ครูขาหนูไม่รู้จาทำยังไงแล้วค่ะ!!!

[assemble]

ครูคะ ตอนนี้หนูไม่รู้จาทำยังไงแล้วค่ะ!!!  หนูหาทางออกไม่เจอเลย ตอนนี้ไม่มีอะไรที่หนูทำแล้วสำเร็จเลย  ตั้งแต่ช่วง ม.3 หนูสอบเข้า ม.4 ในที่ที่หนูอยากอยู่ไม่ได้  เกรดที่ออกมาก้อไม่ดี  ตอนแรกๆหนูก้อไม่ไดคิดอะไรนะคะ หนูรู้ว่าตอนนั้นดเปนเพราะหนูเองที่มัวแต่เล่นอินเตอเนต  คุยโทรสับกับเพื่อน  ฟังเพลง หนูก้อเลยทำไม่ได้ เมื่อก่อนหนูก้อเปนนักกีฬา  หนูจึงรู้จักคำว่า "แพ้"  หนูรู้ว่าเมื่อไหร่ที่หนูซ้อมหนัก  เตรียมตัวที่จะไปแข่งเปนอย่างดี หนูก้อจะชนะ  แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่หนูไม่ได้เตรียมตัว  ไม่ได้ซ้อม หนูก้อแพ้  แต่ทำไมตอนนี้มันไม่ใช่แล้วอะคะ  ทั้งที่ตอนนี้หนูคิดว่าหนูโตขึ้น  คิดได้มากขึ้น  อ่านหนังสือมากขึ้น  คิดว่าไม่ง่วงเวลาอ่านหนังสือ  คิดว่ามันสนุกที่ได้อ่าน  เรียนพิเศษก็ไม่โดดเรียนแล้ว เวลาเรียนหนูก้อไม่ได้หลับ ไม่ได้คุยกับเพื่อน  หนูเรียนกับครูสมศรีครั้งแรกและครั้งนี้หนูก้อท่องศัพท์ที่ครูให้ท่อง  ทั้งที่เมื่อก่อนหนูเรียนภาษาอังกฤษ หนูไม่เคยท่องศัพท์เลยนะคะ แต่คะแนนและเกรดที่ผ่านมามันก้อดีขึ้นแค่นิดเดียวเอง 
          แม่บอกกับหนูตลอดว่า "ไม่เปนไรลูก  พยายามทำใหม่  ครั้งหน้ายังมี" หนูรู้ว่าแม่พูดเพื่อที่จาให้กำลังใจหนู  ทั้งๆ ที่แม่เองก้อเสียใจเหมือนกัน  หนูไม่เถียงนะคะว่านั่นคือกำลังใจของแม่เพื่อที่จะบอกหนู  แต่หนูไม่เข้าใจว่าเมื่อไหร่จะไม่ต้องมีคำว่า "ครั้งหน้าเอาใหม่"  มันจะต้องเอาใหม่อีกซักกี่ครั้งคะ  หนูไม่ได้คิดมากเรื่องเกรด  แต่ถ้าคำว่าเอาใหม่มันอยู่ไปจนถึงตอนเอนทรานซ์ หนูจะทำยังไงคะ  หนูอยากเรียนได้เหมือนกับพี่ของหนูค่ะ  ตั้งแต่ตอน ม.4 ที่หนูอยากอยู่โรงเรียนเดียวกับพี่ของหนู หนูก้อทำไม่ได้  ตอนนี้พี่อยู่มหาลัย  หนูก้ออยากได้ดีๆ แบบพี่  แม่ไม่ได้กดดันหนูนะคะ ไม่ได้ต้องการให้หนูเปนหมอเหมือนกับพี่ แต่หนูก็อยากเปน หนูไม่อยากบอกใคร  เพราะหนูกลัวว่าถ้าหนูบอกไปแล้วหนูจาทำไม่ได้  หนูสงสารพ่อกับแม่ค่ะ หนูกลัวหนูต้องทำให้พ่อกับแม่เสียใจอีก  พ่อกับแม่ต้องส่งหนูกับพี่ๆ รวมกัน 3 คน พี่คนนึงก้ออยู่มหาลัย  อีกคนก้อต่อปริญญาโทอยู่  ทั้งที่เงินเดือนพ่อกับแม่ก้อไม่ได้มากอะไร  แค่พอส่งเรียนได้  แล้วดูเหมือนพ่อกับแม่จาทุ่มให้หนูมากที่สุด เพราะหนูเปนคนสุดท้อง  แต่หนูก้อทำไม่ได้ดีสักครั้ง  หนูจาทำยังไงต่อไปดีคะ

[.:!MikE!:.]

ใจเย็นๆนะ เราก็เป็นแบบนี้เหมือนกันหน่ะ
แต่ว่าอย่ายอมแพ้นะ
แล้วก็อย่าเอาตัวเองไปเทียบกะพี่ๆนะ
เพราะว่าเราจะหมดกำลังใจไปซะเอง
ยังไงถ้าเราไม่ยอมแพ้ซักอย่าง
ซักวันนึงสิ่งที่เราพยายามทำทุกวันนี้จะต้องสำริดผลสิ
คอยดูนะ
แล้วเราจะเป็นกำลังใจให้นะ
สู้ต่อไปจ๊ะ

[อันยองโอเซโย....ชอนึม " ปุ้ย " อิชิมมีดา...]

" ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั้นจ้า "
เราคิดว่า เธอทำได้  คำว่าไม่เป็นไรของแม่ ทำให้เธอรู้สึกอยากจะทำอะไรเพื่อแม่รึป่าว ตอยแทนคำพูดที่แม่ให้ซิ  สู้ๆเพื่อแม่อ่ะ
เราจะบอกอะไรให้เธอฟังน่ะ
เมื่อตอนเราขึ้นม.4 เราเรียนสายวิทย์-คณิต  แล้วเรารู้สึกว่า เราเรียนไม่ไว้ เรียนไม่รู้เรื่อง ตอนเรียนนั่งร้องไห้ทุกคาบ เราบอกแม่เราว่า " แม่หนูเรียนไม่ไหว " สำหรับคนที่เป็นแม่ เห็นลูกกลับบ้านมานอนเป็นไข้  แม่รู้สึกทรมานใจ  อยากให้ลูกหายจากอาการอย่างนี้  เราตัดสิ้นใจ เปลี่ยนแผนการเรียน  จนทำให้เราสบายใจในการเรียนดีขึ้น  หลังจากนั้น เราก็สู้เพื่อแม่มาตลอด   แค่คำว่า สู้เพื่อแม่อ่ะ  มันทำให้เรากระเตื่องขึ้นมาได้จริงๆน่ะ  จริงๆ  เราว่า เธอทำได้ ชัวๆ สู้เพื่อแม่ ตอบแทนที่แม่ให้กำลังใจเราซิ  ไม่อยากๆ ขยันขึ้นทีละนิด ไม่ต้องรีบร้อน  และก็ไม่จำเป็นต้องตัดสิ่งต่างๆออกจากชีวิตด้วย  แค่แบ่งเวลาให้เป็น เล่นเป็นเลน เรียนเป็นเรียน และตั้งใจคือตั้งใจ  เชื่อเรา เธอทำได้น่นอน  อย่าลืมทำน่ะ *---*
ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง

[ครูปอนด์]

ขออนุญาตช่วยคุณครูตอบนะครับ

สำหรับน้องนะครับ  ถ้าเราอยากเรียนหมอจริงๆเนี่ย  ไม่จำเป็นต้องบอกคุณพ่อคุณแม่หรอกนะครับ
เรามาดูข้อบกพร่องของเราดีกว่าครับ

พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าธรรมะแห่งความสำเร็จ  คือ อิทธิบาท 4
เมื่อมี 4 แสดงว่าขาดไป 1 ก็ไม่ได้
อย่างแรก คือ ฉันทะ  พูดง่ายๆครับ  น้องต้องทำใจให้ชอบในสิ่งที่จะทำให้ได้ก่อน
หรืออย่างน้อย  ต้องขจัดความเกลียดและกลัวออก  เป็นอย่างแรก
สอง  คือ  วิริยะ   ก็คือสิ่งที่เราทำอยู่  คือความเพียรครับ  อย่างที่คุณครูสมศรีได้สอนพวกเราเสมอ
ถ้าคิดว่าเรามีความเพียรแล้ว  ก็ดูองค์ประกอบต่อไปครับ
คือ  จิตตะ   หมายถึง  นอกจากจะอ่านหนังสือทุกวันแล้ว  ต้องมีความใส่ใจในเรื่องนั้น  ไม่ว่าจะเป็น
การทำแบบฝึกหัดทบทวน  การติวเพิ่ม(อาจติวกับเพื่อนก็ได้ครับ)  เป็นต้น
สุดท้ายที่สำคัญมาก  คือ  วิมังสา  เพราะเป็นการพิจารณาในสิ่งที่เราทำไป
ดูว่า  เราทำทุกอย่างครบถ้วนสมบูรณ์หรือไม่
ง่ายที่สุดครับ  คือการทำแบบฝึกหัด  แล้วนำแบบฝึกหัดมาวิเคราะห์
ว่าข้อไหนเราทำได้  บทนั้นก็อ่านพอรู้  ข้อไหนที่ทำไม่ได้หรือลังเล  ก็อ่านเนื้อหาให้มากหลายๆรอบ
หรือถามผู้รู้ก็ได้ครับ  และข้อไหนที่เรามั่วก็ต้องอ่านนะครับ

พี่ขอความให้ความเพียรและความกตัญญูของน้อง
เป็นเหตุอันนำไปสู่ผลคือความสำเร็จครับ

[assemble]

ขอบคุนนะคะทุกๆคน  จะพยายามค่ะ  แต่ไม่รุจาทำได้รึป่าว