คือว่าหนูเป็นพวกค่อนข้างเหมือนจะจิตตกเล็กๆอ่ะคะ ตอนม.ต้น
หนูเคยโดนเพื่อนห้องเก่าเกลียดมามาก ซึ่งตอนนั้นหนูยังไม่เข้า
ใจเลยคะว่าโดนเกลียดเรื่องอะไร เวลาบางทีที่เพื่อนทำไม่คุย
หรือคุยกับเขาแล้วเขาทำหน้าไม่พอใจใส่หนู หนูก็พาลเครียดไป
ไกลแล้วละคะ เพื่อนบางคนพอหนูร้องไห้เพราะอึดอัดมันกดดัน
มากบางที่ที่อยู่ในห้อง เขาก็หาว่าหนูบีบน้ำตา หนูเครียดมากๆ
พอย้ายมาห้องใหม่ ก็นึกว่าจะดีขึ้น อยู่ๆ เพื่อนบางคนก็เหมือนจะ
ไม่ชอบหน้าหนู ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำอะไรให้เขามาก่อน เพื่อนบาง
คนเดินผ่านก็ไม่ทัก คุยไปก็ถามคำตอบคำ มันอึดอัดมากคะครู
หนูเครียดมากๆ เลยคะTT_TT สำหรับหนู เพื่อนสำคัญมากเลย
คะ
ไม่มีใครรักไม่เป็นไรนะคะ
แต่หนูรักคนอื่นเป็นไหมลูก
คน"อัธยาศัย"ดีจะมีเสน่ห์
คนมีน้ำใจ รู้จักอภัยคนเป็นจะน่ารัก
คนใจใส ไม่มุ่งร้าย ไม่กล่าวเท็จให้ใครเสื่อมเสีย
คนใจงาม ไม่มองอะไรสำคัญไปกว่าคุณค่าทางจิตใจ
เพื่อนไม่เข้าใจเรา ก็เป็นสิทธิ์ของเพื่อน
เราจะทำให้เขารักเรา เข้าใจเราไม่ได้
แต่เราสามารถสร้างความดีเพื่อให้เรามีความสุขอิ่มเอมใจได้
ความดี ถ้าสร้างมากๆ จะกลายเป็นปราการที่ป้องกันหนูจากสิ่งที่ไม่ดี
ใครที่เข้าใจหนูผิด
ความดีจะเข้าไปปกป้องหนูในที่สุด
แต่ความดีที่ยังไม่มากพอ ก็อาจมีพลังไม่มากตามไปด้วย
ตอนนี้ตั้งใจเรียน ยิ้มให้ผู้คนเป็น มีน้ำใจ ให้กำลังใจตัวเองและคนอื่นเป็นก็พอแล้วค่ะ
แล้วอย่าลืมผู้หญิงผู้ชายที่ผมสองสีข้างๆหนูนะลูก
เพราะท่านจะไม่เคยทิ้งหนู ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
เห็นไหมคะ
เรามีคนที่รักเราที่สุดอยู่แล้วค่ะ
ทำความดีมากๆนะคะหนูน้อย
คุณครูเป็นกำลังใจให้หนูนะลูกhttp://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=14452.0