ก่อนอื่นเลยเราขอขอบคุณคุณครูและเพื่อนๆพี่ๆที่เป็นห่วง
และช่วยชี้แนะนะคะ เราจะไม่ออกนอกลู่นอกทางอีกแล้ว
ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กเลยค่ะ55+
ติดป๊าแม่เดินตามต้อยๆๆ ไม่อยากอยู่ห่างขนาดต้องย้ายมานอนห้องเดียวกันเลย

ขอบคุณทุกคนมากจริงๆค่ะหนูนึกว่าที่หนูออกนอกลู่นอกทางขนาดนี้ทุกคนจะเกลียดหนูแล้วซะอีกโดยเฉพาะครูสมศรีกลัวมากๆไม่อยากให้คุณครูที่รักเกลียด
ตอนนี้กำลังใจดีขึ้นเยอะค่ะ
หนูจะตั้งใจเรียนค่ะคุณครู หนูจะดูแลพ่อแม่อันเป็นที่รักของหนูให้ดีที่สุด และตอบแทนพระคุณของคุณครูด้วยการเข้ามหาวิทยาลัยรัฐให้ได้ค่ะ(พ่อแม่อยากให้หนูเข้ามากๆ)
คุณครูสมศรีคะไว้หนูจะไปเยี่ยมคุณครูที่ห้องสดอีกนะคะ^^