!!~~-ผมขอมาระบายนะ-~~!!

[!!@Dark@!!]

สวัสดีคับครูสมศรี...และเพื่อนๆทุกคน ตอนนี้ผมก็เสียใจมากๆ เพียงแต่ไม่รู้จะทำไงดี นึกขึ้นมาได้ว่ายังมีบอร์ดครูสมศรีและเพื่อนๆอยู่

คือว่า ผมได้เรียนกะครูสมศรีแล้วฟังที่ครูพูด ผมก็นึกถึงตัวเองในเรื่องที่ครูบอกกับเพื่อนๆทุกคนรวมถึงผมในเรื่องของความขยัน ซึ่งผมไม่มีมันเลยซํกนิด วันนึงคิดจะหยิบหนังสือขึ้นมาก็ง่วง อ่านมัน2บรรทัดก็หลับ ตื่นมาอีกทีก็คิดว่า "ไม่เอาและง่วง" ผมทำอย่างนี้เป็นประจำจนกระทั่งก่อนวันสอบปลายภาค1เดือน ผมก็คิดว่ามันยังเหลือเวลาอีกเยอะ ก็เลยไปเที่ยวกะเพื่อน กลับบ้านดึกๆทุกวัน พอถึงบ้านก็นอน ผมก็คิดแค่ชีวิตผ่านไปวันๆนึง จนเหลืออีก1อาทิตย์ก่อนสอบ ผมเริ่มอ่านหนังสือ แต่พออ่านไปไม่ถึง3-4หน้าผมก็หลับ รู้สึกหนังสือมันน่าเบื่อ จนเหลืออีก2วันก่อนสอบ ผมพึ่งรู้สึกตัวเองว่าเพื่อนๆเขาเตรียมอ่านหนังสือตั้งแต่1เดือนที่แล้ว ผมเหลืออีก2วันผมก็เลยซัดกาแฟนั่งอ่านหนังสือเกือบโต้รุ่ง
          สุดท้ายผลการสอบก็ออกมา ผมได้อังกฤษ 1.5 ผมรู้สึกเสียใจจริงๆ ผมรู้สึกว่าผมทำได้ดีกว่านี้ มันต้องดีกว่านี้ทำไมผมถึงทำไม่ได้ ผมจึงอยากแนะเพื่อนๆทุกคนว่าอย่าเหมือนผมเลย อย่าทำอะไรที่มันจวนตัวจริงๆ แล้วมานั่งเสียใจที่หลัง เป็นไอขี้แพ้ที่มานั่งเศร้าทีหลัง ทั้งที่เพื่อนๆยิ้มกันอย่างสนุก แต่ผมกลับต้องมานั่งทุกข์เพราะเกรดที่เป็นแบบนี้

ปล. สุดท้ายนี้ ความฝันของผมคือการได้เป็นแพทย์ ผมรักในอาชีพนี้จริงๆ ไม่ได้ต้องการเป็นเพื่อหวังผลประโยชน์แบบอื่น แต่ผมดูคะแนนตัวเอง ดูเกรดของตัวเอง ผมถามตัวเองว่าทั้งๆที่เราได้คะแนนเท่านี้ ได้เกรดเท่านี้ ผมจะไปสู้กับใคร จะไปหวังอะไร ตอนนี้ผมสับสนกับตัวเองจริงๆ ผมต้องการเป็นแพทย์อาชีพที่ผมรัก แต่คะแนนมันทำให้ผมเปรียบเทียบในข้อด้อยของผม ผมจะสู้กับใครได้จริงๆหรือT-T
  

[:: Mica ::]

อย่าให้สิ่งบางอย่างมาขัดขวางความฝันของตัวเองสิคะ
อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่น
เเต่ขอให้ทำตัวเองให้ดีที่สุดต่างหาก

อย่าเพิ่งหมดหวังเรื่องอยากเป็นเเพทย์สิคะ
นักศึกษาเเพทย์หลายคน ก็ได้เกรดไม่ดีตอนเรียน เเต่เขาก็ยังเป็นหมอที่ดีได้
ในเมื่อตั้งใจจริงๆ เเล้วว่าอยากจะเป็นเเพทย์
บอกได้เลยค่ะว่าขอให้ "พยายาม"

อย่างน้อยนะคะ คุณก็ยังดีกว่าอีกหลายๆ คน
ที่อย่างน้อยก็ยัง "คิดได้"
เเล้วหันมาเปลี่ยนตัวเองนะคะ

ยังไงก็ขอให้สู้ๆ นะคะ

เพื่อนายเเพทย์ในอนาคตค่ะ

ขอเเค่ตั้งใจเเล้วสิ่งที่ทำไปจะไม่ไร้ค่านะคะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

คุรครูดีใจในน้ำใจที่หนูให้คำแนะนำเพื่อน

แต่ว่า หนูยังเป็นหมอไม่ได้หรอกลูก

คนที่จะเป็นหมอได้ ไม่ใช่คนเก่งนะลูก

แต่ต้องเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ

เพราะถ้าหนูเป็นหมอ หนูจะต้องรับผิดชอบชีวิตของผู้อื่นนะลูก

แต่ชีวิตของลูกเอง ลูกยังดูแลไม่ได้

การเป็นหมอ ต้องเสียสละ

การเรียนหนักจึงเป็นการสร้างความสอดคล้องต่ออาชีพ

ถ้าคนเกิดเจ็บหนัก ลูกต้องรีบไปช่วยเขา

แต่ถ้าลูกยังห่วงความสุขของลูก

ก็เท่ากับลูกทอนชีวิตคนไข้ให้สั้นลง

ถ้าลูกอยากเป็นหมอ ลูกต้องยอมสละความสุขในตอนนี้ด้วยการตัดความเกียจคร้านและความสนุกออกไปก่อน

ตื่น และอ่านหนังสือ โดยไม่ต้องรอให้คนมาคอยบอกคอยเตือน

คราวนี้ลูกทราบหรือยังว่าทำไมลูกต้องขยัน

คะแนนเป็นเรื่องตามมาทีหลัง

แต่การบ่มเพาะความรับผิดชอบต่อชีวิตผู้อื่นต้องมาก่อน

แต่คุณครูอยากบอกหนูว่า

หนูสามารถเป็นหมอที่ดีได้

เพียงแต่หนูต้องขยันมากขึ้นและตั้งจิตอธิษฐานให้มั่นคง

หรือขอทำความดีตอนนี้และย้อนหลังช่วงที่ผ่านมา

ไม่มีคำว่า "แพ้" ในหมู่ผู้ไม่ยอมแพ้นะครับ

สู้สู้นะครับ

[Unidentified Girl]

ขออนุญาต รับคำสอนของคุณครูไปปฏิบัติด้วยเช่นกันนะคะ

[rUkToR+]

อย่าท้อกับเกรดเลยค่ะ เราต้องทำความฝันของเราให้เป็นจริงได้ในวันหนึ่ง
คนที่เป็นหมอไม่จำเป็นต้องเรียนเก่ง แต่เป็นคนที่เห็นใจ พร้อมที่จะช่วยเหลือคนอื่น
อยากเห็นคนอื่นพ้นทุกข์จากเจ็บไข้ แล้วมีความสุขจากการรักษาของเรา

ถ้าเรายังชนะใจตัวเองไม่ได้ แล้วอนาคตที่ต้องไปแข่งกับคนอื่นจะชนะใครได้คะ
เริ่มที่ชนะใจตัวเองก่อน ตัดความสุขส่วนตนออกไป
แล้วตั้งใจทำหน้าที่  ในการเีรียนการอ่านหนังสือ
ไม่ต้องคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาที่ทำให้บั่นทอนกำลังใจของเรา
ขอให้น้องตั้งใจ+ขยัน+อดทน+ตัดกิเลสให้เป็น
ทั้งสี่สิ่งนี้จะเป็นพลังผลักดันให้น้องทำความฝัน ให้เป็นความจริงได้นะคะ
ขอให้ได้เป็นนายแพทย์สมความตั้งใจนะคะ

[เหม่งจ๋าย : )]

ก่อนอื่น.. ขอขอบคุณคำแนะนำสำหรับพี่นะคะ
มันทำให้หนูเห็นว่า ถ้าเราขี้เกียจ จะเกิดผลไม่ดีต่อเรายังไง
ขอบคุณนะคะ

ส่วนเรื่องของพี่
คนเก่ง แต่ถ้าใจไม่รักเป็นแพทย์ จะเป็นแพทย์ที่ดีได้เหรอคะ
แต่ถ้าพี่ใจรักจะเป็นแพทย์ หนูเชื่อว่า
ยังไงพี่ก็ต้องดิ้นรนตัวเอง เพื่อความฝันของพี่อยู่แล้วแหละคะ

หนูเชื่อว่าพี่จะเป็นแพทย์ที่ดีได้นะ
แต่อย่าขี้เกียจปล่อยละเลยคนไข้ละ

เป็นกำลังใจให้นะคะ ว่าที่นายแพทย์