~ ช่วยผมหน่อยนะครับคุณครู ~

ถึงคุณครูสมศรี ธรรมสารโสภณ(เขียนถูกหรือเปล่าครับ)
ผมเรียนกับคุณครูตั้งแต่คอร์สแรกจนถึงตอนนี้ผมก็ยังเรียนอยู่เหมือนเดิม(เพราะผมยังไม่เอ็นฮะ) เต่ผมมีความกลุ้มใจอย่างหนึ่งที่ผมไม่รู้จะปรึกษาใครดีครับ ผมไม่รู้ใจตัวเองจริงๆครับ ผมเลือกไม่ถูกซักทีผมอยากเล่าให้คุณครูฟังจังครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า.......
ผมเรียนอยู่โรงเรียนประจำจังหวัดฮะ ตอนนี้ผมอยู่ม. 5 แล้วครับ ผมอยู่ห้องเก่งซะด้วย ผมไม่ได้ต้องการอวดนะครับ ปัญหาของผมก็อยู่ที่ตรงนี้แหละฮะ เพราะเป็นเด็กห้องเก่งทุกคนเลยมองพวกผมเป็นพิเศษ โดยเฉพาะผม ผมมีเพื่อนเยอะ ทั้งห้องธรรมดาสายวิทย์และสายศิลป์ ทุกคนชอบมองว่าผมเก่ง แต่ไม่จริงฮะเกรดเฉลี่ยผมต่ำสุดในห้อง(เอ่อ....3.5อะครับ)ทางบ้านผมก็เลยกดดันผมกันให้เรียนให้เกรดมันดีกว่านี้ ผมก็ทำได้นะครับ เกรดผมขยับขึ้นมา (3.7อะครับ) เอาเป็นว่าเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าครับ(หลังจากหลอกให้คุณครูอ่านตั้งนาน)ผมกลุ้มใจจังฮะ ไม่รู้ว่าอะไรที่เหมาะกับผม คนในครอบครัวอยากให้ผมเป็นหมอ ผมเองก็ชอบนะครับเรื่องแบบนี้ผมชอบมาตั้งแต่เด็กๆ เเต่อีกอย่างที่ผมชอบก็คือนิติศาสตร์ฮะ แต่ผมก็ไม่กล้าบอกกับใครอยู่ดีฮะว่าผมอยากเป็นอัยการ แล้วอีกอย่างบ้านผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องจบมาแล้วทำงานอะไร มีงานทำจริงๆเหรอไม่เก่งจริงใครจะจ้างผมก็คิดว่ามันก็จริงนะครับ แต่ว่าพอได้มาฟังเเนะเเนวจากพี่จ้ำแล้วผมก็พึ่งทราบครับว่ามันทำได้หลากหลายอาชีพเลยฮะ เเต่ผมก็ยังไม่กล้าที่จะเลือกอยูjดีว่าจะเรียนอันไหนดี คุณครูพอจะเเนะนำผมได้มั้ยครับ

ปล. ผมได้เจอคุณครูสมศรีวันติวขย้ำ GAT ขยำ O-NET เสียดายจังครับ ผมไม่ได้คุณครูเขียนให้ผม เเต่ผมอยากบอกว่า ทุกวันนี้ที่ผมตั้งใจเรียน ปล่อยวางเรื่องเล่น คุย เชท ก็เพราะคุณครู ผมรักคุณครูครับ
ปล.ฝากถามพี่จ้ำให้ด้วยได้มั้ยครับว่า พี่กินอะไรถึงได้หล่อ....ไม่ใช่แล้วครับ พี่เขาอ่านหนังสือกฎหมายเล่มไหนเหรอครับ(ก่อนเอ็นนะครับ)ผมจะได้หามาอ่านบ้างเพราะผมไม่รู้จะอ่านเล่มไหนดีเยอะไปหมด