คุณครูสมศรี
ก่อนอื่นต้องสวัสดีก่อนนะคะ
...หนูเคยเรียนกับคุณครูตั้งแต่สมัยที่โรงเรียนมีสาขาเดียว...ใครอยากเรียนต้องไปถึงศรีย่าน ...นั่งรถเมลล์ตุเรงๆ ไปถึง 3 ทอด (สมัยนั้น ครูมีลูกสาวชื่อแองเจลล่า ...และมีแมวเหมียวข้าวเหนียวถั่วดำ..ตัวอ้วน..มาก ที่ชอบไปนอนอยู่ในห้องน้ำหญิง มองเผินๆ บางทีก้อเหมือนพรมเช็ดเท้า..จนอาจจะมีคนเผลอไปเหยียบมัน)
...พูดแล้วนึกถึงกลิ่นเหงื่อ+กลิ่นถุงเท้าเด็กม.ปลาย
ครูขา..หนูเอ็นติดได้..มีงานทำก้อเพราะครูเลยนะคะ...จิงๆ เพราะคะแนนเอ็นภาษาอังกฏษหนูดีมากๆ เป็นหน้าเป็นตาเลย (ได้ 75คะแนน ...โห..ดีใจสุดๆ เพราะก่อนหน้านั้น สอบตกภาษาอังกฤษประจำ) ครูทำให้หนูมีกำลังฮึด..สู้..เพื่อแม่...ก้นเลยทีเดียว

...แต่ตอนนี้ หลังจากได้ดีมีสุขตามควร..และออกจากบ.ฝรั่งมาทำงานในบริษัทไทยๆ ที่ไม่ค่อยได้ใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร/รับส่งเมลล์ ทำให้ภาษาอังกฤษหนูอ่อนด้อยมาก...(ที่รู้ตัวเพราะนายบังคับให้ทุกคนในออฟฟิศ สอบภาษาอังกฤษ)
...ครูขา..จะเปนไรมั๊ยคะ..ถ้าหนูอยากจะกลับไปเรียนอีก....จิงๆ หนูก้ออายเด็กรุ่นหลานนะคะ ..แต่หนูเชื่อว่าครูฃ่วยหนูได้จริงๆ ทุกวันนี้หนูยังจำศัพท์ที่ท่องกันเป็นเซ็ตได้อยู่เลย cheer up ...back up... boost up... support... sponser....bra..bra..bra
ถ้าครูทวนอีกรอบเดียว ...จำได้แม่น...ค่ะ
...แต่ปัญหาของหนูตอนนี้คือ..หนูไม่รู้ว่า..ทำไมคอร์สมันเยอะจัง
ไม่รู้ว่าควรจะลงเรียนคอร์สไหนดีอ่ะค่ะ???
คุณครูช่วยแนะนำด้วยนะคะ (หนูคงจะเรียนได้แต่รอบวันเสาร์-อาทิตย์อ่ะค่ะ ---และช่วยแนะนำรอบที่หลานๆน้อยๆหน่อยนะคะ ..หนูเขินอ่ะค่ะ)
ขอบคุณคุณครูอย่างมากมาย..ที่หนูมีวันนี้..ครูก็มีส่วนทำให้หนูเป็นนะคะ ...เป็นเด็กที่อ้วนพี และมีความสุข

ขอบคุณค่ะ
บัว