเหตุการณ์อย่างนี้ ในวัยเช่นนี้  ถือได้ว่าเป็นหัวใจที่แกร่งยิ่งนัก

สิ่งแรกที่หนูควรทำคือ

การยอมรับความจริงของ "การพลัดพราก"

แค่หนูได้ชีวิตนี้มา ชีวิตนี้ก็มาพร้อม"ความเสื่อม" หรือ "ความพร้อมที่จะสูญ"ไปจากเราเสมอค่ะ

การโหยหาความรัก ประหนึ่งการร้องโอบกอดสุริยันจันทรา

ยิ่งร้อง ยิ่งตอกย้ำในเงาที่จับต้องไม่ได้โดยไม่รู้ตัวมาโดยตลอด

การไม่มีคนที่รักเราอยู่ใกล้เคียง ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะรักคนอื่นไม่ได้นะลูก


ดึงตนเองออกจากความทุกข์นะลูก

ด้วยการตั้งใจเรียน ทำกิจกรรมที่เป็นประโยชน์ กิจกรรมที่เชื่อมโยงกับคำว่า "ให้"

ไม่มี "รัก" ใด ที่จะได้จากการ "ร้องขอ"

แต่ "รัก" จะท่วมท้น หากเราเป็นผู้หยิบยื่นให้ผู้อื่นก่อน


การมีครอบครัวพร้อมหน้า ไม่ได้เป็นเครื่องยืนยันว่าครอบครัวนั้นจะปริ่มสุขนะลูก

คนเราจะสุข จะทุกข์อยู่ที่การมองโลกให้เป็น

ฝึกการยืนหยัดด้วยตนเอง ฝึกความแกร่งแต่อ่อนโยน  ไม่หวั่นไหวไปตามสิ่งที่มาจาอารมณ์ทั้งเราและเขา

เพื่อพร้อมจะก้าวไปสู่ฝันแต่ละขั้นที่หนูวาดไว้นะลูก



การมีธรรมะประคองใจจะช่วยปรคับประคองจิตใจให้ประภัสสร

อย่าตีความว่าคุณย่าจะรักน้องมากกว่าหนูหรือไม่

ฝึกยินดีเมื่อน้องได้รับความรัก

คนเราแสดงออกไม่เท่ากัน ก็จะได้รับความรักแตกต่างกันออกไป

คุณครูเป็นคนเข้มแข็ง คุณแม่ก็จะดูแลคุณครูแบบหนึ่ง

พี่สาวของคุณครูเป็นคนอ่อนโยน คุณแม่ก็จะใกล้ชิดกับพี่สาว กอดกันเป็นประจำ แต่คุณครูกับคุณแม่ไม่เคยกอดกัน

แต่คุณแม่จะลูบศีรษะให้พรตลอด เพราะคุณครูชอบขอพรคุณแม่ โดยการก้มศีรษะแล้วอุ้มสุนัขเล็ก ๆ สองตัว แองจี้อีกตัวมาขอพรพร้อมกัน

ผู้ใหญ่จะปฏิบัติไปตามที่เด็กเเสดงกิริยา แม้ตนเองจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม



เราคิดอย่างไร เราจะเป็นเช่นนั้น

คนเราเริ่มต้นที่ความคิดนะลูก

ถ้าคิดผิดที่ผิดทาง ความทุกข์ย่อมปรากฏเป็นธรรมดา

หากคิดถูก คิดให้กำลังใจตน คิดอภัยคน สีหน้าก็จะปริ่มสุข มีพลังที่จะกอปรเหตุที่เพิ่มสุขต่อไป


ส่วนคุณพ่อ เป็นผู้ชาย ย่อมแสดงออกไม่เหมือนผู้หญิง

และด้วยจริตเดิมของท่านคงเป็นคนทุ่มเทกับหน้าที่การงานและภาระรับผิดชอบที่ท่านมี

จิตท่านจึงหลอมหล่ออยู่แต่ในงานและรายได้ที่จะจุนเจือครอบครัว จึงมองเลยคำว่า  "ความรู้สึก" ออกไป

แต่ก็ไม่เป็นไรนะลูก
  

การได้เกิดมาเป็น "มนุษย์" ยากเหลือหลาย กว่าจะใช้ภพชาติหลายอสงไขยนับรวมมิเท่าเม็ดทรายทั้งหมดในมหาสมุทร

เมื่อได้ "ชีวิต"มาแล้ว อย่าประมาทใช้ไปอย่างสะสมผลกรรมไว้ในใจ

"บุญ" ก็คือ "ความสุขใจ"

"บาป" ก็คือความทุกข์ใจ

ไม่มีใครสร้างทุกข์ให้เราได้ หากจิตของเรามีธรรมะครองใจ



ไม่ว่าคุณแม่จะกระทำสิ่งใดลงไป ล้างสิ่งเหล่านั้นออกจากจิตใจของหนูออกไปให้จงหมดนะลูก

จำแต่สิ่งดีๆไว้นะลูก

แม่มีพระคุณต่อหนู ที่หลั่งเลือดมอบกายาให้เรา เนื้อ เลือด กระดูกของหนูมาจากแม่นะลูก

อโหสิกรรมให้คุณแม่

แล้วใช้ชีวิตอย่างสรรค์สร้าง  มองโลกจากตัวเราออกไปอย่างไม่ทำร้ายตนเองนะลูก

หนูสามารถทิ้งเบอร์โทรไว้ที่พี่เสื้อส้ม แล้วคุณครูจะโทรไปคุยด้วยนะคะ

อย่างน้อยคุณครู คุณแม่ และเพื่อน ๆที่นี่จะเป็นกำลังใจให้หนูนะลูก



รักหนู ห่วงใยหนูนะลูก

คุณครูจะเป็นแม่ที่สองให้หนูเอง


(กราบขอบพระคุณคุณแม่ทุกท่านที่กรุณาช่วยตอบ และขอบคุณพี่น้องชาวบอร์ดทุกคนค่ะ)

[~เด็กดี๊ดี~]

สู้ๆจ้ะ ทุกคนเป็นกำลังใจให้เสมอ

[ลูกคนหนึ่ง]

วันนี้หนูน้อยใจอีกแล้วละคะ

ตกเย็นหนูคิดว่าจะวิ่งกอด ไปอยู่เป็นเพื่อนคุณพ่อสักหน่อย

หนูก็เจอคุณพ่อกอดเล่นกับน้องชายลูกพี่ลูกน้อง เล่นกันอย่างสนุกสนาน

ก็อดน้อยใจไม่ได้ละคะ ความรู้สึกมันเหมือนอะไรจุกตรงคอ

ทำไมเวลาอยู่กับหนูคุณพ่อกลับเย็นชานัก ทำไมคะ ทำไมกอดหนู หัวเราะกับหนูแบบนั้นไม่ได้

หรือเขาคิดว่าหนูโตแล้ว หนูไม่ต้องการคะ เวลานี้หนูต้องการแค่ความรัก

อยากจะรู้สึกบ้างว่ามีคนเห็นเราเป็นคนสำคัญอยู่

หนูทราบดี ลูกสำคัญกับพ่อแม่อยู่แล้ว

แต่หนูไม่เคยสัมผัสได้เลยจากที่นี่ ที่อยู่ที่นี่

ทั้งจากคุณย่า และคุณพ่อ

เขาเคยคิดมั้ยคะว่าเขากำลังทำร้ายหนูทางอ้อม

เขารับรู้กันบ้างมั้ย

ขณะที่เขากำลังหัวเราะ กลับทิ้งหนูอยุในห้องคนเดียวหนะหรอคะ

อดเสียใจไม่ได้จริงๆ คงต้องปล่อยมันบ้างสักโฮ


จาก ลูกคนหนึ่ง

[Luftwaffe]

อาจจะเป็น เพราะ เป็น ผู้หญิงคนเดียวในบ้าน เลยไม่รู้จะบอกใครก็ได้ครัล

[Ginhwan]

น้องขา น้องช่วยทิ้งเบอร์โทรศัพท์ให้พี่ ๆ ที่สาขา บอกฝากมาให้คุณครูนะคะ

เดี๋ยวพี่จะเรียนให้คุณครูทราบ

แล้วคุรครูจะได้โทรไปหาหนู

เวลามีความทุกข์ต่อไป หนูจะได้กดสายคุยกับคุณครูเลยนะคะ

อย่าเพิ่งเครียดนะคะ

เดี๋ยวพี่จะไปบอกคุณครูให้นะ ใจเย็น ๆ นะ

ตั้งใจเรียนก่อนนะ

ห่วงน้องมาก ๆ

[Lahnmaii]

สู้ๆ นะคะ!!

เข้มแข็งเข้าไว้

[ลูกคนหนึ่ง]

ค้ะ จะพยามเข้มแข็งแน่นอน )
เวลาที่เครียดเมื่อได้ระบายแล้วก็รู้สึกดีขึ้นนะค้ะ
ขอบคุณทุกคนมากค้ะ

ถ้าจะฝากเบอต้องทำยังไงค้ะ เดินไปฝากกลัวพี่เค้าจะงง 555
แต่ยังไงก็ขอบคุณนะค้ะ มาอ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย