ความในใจ

ถึง คุณครู สมศรี

กำลังจะขึ้น ม.6 เเร้วทุกอย่างเหมือน กำลังจะใกล้เข้ามา
มีเรื่องที่อยากจะเล่าให้คุณครูฟังเเบบ เปิดอกเลยนะคะ
หนูมีเป้าหมายว่าอยากจะเข้าอักษร จุฬา เเต่เมื่อมีคนมาถามเหมือนว่า
เราก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป อาจเปนเพราะ อักษร มันไกลเกินกว่าที่หนู
จะเอื้อมมันมาไว้ได้ ก็เพราะว่า จากคะเเนน GPA
เมื่อเทียบกับคนที่ เค้าอยากเข้าเหมือนกันมันสูงกว่าหนูมากนะคะ

เเร้วอีกอย่างภาษาอังกิดหนู ก็ไม่ค่อยจะอยู่ในระดับเก่ง
เเต่หนูก็ท่องศัพท์ ที่ครูสอนนะค่ะเเต่ก็ยังทำโจทย์ได้คะเนน
ครึ่งหนึ่งตลอด ทำจนบางครั้งรู้สึกว่า ทำไมยังได้น้อยอยุ่

เริ่มไม่มีกำลังใจ ถ้าคนที่จะเข้าอักษรต้องเก่งมาก
รุ้สึกว่ามันไกล สะจนไม่อาจเอื้อม (ในค.คิดจิงๆนะคะ)))
เวลาหยิบอังกิดขึ้นมาเเร้วทำได้ครึ่งหนึ่งหนูก้อเหมือนเเบบ
หงุดหงิดที่ตัวเองไมทำไม่กะเตื้องงง

ทำให้เหมือนเปนปม ไม่ค่อยชอบอังกิด
ทำให้บางทีก็คิดว่า เราอาจจะเปนหนึ่งในไอ้ขี้เเพ้ที่ครูบอก
เเร้วเวลาอ่านหนังสือ ทำไงให้ไม่เครียดดีอะครู
ถ้าเครียดเหมือนยิ่งเเย่ลง เเต่บางครั้งมันก็เปนเอง
จนเพื่อนก็มาบอกว่า เราดูเครียดๆ ทั้งๆที่หนูทำน่าเฉยๆ

ยอมรับนะคะ ว่าใจหนูมันกลัว ชอบกลัวนู้นไปก่อน

ชอบคิดว่า ถ้าเราทำขนาดนี้เเร้วถ้าเราไม่ติดอะ คงไม่อยากอยุ่เเร้ว
เเม่คงไม่ส่งเราเรียนเอกชนเเน่นอน คงต้องปิดบ้าน
อายไม่กล้าออกไปไหน
ค.รุ้สึกจิงๆ))))

*******

เเร้วมีช่วงหนึ่งก็มีคนที่หนูชอบเเล้วเค้าก็ชอบหนู
เราคุยกัน ไปได้สักพัก เเต่เหมือนว่า เรานึกขึ้นได้ในใจว่า
เห้ยอีกไม่กี่เดือนต้องสอบเเร้วนะ ตุลาสอบตรง
เเร้วถ้าเราคบกับเค้า เราคงไม่มีเวลา ให้กับเค้า
เเร้วมันจะต้องมานั่งเสียใจทีหลังว่าเสียดายเวลา เค้ารอหนูที่จะคบ
เเต่เเล้วหนูก็บอกเค้าไปว่า เราจะขอเรียน แบบคือพุดง่ายๆ
เราเลิกคุยกัน

เพื่อนก็มาบอกว่า หนูอะโง่รึเปล่า ที่ปล่อย ให้เขาไป ทั้งๆที่ใจหนู
ก็ชอบเค้ามาก ทำให้คิด ว่าตกลงเเร้วหนู ทำถูกรึเปล่าที่ทำอย่างนี้

ถ้าคุนครูได้อ่าน หนูก็ดีใจเเล้วที่ได้ระบาย
ความรุ้สึกที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง
เเม้ :)เเต่เเม่ก็ยังไม่เคยเล่าเรยนะ