ขยันแล้วจะไม่เป็นไอ้ขี้แพ้...จริงหรือ

[เฟิสคับ]

ผมยังสงสัยมาจนกระทั่งตอนนี้เลยว่า ความขยันเป็นสิ่งที่จำเป็นจริงๆหรือ? ก็เพราะ....ทั้งๆที่ก่อนสอบเข้ามหิดลม.4 ผมก็ตั้งใจอ่านหนังสือเต็มที่ ไปเรียนพิเศษทุกวันเสาร์อาทิตย์ แต่พอประกาศผลออกมาปรากฏว่าผมไม่ติด แล้วต่อมา ผมก็ไปสอบเข้าม.4โรงเรียนสวนกุหลาบ ในตอนนั้น เผอิญว่าปิดเทอมพอดี ผมก็เลยมีโอกาสได้อ่านหนังสือเยอะ ผมก็อ่านมันทั้งวัน....และพอสอบ ถึงข้อสอบจะไม่ง่ายมากนัก แต่ผมก็มั่นใจว่าทำได้เยอะแน่นอน แต่พอถึงวันประกาศผล ผมก็ไม่ติดอีก...จริงอยู่ว่าครั้งนี้สวนกุหลาบรับแค่30คน แต่ผมก็มั่นใจว่าความพยายามที่ผ่านมาทั้งหมดจะทำให้ผมประสบความสำเร็จ แต่แล้ว...ความพยายามที่ผ่านมาก็เป็นแค่เครื่องพิสูจน์ว่า"ไอ้ขี้แพ้ก็ยังเป็นไอ้ขี้แพ้วันยังค่ำ อย่ามาสะเออะพยายามให้เหนื่อยจะดีกว่าน่า!"......เอาละ...เท่านี้ผมก็ผิดหวังมา2ครั้งเต็มๆแล้ว และ...ครั้งต่อไปละ?...ครั้งต่อไปผมจะไปสอบเข้าเตรียมอุดม...แต่ตอนนี้ผมไร้ซึ่งกำลังใจ...ไม่มีแรงหรืออะไรที่จะผลักดันให้ผมมุ่งมั่นกับเตรียมอุดมอีกแล้ว...ไม่มีอะไรเหลือ..นอกจากความเสียใจที่ตนเองยังเป็นไอ้ขี้แพ้ ให้ตายเถอะ...แล้วคนโง่อย่างผมจะมีวันประสบความสำเร็จหรือ?

[เหม่งจ๋าย : )]

พี่ก็เคยคิดแบบนั้นนะ.. ตอนที่พี่สอบผ่านคาบเส้นทั้ง ๆ ที่อ่านไปเต็มที่..

แต่มันไม่เสมอไปนี่.. ว่าที่เรา"คิดว่า"เราอ่านเต็มที่แล้ว เราจะได้ผลตามที่เรา"คาด"หวังไว้เสมอ

เพราะบางครั้ง.. เราอาจจะลืมการฝึกฝน (ทำโจทย์) ตีความ วิเคราะห์ประเด็นสำคัญหลัก ๆ หลายประเด็น

และบางครั้ง การไปเรียนพิเศษ..ถ้าขาดการทบทวน..มันก็ไม่ได้ทำให้สัมฤทธิ์ผลสักเท่าไรหรอกนะ

สำหรับคำว่า "ไอ้ขี้แพ้"

น้องอย่าลืมสิ ว่านี่เป็นแค่สนามสอบเริ่มต้น

เพราะสนามสอบจริงก็ต้องเป็นสนามสอบเอนท์

เพราะแค่ยังไม่เริ่ม น้องก็ท้อ และว่าตัวเองว่าเป็น "ไอ้ขี้แพ้" ขนาดนี้

แล้วน้องจะประสบค.สำเร็จได้ยังไงคะ ?

คนเราผิดพลาดกันได้นะ แต่เราต้องอย่าให้ค.ผิดพลาด ผิดหวังนั้นมาทำให้เราไม่มีแรงฮึดเดินหน้าต่อ

เราควรนำสิ่งเหล่านั้น มาเป็นแรงผลักดันให้เราพยายามมากขึ้นมากกว่านะ

และถึงว่า..ผลลัพธ์ออกมาจะไม่ดีเท่าที่คิดไว้

แต่อย่างน้อยน้องก็ควรดีใจ และภูมิใจว่า.. "เราได้ทำเต็มที่แล้ว"

เพราะสำหรับพี่.. ถ้าพี่เต็มที่กับมันจริง ๆ แล้ว ถึงผลลัพธ์จะไม่ออกมาอย่างที่หวัง พี่ก็ไม่เคยเสียใจนะ

แต่น้องยังเสียใจนี้.. น้องอาจจะยังไม่ได้เต็มที่จริง ๆ ก็ได้

อย่าลืม..ที่เห็นว่าตัวเองขยันแล้ว.. อาจมีอีกหลายคนที่ขยันบ้านบึ้มกว่าเราอีก หรือฉลาดระดับไอน์สไตน์ อะไรแบบนี้


สำหรับเตรียมอุดมศึกษา.. เริ่มตอนนี้ก็ยังไม่สายนะคะ

รีบไปเก็บแรงฮึด กำลังใจกลับคืนมา ถีบค.ผิดหวัง ท้อถอยออกไปไกล ๆ

น้องพลาดมาแล้ว 2 ครั้ง ถือว่าโชคดีนะ ที่ได้เรียนรู้ข้อผิดพลาดตัวเอง

นำข้อผิดพลาดนั้น ๆ มาแก้ไขซะนะ

สู้ ๆ 

ป.ล.ยังไงพี่ก็ขอยืนยันว่า..ค.ขยัน อึด ถึก ควาย ทำให้คนโง่ ๆ เคมีอย่างพี่ (เคยได้ 1.5 อะ = =)

มาได้เคมีเกรด 4 เทอมนี้แล้วนะคะ : )

[แคทค่ะ]

หนูก็สงสัยเหมือนกันค่ะ !!

หนูคิดว่าหนูตั้งใจอ่านหนังสือมากกว่าเดิมแล้ว
และก็พยายามทำให้เต็มที่ีที่สุด *

แต่ผลออกมาก็เหมือนเดิมหนูสอบไม่ติดห้อง G ของโรงเรียน
แม่กับพ่อหนูผิดหวังในตัวหนูมาก

หนูเลยคิดว่าขยันแล้วจะไม่เป็นไอ้ขี้แพ้...จริง ๆ หรือคะ ??
ทั้งที่หนูพยายามมากกว่าเดิมแล้ว หรือ หนูเป็น"ไอ้ขี้แพ้จริงๆคะ"

T^T"

[Mildy]

เราก็เหมือนกัน พยายามเต็มที่แล้ว แต่รู้สึกว่าผลมันไม่เป็นไปตามที่หวังเลย เราสอบอะไรก็ไม่เคยติดเหมือนกัน

ใจหนึ่งเราก็คิดว่าเราพยายามน้อยไปหรือเปล่า มันก็ส่วนหนึ่งแต่อย่าลืมสิ บนโลกนี้ใช่ว่าเราจะพยายามได้คนเดียวเสียหน่อย

คนอื่นๆเขาก็พยายามเหมือนกันแหละ สมมติว่าถ้าเราพยายาม100คน แต่โรงเรียนรับได้แค่30คนหล่ะ

ยังไงมันก็ต้องมีคนที่เข้าได้30คนอยู่แล้ว แล้ว...อีก70คนที่เหลือหล่ะ คิดว่าพวกเขาเป็นไอ้ขี้แพ้เหรอ...คิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ

มันก็อยู่ที่โรงเรียนด้วยว่าเขารับได้แค่นั้นจริงๆ อย่างเตรียมอุดมหน่ะ เพื่อนเราก็เคยไปสอบบางคนสอบได้คะแนนเท่ากันแต่อันดับที่ห่างกันมาก

ง่ายๆเลยคะแนนเท่ากัน คนหนึ่งได้ แต่อีกคนไม่ได้... ทั้งๆที่เหมือนกัน แต่คนหนึ่งแพ้ อีกคนชนะงั๊นเหรอ??

แต่เราคิดในแง่บวกนะ...สิ่งที่เราอ่านไปมันไม่เสียเปล่าหรอก ความรู้หน่ะมันมีไว้ใช้ในชีวิตด้วย ไม่ได้เอาไว้ใช้สอบอย่างเดียว

สู้ๆนะคะ อย่าท้อ ถ้าคุณท้อ คุณนั่นแหละเป็นไอ้ขี้แพ้ แพ้ได้แม้กระทั่งใจตัวเอง

เชื่อเราเถอะ ไม่มีคนขยันคนไหนหรอก เป็นไอ้ขี้แพ้