ช่วยด้วยครูสมศรี!! เลือกไม่ถุกว่าจะเรียนอะไร...สับสนชีวิตมาก

Q: คือตอนนี้ขึ้น ม6 แล้วค่ะ ยังสับสนกับอะไรหลายอย่าง
เรื่องแรก คือ คณะที่จะเข้าเลยค่ะ ตามความชอบแล้ว อยากเรียนทางด้านคอม ทำพวกกราฟฟิค แต่ว่ามหาลัยส่วนใหญ่ต้องมีการ drawing ด้วยอ่ะค่ะ ซึ่งหนูทำไม่ได้ เคยลองไปเรียนแล้วนะคะ drawing แต่มีความรู้สึกว่าไม่ได้ บวกกับงานที่ ร.ร. แล้วยิ่งเรียนสายวิทย์อีก รู้สึกว่ามันหนักมากอ่ะค่ะ ไม่มีเวลาวาดงานส่งเลย

อีกด้านที่หนูชอบคือทางดนตรี แต่อันนี้เห็นว่ามันเรียนเสริมได้อ่ะค่ะ เลยคิดว่าคงไม่จริงๆ

ในชีวิตหนู เอาจริงๆแล้ว ชอบทางด้านดนตรีกับพวกทำกราฟฟิคมากเลยอ่ะค่ะ แต่อาจจะไม่ได้เก่งระดับเทพพพพ
แต่เป็นอะไรที่ทำแล้วมีความสุขมาก

A: เก่งจังเลย จับความรู้สึกตนเองได้ว่าขอบอะไร แล้วทำอะไรแล้วมีความสุข

เสียดายพลังแห่งการทุ่มเทน้อยไปนิด เลยไม่ทราบว่าตนพร้อมและพร่องตรงไหน

สิ่งที่หนูชอบล้วนเป็นวิชาชีพเชิงจิตวิญญาณและทักษะ

หากขาดอรรถรสและการฝึกฝนก็เป็นได้แค่ "ผู้เล่นดนตรี ผู้ทำงานกราฟฟิค"

ไม่สามารถก้าวข้ามไปสู่ "ผู้เชี่ยวชาญฯ" ได้สักที

อาจเป็นเพราะ "ความกลัว" กลัวไม่มีงานมารองรับ

กลัวไม่มีเวลา กลัว......ๆๆๆๆ

กลัวจนความรู้สึกนี้มากินพื้นที่ของอารมณ์ ความรู้สึก และจินตนาการที่สร้างสรรค์

คนที่จะทำงานอันข้องเกี่ยวกับศิลปะ จิตใจต้องนิ่ง ต้องมีสมาธิ

ต้องทุ่มเทอยู่กับสิ่งนั้นๆจนดื่มด่ำ หรือกลายเป็นอัจฉริยภาพทางสิ่งนั้น

ลองค้นหาตัวเองดีๆนะคะ

ศิลปินหรือนักศิลปะจะมีความเป็นตัวของตัวเอง เพราะพลังของจินตนาการจะขับเคลื่อนความคิดไปสู่ "การรังสรรค์"

การเรียนสาขาเหหล่านี้ ไม่ใช่แค่ชอบ แต่ต้องรักและทุ่มเท

ห้ามไม่ให้ทำไม่ได้หรอก เพราะรักจึงทำและผลิตผลงานออกมา

ผลงานจึงสะท้อนอารมณ์ที่สั่งสมและถ่ายทอดออกมาจากใจ

หากใจไม่พร้อม อาจไม่เรียกว่าหนูชอบก็ได้ค่ะ เป็นเพียงแค่สนใจเท่านั้ค่ะ

Q: ส่วนเรื่องที่สอง คือ การแบ่งเวลาของหนูอ่ะค่ะ
คือช่วงปิดเทอมนี้หนูก็พยายามจะอ่านหนังสือทุกวันนะคะ แต่บางวันก็ไม่ได้อ่าน แฮ่ๆ
หนูอ่านเลขอ่ะค่ะ ทำพวกโจทย์ แล้วก็ท่องศัพท์ แต่มีความรู้สึกว่า ยังอ่านได้น้อยไปยังไงไม่ทราบอ่ะค่ะ 555

A: นั่นไง ทราบอีกว่าอ่านน้อยไป

ก็อ่านให้มากขึ้นนะคะ อย่ามัวแต่กังวลเพราะไม่ใช่วิธีแก้ไขที่ถูกต้องค่ะ

Q: รู้สึกว่าอ่านมา 3 สัปดาห์แล้ว แต่ทำไมยังได้ไม่กี่เรื่องเอง หรืออาจจะเป็นเพราะหนูทำโจทย์เยอะ (แต่อาจไม่ตรงที่สอบ 55)

A: ของเก่าที่สะสมมายังไม่มากพอ และไม่ต่อเนื่อง หมือนน้ำในเขื่อนที่ยังไม่มากพอ จึงนำพลังน้ำไปใช้ไม่เกิดประโยชน์ไม่ได้ค่ะ

ลองอ่านให้มากขึ้นนะคะ ความเร็วในการอ่านก็จะตามมาเองค่ะ

สู้ๆนะ

Q: แล้วหนูเป็นคนติดคอมอ่ะค่ะ ชอบเล่นเนตดึกทุกวัน
ทุกครั้งที่คุณครูพูดหนูก็สะกิดใจนะคะ ก็พยายามแล้วว่าจะไม่ดึก ๆๆ
แต่เวลาสอบหนูก็อ่านหนังสือนะคะ ไม่ได้ทิ้งการเรียน แต่ช่วงสอบพออ่านจบหนูก็ยังมานั่งเล่นคอมอยู่ดีอ่ะค่ะ
อีกความคิดนึง คือหนูรู้สึกว่า ถ้าหนูไม่ได้เล่นคอม แล้วอ่านหนังสืออย่างเดียว มันจะรู้สึกตึงอ่ะค่ะ เครียดๆ
คุณครูคิดว่ายังไงอ่ะคะ ถ้าหนูจะใช้การแบ่งเวลาเอา อ่านหนังสือ และเล่นคอม (เพราะจำได้ว่าคุณครูเคยสอนว่าอย่าเล่นคอมเลย)
อีกอย่างหนูมีเรียนดนตรีอ่ะค่ะ ก็เริ่มเรียนระดับสูงขึ้น มันต้องซ้อมด้วยอ่ะค่ะ หนูก็กลัวว่าจะแบ่งเวลาได้ไม่ดี
ยิ่งใกล้ ent ทุกทีแล้วด้วย แต่เหมือนหนูก็อยากซ้อมด้วยอ่ะค่ะ เลยอาจจะอ่านหนังสือได้ไม่เต็มที่เท่าที่อยาก
หลายคนที่รุ่นๆหนูเค้าก็ดรอปเรียนดนตรีกันไปก่อนอ่ะค่ะ แต่หนูไม่อยากดรอปเลย เพราะอย่างที่ว่าหนูมีความสุขกะมันมาก แต่หนูกลัวว่ามันจะทำให้หนูเสียเวลาอ่านหนังสือรึป่าว ?

A: การเล่นคอมฯจะทำให้หนูหลุดออกจากโลกแห่งความรับผิดชอบไปสู่โลกแห่งจินตนาการ
ฟังดูเหมือนคนที่ชอบฟังเพลงคลาสสิคที่คลื่นเสียงไหลต่อเนื่องจนทำให้เกิดสมาธิ

แต่สมาธิในการเล่นเกมส์เป็นไปเพื่อความสนุกเพลิดเพลิน

แต่การเปิดเพลงคลาสสิคคลอไปพร้อมๆกับการอ่านหนังสือหรือการทำงาน เป็นความเพลิดเพลินเชิงเสริมประสิทธิภาพในการทำงาน ทำให้เราบรรเทาความเค้นทางอารมณ์ เพื่อการบรรลุเป้าหมายของงานแต่ชิ้น

หากหนูยังไม่กำหนดเป้าหมาย หนูก็ย่อมเขวออกจากเส้นทาง

คุณครูอยากเรียนหนังสือเก่งๆ เพื่อดูแลคุณแม่ พลังตรงนี้จึงเสมือนเข็มทิศที่พาคุณครูก้าวสู่จุดหมายได้โดยไม่หลงทิศหลงทาง

ตั้งต้นใหม่นะคะ

ถ้าเล่นคอมฯเล็กน้อยเพื่อเพิ่มพลังในการทำงาน ก็เล่นได้นะลูก

แต่ถ้าเล่นจนติดและใช้เวลามาจยขั้น "เสพย์" ก็เลิกเถิดค่ะ

ไม่อย่างนั้น "วันข้างหน้า หนูคงต้องไปยืนต่อถวต้อนรับและคำนับเพื่อน"

เมื่อตระหนักถึงผลเสียที่จะได้รับ ก็รีบเร่งสร้างเหตุใหม่นะคะ

ยังไม่สายแน่นอนค่ะ

Q: สุดท้ายนี้ อยากขอบพระคุณคุณครูสมศรีมากเลยค่ะ เรียนกับคุณครูทำให้หนูได้ข้อคิดเยอะ ถึงอาจจะปฏิบัติบ้าง ไม่ปฏิบัติบ้าง แฮ่ๆ แล้วคุณครูทำให้หนูมีความมั่นใจในเข้าสู่สนามสอบมากขึ้น เพราะเมื่อก่อนไม่ค่อยรู้ศัพท์เลยค่ะ > <
*อาจจะพิมยาว วกไปวนมา ขออภัยด้วยนะคะ มันเหมือนได้ระบายนิดนึง แฮ่ๆ 

A: ถ้าความคิดคุณครูเป็นประโยชน์ต่อหนูและเด็กๆคนอื่น ยินดีเสมอค่ะที่จะให้คำแนะนำ

ไม่ต้องการค่าตอบแทน แต่อยากให้หนูได้กระทำตาม

หนูทำให้คุณครูชื่นใจ ก็เท่ากับ หนูทำให้คุณพ่อคุณแม่ชื่นใจเป็นหลายเท่าทวีมากกว่าที่คุณครูรู้สึก

แต่ถ้าหนูดื้อกับคุณพ่อคุณแม่ ก็เท่ากับหนูดื้กับคุณครูนะลูก

เชื่อคุณครูนะลูก

คุณครูจะไม่มีทางสอนให้หนูเดินหลงทางแนอนค่ะ

สู้ๆนะคะหนูน้อย

รักนะ

จุ๊บๆ

http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=17073.0