นู๋เครียดเรื่องเพื่อนมากค่ะ------

[PunG*PoNd]

สวัสดีค่ะ 

คุณครูสมศรีที่เคารพรัก


* นู๋มีเรื่องอยากจาพูดคุยให้คุณครูฟัง และอยากคำแนะนำมาก ๆ เรยค่ะ *

ก่อนปิดภาคเรียนที่ 1 ที่ผ่าน

คือว่ากลุ่มเพื่อนที่โรงเรียนของนู๋ มีถึง 10 คน

แร้วตอนนี้นู๋ทะเลาะกัน แร้วเค้าแบนด์ นู๋

จนทำให้นู๋ไม่ค่อยมีสมาธิในการเรียนเป็นอย่างมาก จากทีแรกนู๋เป็นคนที่พูดเก่ง ถึงกับพูดมากเรยก้อว่าได้

จนได้ฉายาจากเพื่อนว่า (ยัยนกหวีด)  นู๋เป็นคนที่ร่าเริงตลอดเวลา หัวเราะเก่งมากๆ

แต่ตอนนี้นู๋ทะเลาะกะเพื่อนในกลุ่มทำให้นู๋เปลี่ยนไปเป็นคนละคนก็ว่าได้

เป็นคนเงียบ ไม่พูดไม่จากับใคร ไม่มีสมาธิในการเรียน ไม่อยากไปโรงเรียนอีกต่อปัย

เป็นอย่างงี้มาก็หลายเดื่อนแร้ว แต่นู๋ก็อยากกลับไปอยู่กลุ่มเดิม

แต่พวกเค้าคงไม่ให้อภัยนู๋

นู๋เคยเคลียร์กะพวกเพื่อนแร้ว นู๋ถามเค้าว่ามีอะไรไม่พอใจรึป่าว

จนตอนนี้จาเปิดเทอมอยู่แร้ว พวกเค้าก้อยังไม่ดีก้บนู๋

นู๋ไม่อยากไปโรงเรียนเลยค่ะ ตอนนี้นู๋อยู่มอ 6 แร้ว ทำให้ไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนหนังสือ

เพื่อนกลุ่มนี้มีอิทธิพลจนทำให้นู๋ท้อแท้ในเรื่องเรียน

แถมงานกลุ่ม งานคู่ คงมีปัญหาตามมาแน่เรยค่ะ

จาอ่านหนังสือแต่ก็ทำให้คิดถึงแต่เพื่อนในกลุ่ม

บางครั้งนู๋อาจจะร่าเริงเมื่ออยู่กับเพื่อนอีกกลุ่มแต่ใจจริงแร้วนู๋ อยากกลับไปอยู่กลุ่มเดิมซะมากกว่า


คุณครูช่วบแนะนำนู๋ทีว่านู๋ควรทำตัวยังไง

นู๋เรียนไม่รู้เรื่องเมื่ออยู่ทีโรงเรียน

ไม่มีสมาธิในการอ่านหนังสือเลยค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ

[๏ Perjer_ ๏]

อย่าคิดมากเลยนะ พยายามมีสมาธิควบคุมตัวเอง
เราก็เคยเป็น นั่งสอบอยู่เลย มัวแต่คิดเรื่องเพื่อนๆ
สมาธิของเรา บทเรียนที่อ่านมา มันหายไปหมดเลย


เราเชื่อว่าคนทุกคนไม่มีใครที่ดีทั้งชีวิตและไม่มีใครที่แย่ทั้งชีวิต
คนเรามีมุมมอง มีความคิดต่างกัน นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดช่องว่าง


เราอยากแนะนำการนั่งสมาธินะ เราได้อ่านหนังสือการนั่งสมาธิมา
แค่นั่งสงบๆ หาที่นั่งสบายๆ เงียบๆ นั่งไปและกหนดลมหายใจ
จนกว่าจะรู้สึกว่า ในหัวของเรามันโล่ง นั่นคือการกำหนดจิตของเราแล้ว
และนั่งนิ่งๆอย่างนั้นอีกซักช่วงหนึ่ง แล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมา
มันทำให้จิตใจเบิกบาน สามารถควบคุมสมาธิได้ดีเลยหละ

สำหรับเรื่องเพื่อน มันก็น่าเสียดายที่เป็นปีสุดท้าย
แต่ลองคิดอีกแง่หนึ่ง เข้ามหาลัยไปสุดท้ายก็แยกย้าย
เรียนจบ แล้วทำงาน เราก็สามารถมีเพื่อนใหม่ๆได้เสมอ

^_^

อย่าคิดมากเลยนะ ผ่อนคลายสบายๆ เพื่ออนาคตที่สดใส
เป็นกำลังใจให้นะคะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

เพื่อนคือคนที่สำคัญต่อชีวิต

แต่ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต

ถ้าเพื่อนหมายถึงคนที่ต้องเข้าใจเราทุกอย่าง

หนูคงเข้าใจโลกนี้ผิดไปถนัด

เราไม่สามารถบังคับใครให้มาเข้าใจเราได้ในทุกเรื่อง

แต่เราสามารเข้าใจสัจจะของชีวิตที่เกิดขึ้นได้

วันนี้เขาไม่เข้าใจเรา ก็ไม่เป็นไรนะลูก

เราไม่ต้องไปโกรธเขา

คุณครูเคยมีเพื่อนเข้าใจคุณครูผิด

คุณครูทั้งร้องไห้ ทั้งเสียใจ แต่วันนี้คุณครูต้องขอบคุณเขาที่ทำให้คุณครูเริ่มสนใจจิตวิทยาตะวันตกในวันนั้น

แล้วค่อยๆสนใจในจิตวิทยาตะวันออกและกลายมาเป็นได้ศึกษาพระพุทธศาสนาตั้งแต่เรียนปี 1

โชคดีที่ได้เรียนรู้แก่นธรรมตั้งแต่อายุ 18

พอปี 2 ก็ให้คำแนะนำน้องๆในคณะ ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนๆต่างคณะอย่างรู้เท่าทันในปัญหาที่เกิดขึ้น

สิ่งที่ได้รับมานั้นมีมากมาย เพราะคุณครูไม่ยอมให้ตัวเองจมปรักอยู่กับความทุกข์

แต่จะหาวิธีดับทุกข์และพัฒนาตัวเองให้ก้าวพ้นจากความทุกข์ให้ได้

การขยันเรียนและทำกิจกรรมได้สร้างสมดุลย์ระหว่างการนึกถึงแต่ตัวเราเองกับการเรียนรู้ที่จะแบ่งปันให้ผู้อื่น

คนที่อยู่กับตัวเองมากๆ จะคิดถึงแต่ตัวเองอยู่ร่ำไป

ก้าวออกมาจากการยึดตนเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาลได้แล้วลูก

ยิ้มให้กับคนที่ยิ้มกับเรา

มีมิตรไมตรี มองโลกในแง่ดี

เป็นน้ำที่พร้อมจะล้นไปให้ผู้อื่น  มิใช่น้ำที่พร่องแก้ว

ที่พะวงและรอคอยให้ผู้อื่นมาเติมเต็มให้ตนเอง

จิตที่คิดจะให้ ปริ่มสุขยิ่งกว่าจิตที่คิดจะรับนะลูก

ลูกยังให้ตนเองไม่เป็น แล้วลูกจะให้คนอื่นเป็นได้อย่างไร

ลูกเคยให้ "ความสุข ความสงบ และ การอภัย" กับตนเองบ้างไหม

ร่างกายนี้ผิดอะไรล่ะ ลูกถึงปล่อยให้เขาหมองหม่นกับเรื่องเดิมๆอยู่ได้

ยิ้มสิลูก ยิ้มกับทุกเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา

ทั้งเรื่องดีและเรื่องไม่ดีที่เราเลือกไม่ได้

แต่เราเลือกที่จะมีความสุขได้นะลูก

ทางเดินชีวิตมักเจอทางแยกเสมอ ไม่ทุกข์ ก็สุข

เลือกใช้ชีวิตให้ปริ่มสุขเหมาะกับวัยของลูกด้วยการเป็นเด็กที่มีน้ำใจ

มีวินัยในตัวเอง ขยันมานะ เป็นที่พึ่งของตนเองได้จนกลายเป็นที่พึ่งให้ผู้อื่นในภายต่อมา


ชีวิตไม่ซับช้อนหรอกลูก

เลือกทำและรู้สึกเฉพาะแต่สิ่งที่ทำให้เรามีพลังก้าวไปข้างหน้านะคะ

อะไรที่เคยพลาดพลั้ง ก็จำเป็นบทเรียนให้เราพัฒนา ไม่ใช่ย่ำเท้าทุกข์ตรมอยู่กับที่


เชื่อคุณครูนะหนูน้อย

แป๊บเดียวก็เช้าอีกแล้ว

ยังไม่ทันทำอไรให้เพื่อนมนุษย์เลย เวลาก็ผ่านไปแล้ว

เห็นไหมลูก เรามีอะไรที่จะต้องทำอีกตั้งเยอะแน่ะ

มาตั้งใจเรียนกันดีกว่า

จะได้กลับมาให้กำลังใจคลื่นลูกใหม่ที่กำลังจะตามหลังลูกมา

นะลูกนะ เชื่อแม่ครูคนนี้นะลูก

สู้สู้นะคะเด็กดี

[Unidentified Girl]

มีความสุขและอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อ่านคำสอนของคุณครูค่ะ

[PLANEZ]

ช่ายเลย ยย

อ่านทีไร ได้คิด ได้อะไรดีๆกลับไปเสมอเล๊ยย 

[เหม่งจ๋าย : )]

ขอบคุณครูค่ะ ที่มีข้อคิดมาให้หนูตลอดเวลา

รักครูจังง

[fife]

เราก็เจอเหตุการณ์คล้ายๆกันเลย เรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราทำอะไรผิดเพื่อนถึงมาโกรธ

แต่พอมาคิดอีกทีก็ไม่เห็นต้องใส่ใจเลย ตั้งใจเรียนดีกว่าจะได้เข้าไปอยู่มหาวิทยาลัยดี สังคมดีๆ เนอะ

สู้ๆนะจ๊ะ  ^^

[nook077]

เราตอนนี้ก็โดนเหมือนเธอเพื่อนส่วนใหญ่ไปทางเพือนที่โกรธเราเราโดนทอดทิ้งให้อยู่กับคนเดียวทั้งที่เป็นเพื่อนสนิทกันพอมาขอโทษเราให้อภัยเเต่กลับเป็นเหมือนเดิมปีนี่อยู่ม.3 อีก3เดือนต้องเเยกกันไปเเล้วอยากได้คำปรึกษามากๆ

[สวัสดีเพื่อนมนุษย์]

rep ข้างบน เป็นเหมือนเราเลย เป็นเวลาเดียวกัน และอยู่ ม.3 เหมือนกันด้วย

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

คิดถึงคุณครูที่สุดเลยค่ะ

[ลูกปัดมั้ง]

เราก็เป็นค่ะโดนเพื่อนหักหลัง เอาคำระบายของเราไปบอกคนอื่น ตอนนี้อยู่ม.5 เป็นกำลังใจให้นะคะ เรามาสู้ด้วยกัน
....................
อ่านคำพูดของอาจารย์แล้วน้ำตาจะไหลเลย ซึ้งมากๆค่ะ อ่านแล้วรับรูเข้าไปหัวใจเลย ตอนนี้เราก็ศึกษาธรรมะอยู๋ แอบมีห้อยพระด้วย อิอิ ไม่ผิดหรอกถ้าจะเป็นที่พึ่งทางใจ ดีกว่าเราจะกลายเป็นคนไม่มีคุณค่าเป็นคนเศร้าหมองเป็นคนวิกลจริต ลองโทรไปศูนย์ Hot line วัยรุ่นสิคะ

[lollipop***]

อืมม....อ่านแล้วได้สตินึกขึ้นมาได้

ว่าจริงซิ...เพื่อนเป็นใคร...จะมาเข้าใจเราทุกอย่างได้อย่างไร

ในเมื่อตัวเราเองยังไม่ยอมเข้าใจตนเอง....และสัจธรรมความเป็นจริงเลย

หนูรู้สึกว่าหนูยึดติดกับเพื่อนมาก....อาจจะเป็นเพราะเวลาส่วนใหญ่ของเราในวันหนึ่งๆมักจะหมดไปกับพวกเขา

หนูจะพยายามยึดติดให้น้อยลง...น้อยลง....และอยู่ได้ด้วยตัวเองในที่สุด

ที่สำคัญ...เมื่อยามที่หนูไม่มีใคร....หนูก็ยังมีป๊าม๊ากับม๊าเคียงข้างอยู่เสมอใช่มั้ยคะ

เพราะฉะนั้นหนูก็ควรอยู่กับท่านเสมอเมื่อยามที่พวกท่านไม่มีใครเหมือนกัน..ถูกหรือเปล่าคะ

หนูจะทำได้ใช่มั้ยคะคุณครู

เวลามีค่ามากมายหนูเสียไปให้กับปัญหาน่าเบื่อหน่ายเหล่านี้

เป็นทุกข์ทั้งกาย และใจ

หนูควรจะกลับมารักตัวเองและรักคนที่เค้ารักเราซักทีใช่มั้ยคะ

ถ้าเราไม่รักตัวเองให้เป็นก่อนก็คงไม่มีใครมารักเรา

ตอนนี้หนูรู้แล้ว...หนูเข้าใจแล้ว....แต่ทำไมใจยังไม่ปฏิบัติตาม

หรือมันต้องการเวลา...ค่อยๆเป็น...ค่อยไปๆ...

ทำไมมันเริ่มต้นยากจังหล่ะคะ

มันยากที่จะดึงตัวเองกลับมา...แล้วคอยบอกตัวเองว่า รักตัวเองนะ รักป๊าม๊านะ

แต่ถ้าทำซ้ำๆ...มันจะคุ้นชิน....และกลายเป็นธรรมชาติในที่สุดใช่มั้ยคะ

หนูจะทำได้ใช่มั้ยคะคุณครู.....ทำไมหนูถึงเอาแต่เฝ้าถามนะว่าจะทำได้รึเปล่า

เอาล่ะ...หนูจะเปลี่ยนมุมมอง

หนูทำมันได้แน่นอนค่ะ...คุณครูรอดูนะคะ^^!!

[เเพร]

 หนูก็เป็นคนนึงที่เครียดเรื่องเพื่อนมาก มากจริงๆ จนวันๆสมองหนูเเทบจะไม่ได้คิดเรื่องอะไรเลย
หนูเครียดเรื่องเพื่อนจนปวดหัว หนูค่อนข้างจะทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มบ่อยนะค่ะ ทั้งที่หนูก็เต็มที่กับพวกเขาเสมอ
บางที่หนูเหมือนอยู่คนเดียว จริงๆเเล้วเมื่อก่อน หนูเป็นคนที่มีเพื่อยรายล้อมมากคะ เเต่ตอนนี้เพื่อนเเต่ละคนก็นิสัยเปลี่ยนไป
หนูลองพยายามทีจะเข้ากับเพื่อนในห้อง กลุ่มใหม่ๆดู คือเพื่อนหนูเขาส่วนมากจะอยู่กันเป็นกลุ่มนะคะ
เเต่หนูก็เข้ากับเขาไม่ได้ เหมื่อนหนูสร้างกำเเพงให้ตัวเองเลย เเต่หนูอยากจะทำลายมันเเต่ทำเเล้ว
เพื่อนกลุ่มใหม่เขาก็ไม่ค่อยจะคุยกับหนูเพราะหนูไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มเค้านะคะ
หนูเหงาเลยมากคะ จนตอนนี้หนุไม่อยากไปโรงเรียนเลย
   ช่วยให้คำปรึกษากับปัญหาของหนูหน่อยนะคะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

หนูก็เป็นคนนึงที่เครียดเรื่องเพื่อนมาก มากจริงๆ จนวันๆสมองหนูเเทบจะไม่ได้คิดเรื่องอะไรเลย
หนูเครียดเรื่องเพื่อนจนปวดหัว หนูค่อนข้างจะทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มบ่อยนะค่ะ ทั้งที่หนูก็เต็มที่กับพวกเขาเสมอ
บางที่หนูเหมือนอยู่คนเดียว จริงๆเเล้วเมื่อก่อน หนูเป็นคนที่มีเพื่อยรายล้อมมากคะ เเต่ตอนนี้เพื่อนเเต่ละคนก็นิสัยเปลี่ยนไป
หนูลองพยายามทีจะเข้ากับเพื่อนในห้อง กลุ่มใหม่ๆดู คือเพื่อนหนูเขาส่วนมากจะอยู่กันเป็นกลุ่มนะคะ
เเต่หนูก็เข้ากับเขาไม่ได้ เหมื่อนหนูสร้างกำเเพงให้ตัวเองเลย เเต่หนูอยากจะทำลายมันเเต่ทำเเล้ว
เพื่อนกลุ่มใหม่เขาก็ไม่ค่อยจะคุยกับหนูเพราะหนูไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มเค้านะคะ
หนูเหงาเลยมากคะ จนตอนนี้หนุไม่อยากไปโรงเรียนเลย
   ช่วยให้คำปรึกษากับปัญหาของหนูหน่อยนะคะ

อย่ากังวลนะคะ

กำแพงเราสร้างขึ้นมาได้

เราก็ทุบทิ้งได้

มิตรภาพ ไม่ได้สร้างกันในวันเดียว

ใจเย็นๆนะคะ

ยิ้มเป็น  เข้าใจคนอื่นเป็น  และอภัยเป็น

มีน้ำใจ หยิบยื่นให้ผู้อื่นก่อน

ก็จะเป็นคนน่ารักเองนะคะ


ค่อยๆเปลี่ยนทีละนิดนะคะ

ยิ่งกังวลยิ่งทุกข์

ก็จะมีแต่ผลักคนอื่นให้พ้นไปจากตัว


ยิ้มนะคะ

ยิ้มแฉ่งเลยนะคะ

[เเพร]

ขอบคุณครูมากนะคะ หนูจะพยามทำตามที่คุณครูบอกให้คะ