คิดบวกกับแม่ไว้นะคะ

: CCPORPY May 13, 2010, 10:27:06 PM

วันนี้ เราลองทำกับข้าวให้เเม่กิน เเม่ทอดหมูกรอบไว้ เราเลยเอามายำ ตอนนี้เเม่เพิ่งซักผ้าเสร็จเลยนอนพักอยู่

เราก็ทำไปเรื่อยๆ บังเอิญใส่พริกมากไปหน่อย เเต่เราชิมก็ไม่เผ็ดเท่าไหร่ นึกว่าพริกมันเเดงขัดเฉยๆ

เราก็ทำจนเสร็จ เเล้วก็ตักข้าวมารอเเม่ไว้ เรากะว่ารอเเม่กินก่อนเเล้วค่อยกิน จะได้รู้ว่าเป็นยังไง

พอเเม่ออกมา เเม่ก็บอกมันเผ็ดไป ทีหลังไม่ต้องทำเลย!!

ทีนี้ พี่เราก็เดินเข้ามา ก็บอกว่า แกทำเผ็ดขนาดเนี้ย แกล้งเเม่หรอ ประชดอะไรเเม่รึป่าวเนี่ย

เราก็เฉยๆ เพราะ เราไม่ค่อยกินเส้นกับเค้า

ที่นี้ คำพูดเราเราไม่คิดว่าจะได้ยินเลยคือ สงสัยเเม่กลัวเเม่เเย่งมันกิน ตัวมันอ่ะกินเผ็ด มันเลยทำเผ็ดกลัวเเม่เเย่ง

เรานี่แบบว่า ตอนนั้นโมโหสุดๆ เลยบอก เออ! งั้นหนูไปกินนอกบ้านก็ได้วะ ><

เราก็ออกไปกิน พอเรากลับมา เราก็เฉยๆใส่ เเม่เราก็บอกให้มากินยำหมูหรอบซะ เเม่ไม่กิน

เเต่เราก็ไม่กินเหมือนกัน ในใจเราคิดเลยนะว่า หนูคงไม่กล้าหน้าด้านกินของเเม่เเล้วหละ

เราผิดมากมั้ยที่ทำกับข้าวไม่อร่อย ไม่ถูกปากเนี่ย เราทำเป็นครั้งเเรก เพราะ เคยเห็นพ่อทำเเล้วอร่อยดี

เเต่เเม่พูดเเบบนี้มันคืออะไร เรารู้กะลาหัวเราว่าไม่ใช่ลูกรักของเเม่ ไม่ใช่คนโปรด

เราอาจจะเคยโกหกเเม่บ้าง เคยเถียงเเม่ เเต่เราไม่เคยคิดจะเเกล้งเเม่เลยนะ

เเม่ไม่เคยภูมิใจกับเราเลย เราเรียนได้ 3.7+ ตลอด เเม่ก็เฉยๆ บางทีก็บอกว่า แกนิสัยเเบบนี้ชั้นจะไม่ส่งเเกเรียน

กำ!!

เราเบื่อมาก ทำอะไรไม่เคยถูกใจเเม่เลย เเม่ทำไมไม่คิดถึงใจเราบ้าง

วันนี้เราตั้งใจกับเมนูมาก เพราะ เห็นเเม่ชอบ

T-T

หนูโชคดีมากนะลูกที่วิเคราะห์สถานการณ์เก่ง

แต่ว่าบางทีการวิเคราะห์เก่งก็จะทำให้ตนเองเป็ฯ "ทุกข์"

ที่บ้านคุณครู เวลาคุณครูซื้อเสื้อมา ถามแม่ว่าสวยไหม

แม่จะขึ้นด้วยคำว่า "อี๊....ซื้อมาได้ยังไง ใส่แล้วอ้วนจะตาย"

ไม่เคยเห็นแม่ชมเลย

ปัจจุบันก็เลยโชคดีที่ทำอะไรก็เลยไม่เคยคิดให้คนชม แค่ไม่ด่าก็พอแล้วค่ะ

ไม่คาดหวัง ไม่รู้สึกอะไรถ้าคนตำหนิ

คิดแล้วก็ต้องขอบคุณแม่ที่ทำให้คุณครุไม่ยึดผลเมื่อลงมือทำงาน

แล้วก็ไม่ต้องลุ้นว่าทำเสร็จแล้วใครจะประเมินเราเช่นใด

ถ้าคุณครูเป็นหนู แม่บอกว่าเผ็ด

คุณครูก็จะถามกลับว่า

"เผ็ดไปเหรอแม่ แล้วทำไงจะอร่อยขึ้นล่ะแม่"

แม่ก็จะบอกวิธีแก่เรา

จานต่อไปที่หนูทำก็จะอร่อยขึ้น

ขึ้นชื่อว่า "อร่อย" ไม่มีมาตรฐานแน่นอน แล้วแต่ใครจะชอบเผ็ด เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม

อย่าเป็นเด็กขี้น้อยใจนะคะ

วันนี้คุณครูกลับไปดูรูปเก่าที่คุณครูใส่เสื้อที่แม่ตำหนิ ถึงกลับต้องอุทานว่า

"โอ้....ช้างน้ำอะไรจะขนาดนั้น"

นึกแล้วเสียใจว่าถ้าเชื่อแม่เสียตั้งแต่ตอนนั้น คงไม่ต้องอยู่จนเป็นวัตถุโบราณ กว่าจะได้ลงจากคานก้หลังจากไม่ใส่เสื้อสไตล์นั้นแหล่ะ

อย่าขี้น้อยใจนะคะ

หนูโชคดีแล้วลูก ที่ได้ฝึกจิตแต่เล็ก

คิดอย่างสร้างสรรค์นะคะ

แล้วชีวิตจะปริ่มสุขค่ะ

เเม่จ๋า!! จากลูกที่(รู้สึก)ไม่เคยถูกรักเลย
http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=18442.msg143291#msg143291