คุณครูคะ ช่วยหนูด้วยค่ะ จิตใจหนูหดหู่ขั้นรุนเเรงถึงสูงสุด

คืออย่างนี้นะึคะ
คอนโดของหนูอยู่ศาลาเเดงค่ะ เเล้วก็ใกล้มากๆกับม็อบมากๆเสื้อเเดงค่ะ อาทิตย์นี้ก็มีทหารเเละตำรวจมาอยู่เเถวบ้านหนูกันเต็มไปหมดเลยค่ะ รวมถึงด้านล่างคอนโดของหนูด้วยค่ะ แต่หนูก็ไม่ได้รู้สึกเซ็งหรือแย่ที่พวกเขามาอยู่ข้างใต้คอนโดและแถวๆนั้นนะคะ หนูกลับรู้สึกปลื้มมากกว่าค่ะที่พวกเขารักชาติแล้วมีความพยายาม

แต่ปัญหามันบูมวันพฤหัสนี่ล่ะคะ
ตอนเย็นเมื่อหนูและครอบครัวก็เดินออกจากคอนโดตอนประมาณ ทุ่มสิบห้าค่ะ เพื่อไปกินข้าวที่สีลมคอมเพล็ก {มันก็คือห้างที่มีทางเข้าสองทาง ทางข้างหน้าคือติดกับสถานีรถไฟฟ้าศาลาแดง อีกทางก็คือทางที่อยู่ตรงข้ามกับคอนโดหนู}
พอไปคอมเพล็กค่ะ เขาก็ประกาศว่าอีกสิบห้านาทีจะปิดห้างค่ะ ร้านอาหารก็เริ่มปิดค่ะหนูก็เลยอดกินข้าว แม่ของหนูก็เลยเสนอว่าเดี๋ยวไปกินก๋วยเตี๋ยวตรงข้างหน้าห้างที่ติดกับสถานีรถไฟฟ้าศาลาแดง คือพูดง่ายๆก็คือแถวบริเวณเกิดระเบิดน่ะค่ะ ติดกันเลยด้วยซ้ำ
แต่หนูก็บอกว่าอยากซื้อขนมก่อน เราก็เลยแวะซื้อขนมก่อนค่ะ
พอซื้อเสร็จแล้วเราก็เดินออกไปข้างหน้าห้างเพื่อไปกินก๋วยเตี๋ยว แต่พอหนูเดินออกจากห้างไปสามก้าว...
เสียงระเบิดดังตู้มๆ! ถึงสองครั้งค่ะ ผู้คนวิ่งๆๆ เหมือนในหนังสงครามเลยค่ะ มันเป็นอะไรที่สุดจะบรรยายค่ะ และมันคือระเบิดจริงค่ะ! หนูก็เลยรีบวิ่งกลับเข้าห้างและออกอีกทางนึงค่ะ
ประเด็นคือ ถ้า หนูไม่ไปซื้อของ หนูก็อาจจะโดนสะเก็ดระเบิดจากรถไฟฟ้าได้ค่ะ หรือหนูอาจโดนลูกหลงจากระเบิดของกลุ่มคนรักสีลมด้วย
ทำให้หนูรู้สึกอนาถใจและคิดว่าความตายมันอยู่ใกล้ๆนี้เอง และหนูเป็นคนที่แคล้วคลาดจริงๆ
แต่สิ่งที่ทำให้หนูทุกข์มากที่สุดคือ
   หนูรักกลุ่มคนสีลมค่ะ พวกเขาก็เหมือนครอบครัวหนูก็ว่าได้ แล้วพวกเขาก็ต้องมาบาดเจ็บหรือเสียชีวิต เพียงแค่ว่าเขาต้องการจะปกป้องสีลมเท่านั้น... และพอมองดูม็อบทั้งที่สยามหรือแถวบ้านหนู มันทำให้หนูรู้สึกสลดใจมากค่ะ จากประเทศไทยเราที่สวยงาม กลายเป็นอะไรที่.... เฮ้อ...
   และหนูก็ไม่อยากให้ทหารหรือตำรวจต้องบาดเจ็บหรือเสียค่ะ เพราะถ้าหากพวกเขาจะลุยกันเมื่อไหร่ ทหารไรงี้ก็ต้องได้รับบาดเจ็บแน่ๆ หนูรับไม่ได้เลยค่ะ.... หนูรู้สึกผูกพันกับพวกเขาค่ะ หนูไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลยค่ะ....
   และเรื่องสุดท้ายค่ะ คือหนูตอนนี้ก็ไปไหนไม่ได้ อยู่แต่ในบ้าน กินมาม่า-.- เพราะไม่มีอาหารตุนไว้ค่ะ คือรอบๆตัวหนูนี่ไม่ปลอดภัยเลย หนูรู้สึกว่าหนูอาจจะเจอระเบิดเมื่อไหร่ก็ได้ ขนาดรถไฟฟ้าที่หนูเพิ่งนั่งไปเรียนพิเศษตอนเช้า ตกดึกก็โดนระเบิดแล้ว.... หนูรู้สึกเข้าใจคสามรู้สึกของคนในสามจังหวัดชายแดนเลยค่ะ หนูกลัวค่ะ เป็นคุณครู คุณครูจะทำอย่างไรคะ ถ้าที่ที่เราเรียกว่าบ้าน มันไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว....