เห็นบทความนี้แปะอยู่ที่ทำงานคุณป้าเลยจดกลับมา

[&do]

 แม่ผู้แก่เฒ่า*เดินไม่ได้*คนหนึ่งเป็นที่รำคาญใจแก่ลูกชายเหลือเกิน
ในสมัยนั้นยังไม่มีสถานสงเคราะห์คนชราจึงไม่รู้ว่าจะเอาแม่ไปฝากใครให้เลี้ยงแทน
ชายหนุ่มจึงตัดสินใจแบกเอาไปปล่อยป่าให้อยู่ตามยถากรรม...

ระหว่างทาง แม่ไม่วอนขอ...ไม่ถาม...ไม่ว่าอะไร..
*ตั้งใจหักกิ่งไม้ตามทางเรื่อยไป..
...เข้าป่าลึก ไกลมากแล้ว..ลูกชายวางแม่ลงบนโขดหินแล้วหันหลังเดินกลับทางเดิมไป..


...ตอนนี้เอง ที่แม่ตะโกนตามหลังลูกชายไปว่า..
"ลูกเอ๋ย เดินตามรอยกิ่งไม้ที่แม่หักไว้นะ จะได้ไม่หลงทาง "

[^_^หัวหน้าการเรียนและมารยาท^_^]

แม่ห่วงลูกมาก  รักลูกมาก  แม้ลูกจะเอาแม่ไปปล่อย
แม่ก็ยังห่วงกลัวลูกหลงทาง

ความรักของแม่ยิ่งใหญ่  แล้วลูกหล่ะมีความรักที่ยิ่งใหญ่อย่างนี้ให้แม่บ้างมั้ย??