ครูขา ปัญหาไม่คลี่คลายเสียที อยากได้กำลังใจ

[noonoi]

หนูมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งค่ะ
เราเป็นเพื่อนสนิทกันมาก
ไปไหนไปด้วยกัน รับฟังกันทุกอย่างเลย
แต่มีวันหนึ่ง เราทะเลาะด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะ มันดูเหมือนหนูจะผิด แต่มันก็ไม่ผิด มันเลยโกรธหนูค่ะ หนูขอโทษมันเยอะมากๆ แต่มันไม่รับฟังเลย
หนูท้อแท้มาก ในตอนนั้นน่ะค่ะ

หลังจากนั้น หนูก็เลยลองไปขอโทษมันตรงๆ มันบอกว่าไงรู้มั้ยคะ
มันบอกยังไม่หายโกรธ

ความรู้สึกในตอนนั้นคือแบบ เฮ้ย เราทำขนาดนี้แล้วนะ

หลังจากนั้น เราก็ไม่พูดกันนานมากๆค่ะ มากกว่าสามเดือนแล้ว
ไม่รู้ตอนนี้กี่เดือนแล้ว หนูเองก็ไม่ได้นับ แต่รุ้สึกว่ามันยาวนานมาก
ตอนนี้หนูเจ็บน้อยลงมากเลยล่ะค่ะ แต่ก็ยังแคร์มันอยู่ เวลาหนูอยู่คนเดียว หนูจะหวนคิดกลับไปว่า เราจะกลับไปดีกันเหมือนเดิมได้รึปล่าวนะ

แต่หนูคิดว่ามันหายโกรธหนูแล้วล่ะ เพียงแต่ไม่มีคนเริ่มพูดกันก่อน เพราะว่าความห่างเหิน ทำให้ไม่อยากพูดคุยกัน

หนูไม่คิดจะเริ่มจริงๆค่ะ เพราะหนูเองก็มีศักดิ์ศรี ถ้ายอมอีกคงไม่ไหวค่ะครู

ตอนนี้หนูก็พยายามลืมมันทีละนิด ทีละนิด แต่ก็ยังแคร์มันอยู่ดี

ครูคะ หนูควรทำยังไงดีคะ หนูต้องเจอหน้ามันทุกวัน หนูไม่รู้หนูจะทำยังไงดี หนูอยากขอกำลังใจจากครูค่ะ

หนูควรทำยังไงดี ลืมมันเหรอคะ หรือว่าหนูต้องคุยกับมัน

ระหว่างรอคำตอบของครูและเพื่อนๆสมาชิกคนอื่นๆ หนูจะทำใจให้สบายนะคะ

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

[Ginhwan]

ครูสมศรีเคยสอนพี่ว่าหัดลืมๆมันเหอะ

สมองมีไว้จำเรื่องดี ๆ มีพลัง

ครูบอกว่าอย่าใช้ชีวิตซับซ้อน เหนื่อยก็นอน งงก็ถาม ไม่เข้าใจก้เคลียร์กัน ตอบได้ก็ตอบ ตอบไม่ได้ก็บอกเค้าไปตรงๆ ข้องใจก็ถาม หายข้องใจก็หยุด

ครูบอกว่าครุไม่เคยโกรธใครเกินชั่วโมงเพราะครูขี้ลืมเรื่องไม่ดี ครูจะจำแต่เรื่องดี ๆ ไว้

ถ้าน้องอยากพุด น้องก็พูดเลยสิ ถ้าเค้าไม่พูดก็ถือว่าเราแสดงให้เห็นแล้วว่าเราอยากผูกมิตร แต่ถ้าเค้าไม่สานต่อก็คงต้องปล่อยให้เป้นเรื่องของเวลาน่ะ

อย่าคิเมาก อย่าซ้อนสมการนะ ชีวิตไม่ซับซ้อนอย่างที่น้องคิด

นะ อย่าคิดมาก

[noonoi]

ค่ะ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ

หนูก็อยากจะพูดนะคะ แต่ว่า หนูกกลัวคนอื่นมองไม่ดี

ไม่รู้สิคะ อธิบายไม่ถูก คือแบบ คนอื่นคงมองหนูว่า หนูแคร์คนอื่นเคยไป หลายคนบอกค่ะ ว่าหนูแคร์คนอื่นจนลืมตัวเองไปเลย

หนูอยากจะตะโกนดังๆใส่หน้าเขาแล้วถามว่า ทำแบบนี้ได้ยังไง จริงๆค่ะ