ครูขา หนูรู้สึกสับสนจังเรยค่ะ .

[วิบครีม]

หนูอยู่ม.5แล้วนะค่ะ เรียนสายวิทย์ที่บดินทร ตอนนี้หนูยังไม่แน่ใจเรยค่ะ
ว่าหนูจะเข้าอะไร  ใจจิงลึกๆหนูชอบวาดรูบนะค่ะ แต่หนูกลัวค่ะ หนูกลัวว่า
ฝีมือหนูจะไม่ถึงคนอื่นๆเพราะหนูไปเรียนวาดรูบมามีแต่คนวาดสวยๆอะค่ะ
พอตอนนี้หนูได้มาเรียนกับคุณครูหนูรู้สึกว่าหนูอยากเข้าอักษรไม่ก็มนุษยศาตร์
เพราะอยากทำงานเกี่ยวกับสายการบินอ่ะคะ พวกกาวไม่ก็แอร์ แต่ไปๆมาๆ
แม่หนูก็บอกว่าอยากให้เรียนเภสัช แต่ท่านไม่ได้บังคับนะคะแต่หนูบอกตามตรงเลยนะค่ะ
ว่าหนูไม่ถนัดด้านนี้เรยสายวิทที่ผ่านมา 1 ปีกว่าๆ หนูรู้สึกว่าหนูชอบวิชาสังคม อังกริด ภาษาไทยมาก
แต่สังคมนี่จะมากที่สุดอะค่ะ พวกภูมิศาตร์พวกนี้ หนูจะชอบมาก หนูชอบอะไรที่เป็น
ธรรมชาติ อังกริดหนูก้อชอบนะค่ะ แต่หนูก้อไม่กล้าบอกคุนแม่นะคะ ว่าหนูไม่ชอบวิทย์เอาเสียเรย
หนูรู้สึกว่าหนูอยากเรียนเพื่อแม่ อยากทำให้แม่ภูมิใจในตัวหนู แต่หนูคงไม่ไหวอะคะครู
เพราะหนูไม่ถนัด ดูคะแนนวิทย์ของหนูสิค่ะ เกรด 2.5 เอง แต่ สังคมอังกริดไทย กลับได้4และ3.5
แต่ตอนแรกที่หนูเลือกสายวิทเพราะหนู อยากเข้าถปัดเฉยๆเรียนไปเรียนมาหนูกลับไม่ถนัดฟิสิก
ครูค่ะ หนูสับสน คุณครูว่าถ้าหนูไม่ได้เข้าเภสัชตามที่แม่ต้องการ แม่จะภูมิใจในตัวหนูมั้ยค่ะ
และคุณครูว่าที่ผ่านมาหนูชอบอะไรเหรอค่ะ คุณครูว่าหนูน่าจะเรียนอะไรดีค่ะ/ที่ไหนดี
ตอนนี้หนูเครียดมากค่ะ แต่หนูก็อ่านหนังสือนะค่ะ พยายามเน้นภาษาอังกริดมากๆ เพราะคุณครู
บอกว่าคณิตศาสตร์ได้แค่ภายในประเทศ แต่ภาษาอังกริดได้ไปถึงเมืองนอก หนูอยากทำงานดีๆ
อยากพาแม่ไปเที่ยวตามที่แม่เคยบอกหนูไว้ แม่หนูยังไม่เคยไปต่างประเทศเรยคะ หนูอยากทำฝันของ
ผู้มีพระคุณของหนูเป็นจริงคะ !

ช่วยหนูทีนะคะ


สุดท้าย  .
ขอบคุณคุณครูนะคะ ที่ให้กำลังใจพวกหนูๆทุกคน
พวกหนูโชคดีมากค่ะ ที่เกิดมาได้เรียนกับคุณครู
หนูจะเอาหลักธรรมในหนังสือ ไอ้ขี้แพ้ ไปใช้ นะคะ



ปล.หนูให้เพื่อนยืมหนังสือ ไอ้ขี้แพ้ ตอนนี้ต่อคิวกันยาวเหยียดเลยคะ !

[squalid3]

สู้ๆ นะค่ะ ^^

[pedwater]

เราก็เหมือนกับเจ้าของกระทู้เลยอ่ะ ยังไม่รู้เลยว่าอยากเป็นอะไรแน่
ใจอยากเป็นอย่างนี้ แต่แม่อยากให้เป็นอีกอย่างนึง - - เกิดอาการท้อๆเนอะ
สายวิทย์นี่เลือกยากจริงๆอ่ะ

[เหม่งจ๋าย : )]

พี่สนใจอะไรพี่เลือกก่อนดีกว่านะ..

ทำในสิ่งที่เรารักดีกว่าค่ะ

จากนั้นพี่ก็ลองหาค่าย แล้วไปดู ว่าโดนตัวเองมั้ย.. คณะนี้ใช่รึเปล่า

เป็นกำลังใจให้นะคะ

[:: Mica ::]

เราว่านะคะ ไม่ว่าจะเรียนทางไหน เพียงเเค่ประสบความสำเร็จ เราว่าคุณเเม่้ต้องภูมิใจเเน่ๆ ค่ะ

เราว่าน่าจะเรียนตามที่ตัวเองต้องการมากที่สุดนะคะ

ฝืนไปมากๆ อนาคตจะลำบากได้นะคะ

เห็นได้จากหลายๆ คนที่เข้ามหาวิทยาลัยเเล้วเลือกคณะที่ตัวเองไม่ชอบไป

สุดท้ายจะเรียนไปไหว เเล้วก็ต้องเป็นเด็กซิ่วไปเลือกเรียนอย่างที่ตัวเองชอบ

ทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าใช่เถอะค่ะ ตัวของเราเองก็จะได้มีความสุขด้วย

อย่าเครียดมากเกินไปนะคะ ระวังสุขภาพด้วย

เราขอเป็นอีกกำลังใจให้นะคะ

[Unidentified Girl]

ถ้ารู้สึกไม่ชอบทางวิทย์ อย่าเรียนเภสัชเลยนะคะ

เรียนสิ่งที่ไม่ชอบ  จะไม่มีความสุขทั้งชีวิต

ถ้าวันหนึ่งจะวกกลับมาเรียนสิ่งที่ชอบ ก็เสียเวลาชีวิตไปมากมายแล้ว

เลือกสิ่งที่ชอบตั้งแต่แรกจะดีกว่านะคะ

ชีวิตเรา เราต้องลิขิตด้วยตัวเองค่ะ

ขอให้พบความสุขเร็วๆนะคะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

หนูน้อยวิปครีม

คุณแม่คงอยากให้หนูเรียนในสิ่งที่จบออกมาแล้วสามารถทำอาชีพที่เป็นเจ้าของกิจการเองได้

ถ้าลูกไม่ชอบอาจเป็นเพราะลูกไม่มีความถนัดในรายละเอียดของวิชาในสาขาอาชีพนั้นๆ

การเรียนวิชาทางสายศิลป์ เราเรียกว่าสาขามนุษยศาสตร์

คือศาสตร์อันเกี่ยวข้องกับมนุษย์ คำนึงถึงความรักความรู้สึก

เพราะ มน+อุษย์ =ผู้มีใจสูง

ลูกอาจชอบการทำงานเกี่ยวกับการพบปะผู้คน ความสุข อารมณ์สุนทรีย์ ประมาณนี้

สาขาวิชาเหล่านี้ ใช้ความขยันก็สามารถทำให้เราประสบความสำเร็จในการเรียนได้

แต่ในสาขาวิทยาศาสตร์ ยังต้องมี aptitude หรือความถนัด

บางครั้งแค่ความขยันอย่างเดียวยังไม่พอ

หลายคนอยากให้ลูกเป็นไม้สัก

แต่พันธุ์ไม้ของลูกอาจเป็นไม้เลื้อยที่สวยงาม

หรือไม้ดอกที่เบ่งบานเฉพาะยามต้องแสงอรุณ

ลูกจะรู้ตัวลูกเองดีว่าลูกเรียนอะไรแล้วมีความสุข และสามารถฉุดดึงเอาพรสวรรค์ในตัวของลูกออกมา

จำไว้นะลูกว่าความชอบในอาชีพไม่ได้สัมพันธ์กับผลตอบแทน

แต่ความเพียรที่เราทุ่มเทลงไปในเนื้องานและอาชีพจะทำให้เราได้ผลตอบแทน

และผลตอบแทนที่คุณครูพูดถึงก็แบ่งออกเป็น

ผลทางวัตถุธรรม กับผลทางจิตใจ

ถ้าลูกไม่ติดกับวัตถุ ลูกให้ความสำคัญกับจิตใจ และการพอมีพอใช้ตามเหตุปัจจัย

ลูกก็สามารถเลือกในสิ่งที่ลูกรักได้โดยไม่ต้องพะวงง

แต่วันนี้ดูเหมือนว่าคุณพ่อคุณแม่อยากให้ลูกมองตลาดแรงงานและผลตอบแทนที่เป็นรูปธรรมแทน

เพราะในชีวิตจริงการดำรงชีพเป็นสิ่งที่สำคัญ

แต่การที่ลูกต้องอยู่ในอาชีไปจนแก่เพียงเพื่อการดำรงชีพ

ลูกจะกลายเป็นเครื่องจักรที่มีความรักในอาชีพไม่มากนัก

แต่รักผลตอบแทนของอาชีพมากกว่า


สำหรับคุณครูเข้าสู่อาชีพครูด้วยความรัก

คุณครูจึงเรียนและทำงานอย่างมีความสุขทุกวัน

แม้วันที่ไม่สบาย ก็ไม่มีใครมองออกว่าคุณครูป่วยอยู่

ยามพบอุปสรรค ก็ดูเหมือนเป็นเพียงหนองน้ำน้อยๆที่ขวางทาง

อย่างไรเสียก็ต้องมีทางข้ามพ้นผ่านไปได้

ถ้าหนูเป็นลูกคุณครูผู้เน้นความสำคัญของจิตใจเป็นหลัก

คุณครูอยากให้ลูกตัดสินอาชีพด้วยตัวลูกเอง

เพราะถ้าลูกจบมหาวิทยาลัย ลูกทำงานจนเกษียณ

38ปีในอาชีพจะเป็นนรกหรือสวรรค์ ก็อยู่ที่การตัดสินใจก้าวเข้าสู่อาชีพในวันนี้

ว่าลูกก้าวเข้าไปด้วยความรักไหม

ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา

ความรักจะก่อให้เกิดความเพียร

ความเพียรจะก่อให้เกิดความใส่ใจจดจ่อต่อเนื้องานและการประเมินค่าเพื่อการพัฒนาสืบไป

ถ้าลูกมั่นใจในตัวเอง

ลูกค่อยๆอธิบายให้คุณแม่ทราบ

และลูกต้องแสดงความเพียรให้ท่านเห็นว่า

เมื่อลูกเลือกในสิ่งที่ลูกรักแล้ว

ลูกทุ่มเทให้กับสิ่งที่ลูกรัdอย่างเต็มที่และปริ่มสุข[/size]


แม่ครูคนนี้จะรอให้คำแนะนำแก่ลูกนกน้อยที่กำลังจะโผลออกจากรัง

เพื่อเรียนรู้การใช้ปีกให้สัมพันธ์กับแรงลมหรืออุปสรรคที่ลูกจะพบเจอต่อไป

ไม่ต้องท้อใจนะลูก

ตอนนี้ลูกยังมีเวลาสะสมข้อมูล

บางทีถ้าลูกสอบออกมาแล้วได้คะแนนดีสูงมากพอ

วันนั้น ลูกอาจบอกว่าลูกอยากเป็นเภสัชกรก็ได้นะลูก

รอสะสมข้อมูลนะคะ