ตอนที่พิมพ์มานี้ใช้แต่อารมณ์น้อยใจ โกรธแค้นใช่ไหมคะ?
ลองทำให้ตัวเองใจเย็นๆ แล้วลองคิดดูดีดีสิคะ
ลองสมมติเหตุการณ์ว่าคุณอยู่ในช่วงวัยทำงานสิคะ
แล้วถ้าวันนั้นพี่ๆ แม่ๆ ของคุณเดือดร้อน คุณปล่อยพวกเขาไว้ได้ง่ายๆหรอคะ?
คิดแบบนี้ไม่ได้เชิงอกตัญญูหรอกค่ะ แค่คุณกำลังน้อยใจคนในครอบครัว
เรื่องการเรียนของพี่สาวคุณ ม.รามจบยากมากนะคะ น่าจะให้กำลังใจพี่สาวดูนะคะ
ลองใช้ความดีชนะใจสิคะ

เรื่องการดีใจในเรื่องการแข่งขันของคุณ อิมว่ามันเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้นเองนะคะ
หากคุณต้องการกำลังใจ ลองให้กำลังใจตัวเองดูสิคะ
วันที่คุณเรียนจบ วันที่คุณมีใบปริญญามาให้ท่านชื่นใจ
วันนั้นใครๆก็ดีใจกับคุณแน่ค่ะ
แม่อิมก็คล้ายๆคุณตรงที่ไม่ดีใจกับเรื่องการชนะการแข่งขัน
ท่านเคยพูดกับอิมว่า วันที่ท่านจะดีใจกับอิมคือวันที่อิมทำหน้าที่การงานของตนเองได้ดีและมีวินัยในตัวเอง
เอ่อ งงๆมั้ยคะ พอดีวันนี้เบลอๆแต่อยากตอบ -0-