การจากลา~

ผมเป็นเด็ก ต่างจังหวัดคนนึง ที่ได้เข้ามาเรียนในกรุงเทพ

เพราะบ้านของผม ค่อนข้างจะมีฐานะ เพราะทำค้าขาย

ผมเป็นลูกคนที่ สอง มีพี่สาวหนึ่งคน พ่อและแม่ของผมอย่ากันตั้งแต่ผมยังเด็ก ... พ่อเลยส่งให้ผมมาเรียนที่กรุงเทพ

พ่อท่านมีภรรยาใหม่หนึ่งคน และมีลูกด้วยกันหนึ่งคน บางครั้ง...ผมคิดน้อยใจ ว่าทำไมพ่อถึงส่งให้ผมมาเรียนที่นี่

ผมมาเรียนกรุงเทพ อาศํยอยู่กับคุณอา

ค่าใช้จ่าย ค่าเทอม พ่อผมจะเป็นคนส่งมาให้เสมอ

พ่อผมท่านติดสุรา เพราะท่านเครียด จากการทำงาน เพราะการค้าขายทำธุรกิจ ในต่างจังหวัดนั้น ลำบากมาก

...จึงทำให้ท่านเป็นโรคความดันสูง ไปหาหมอ หมอก็ให้ยามาทาน พี่สาวผมบอกท่านเสมอๆ ว่าให้ทานยา แต่ไม่ทราบว่าท่านทานหรือปล่าว?

และเมื่อวันตรุษจีนที่ผ่านมา(วันไหว้) พ่อผมจะหยุดงาน เพื่อจัดเตรียมงานไหว้ที่บ้าน วันนั้นหลังจากเสร็จงาน พ่อผมก็ดื่มเหล้าหนักมาก เพราะที่บ้านจะมีญาติๆ มาเป็นจำนวนมาก แต่ผมไม่ได้กลับ เพราะผมต้องเรียนที่กรุงเทพ แม้แต่โทรผมก็ไม่ได้โทรไป

จนพอถึงกลางดึก มีโทรศํพท์เข้ามาที่บ้าน บอกว่า"พ่อเสียแล้ว พ่อท่านไม่อยู่กับเราแล้ว"ผมจำเสียงพี่สาว ที่ปนเสียงร้องไห้ ของพี่ได้ดี ผมและคุณอาเลยต้องกลับบ้านด่วน

พ่อของผม ท่านเสียชีวิตลง เพราะ "เส้นเลือดในสมองแตก" เพราะความดันเป็นเหตุ

หลังจากนั้น ผมบวชเณรให้ท่าน ให้ท่านได้เกาะชายผ้าเหลือง บุญทั้งหมดผมยกให้ท่านหมดเลย

ผมไม่นึกเลยว่าพ่อของผมจะจากผมไปเร็วขนาดนี้ กิจการที่บ้าน จากที่พ่อดูแล จึงต้องกลายเป็นพี่สาวผมดูแล พี่สาวผมพอมีประสบการ์ณอยู่บ้าง จากการที่ได้ทำงานกับพ่อ

คุณพ่อจากผมด้วยวัย 43 ปี มันน้อยเหลือเกิน ผมยังนึกเสียดายไม่หาย ว่าทำไม ทำไม"ผมถึงไม่เคยบอกรักพ่อเลย" เอาแต่นึกน้อยใจ ว่าทำไมต้องส่งมาเรียนที่นี่ ตอนนี้ผมคงได้แต่เศร้า เสียดายเวลานั้นจริงๆ

Take a nap , my hero!