[บทความคุณครู] เรื่อง : "นี่ฉันคือใคร ?" ... "สัญญาตน"

หลายครั้ง ที่เราหาตัวเองไม่พบ เปรียบเหมือนเรือที่ไร้หางเสือ
เปรียบดังมดแดงที่ไต่ขอบกระด้ง วนไปวนมา รอบแล้วรอบเล่า
ปราศจากความรู้ตัวว่า ตนเองได้ทำสิ่งซ้ำซากและหาทางออกไม่ได้ แต่ก็ยังไม่วายเดินซ้ำรอยเดิม

บัดนี้ถึงเวลาแล้ว ที่นักเรียนจะต้องทราบและรู้ตัวเองว่า นี่ฉันคือใคร ?
ไหนนักเรียนลองกำหนดดูซิว่า หน้าที่ของ "นักเรียน" คืออะไร ?
1. ทำการบ้าน            5.________
2. อ่านหนังสือ           6.________
3. ช่วยงานแม่           7.________
4. ช่วยงานน้อง          8.________

ลองประเมินดูซิว่า เราทำไปได้เท่าไร เมื่อเทียบเป็น % ข้อไหนที่ % น้อย จงรีบแก้ไข เช่น อ่านหนังสือ = 20%
สาเหตุที่ทำให้อ่านหนังสือน้อย คืออะไร ?
1. ง่วง
2. เบื่อ
3. ขี้เกียจ
4. _____
5. _____
6. _____

ให้แก้ด้วยวิธี นามธรรม

1. ให้นักเรียนหายใจลึกๆ แล้วบอกตัวเองว่า

"ฉันเป็นมนุษย์ เกิดมาเพื่อ พัฒนาชีวิต ให้ดีขึ้น มิใช่ทำชีวิตให้ ต่ำลงกว่าเดิม
ชีวิตที่พ่อแม่ให้เรามา ความเหนื่อยยากที่เลี้ยงเรามาจนถึงบัดนี้ จะไม่ยุติธรรมเกินไปหรอ
ที่จะทำให้ต้นทุนชีวิตที่เรามีมา ต่ำลงไปกว่าเดิมด้วยน้ำมือของเราเอง"

2. นักเรียนลองคิดดูซิว่าเมื่ออายุ 22 ปี นักเรียนอยากประสบความสำเร็จอะไร ? อยากทำงานอะไร ? นึกซิ ...

ลองคิดและวิเคราะห์สิ่งที่ครูอยากถ่ายทอดให้นักเรียนได้รับรู้

สร้างบทบาทสมมติว่านักเรียนกำลังพูดกับตนเองด้วยสติ & ความมุ่งมั่น

ฉันจะก้าวไปสู่จุดหมายที่ฉันวางไว้ได้อย่างไร ?
ฉันต้องขยัน ลุกขึ้นหยิบหนังสือมาอ่าน
นาฬิกากำลังเดิน
แล้วชีวิตทำอะไรในขณะที่เวลาผ่านพ้นไป

นั่งลง
หายใจลึกๆ
บอกตัวเองว่าฉันมีความสุข

เพราะ... ฉันได้ใช้ศักยภาพของความเป็นมนุษย์อย่างเต็มที่
ฉันจะขยัน เพราะเป็นหน้าที่ที่พึงกระทำ โดยมิต้องถูกบังคับ
นกบิน .. ไก่ขัน .. ปลาว่ายน้ำ ..
มนุษย์ต้องทำสิ่งที่เหนือกว่าสัตว์เดรัจฉาน
โดยใช้ปัญญา มิใช่ปล่อยเวลา หรือสิ่งที่มีค่ายิ่งต่อชีวิตให้ผ่านพ้นไป
โดยชีวิตมิได้สิ่งใดกลับคืนมา
ฉันขอสัญญากับตัวเอง ฉันจะหยุดดูหนัง และกิจกรรมสันทนาการต่างๆ เมื่อถึงเวลา_______น.
ฉันจะตั้งใจอ่านหนังสือตั้งแต่ _______ น. ถึง ________ น.
สัญญานี้ ฉันทำขึ้นเพราะมันเป็นเครื่องเตือนตน
แม้จะไม่มีผู้ใดล่วงรู้ แม้จะไม่ต้องการผู้ควบคุม
นั้นเพราะ "จิตแห่งความเพียร"
"ปัญญาที่เห็นประโยชน์ และคุณค่าในความเป็นมนุษย์" ที่จะควบคุมฉัน
ให้ฉันลงมือกระทำอย่างสม่ำเสมอ และด้วยความสัตย์ซื่อ

ขอให้ฉันมีกำลังใจทำเช่นนี้ทุกวัน
ฉันจะทำเครื่องหมาย x ทุกวันที่ฉันทำได้
และวันที่ฉันยังไม่ได้ทำ ฉันจะพยายามแก้ไขให้ดีขึ้น
"ฉันสัญญา"
ฉันต้องทำได้ เพราะถ้าฉันชนะจิตใจตัวเองไม่ได้ แล้วฉันจะเอาชนะใครได้อีกเล่า ?

ทำด้วยความ สบายใจ และ ความสุข
มิใช่เพื่อสร้างทุกข์ และความเครียด
เพราะนั่นมิใช่จุดหมายหลัก แห่งการพัฒนาชีวิต

โจทย์ คณิตศาสตร์ตั้งไว้เพื่อให้หาคำตอบเป็นตัวเลข
แต่... โจทย์ของชีวิตมีไว้ให้ใช้ ปัญญา พัฒนาตนด้วยความสุขและสร้างสรรค์
มิใช่ด้วย ความยึดมั่น และ ความทุกข์

ขยัน-เก่ง เพื่อใช้ปัญญาแก้โจทย์ชีวิต ย่อมอิสระ
ขยัน-เก่ง เพื่อเหนือกว่า แน่กว่านั้น ย่อมทุกข์ และ ยากที่จะกระทำ

ทุกๆวันที่พัฒนา และ ดีขึ้นต่างหาก คือ ความอิสระ
อิสระจากการโดนว่าจากพ่อแม่ว่า เกียจคร้าน
อิสระจากภาพแห่งความหวาดกลัวความล้มเหลวที่จะเกิดขึ้น
อิสระจากความประมาทเมื่อถูกเวลาบีบรัด เพราะเราได้เตรียมตัวไว้ล่วงหน้าแล้ว
อิสระที่เราเป็นนายของหัวใจเราได้

ก็แล้วทำไมยังไม่ลงมือกระทำ หรือรักที่จะถูกพันธนาการด้วยความกลัว และความเกียจคร้านเช่นนี้ไปทั้งชีวิต

จงลุกขึ้น และสู้ต่อไปด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุขเถิด

ด้วยรัก & ห่วงใย & ปรารถนาดี ต่อ
ทุกชีวิตที่พ่อแม่ได้ทุ่มเททุกอย่างให้ทั้งชีวิต

คุณครูสมศรี ธรรมสารโสภณ