ตอนแม่กับพ่อหนูจะหย่ากัน พ่อจะเอาหนูไปเลี้ยงค่ะ
แต่แม่ไม่ยอม แม่บอกว่าแม่จะเลี้ยงเอง และพูดไว้ว่า
จะเลี้ยงไม่ให้พ่อมาดูถูกแม่เด็ดขาด เพราะเหตุผลนี้มั้งคะคุณครู
ท่านจึงหวังกับหนูเอาไว้มาก..มากเกินไปหรือเปล่า ?หนูเป็นเลสเบียน ตอนแม่รับรู้ตอนแรก
หนูเห็นถึงความผิดหวัง เสียใจ แต่เมื่อหนูคบกับคน ๆ หนึ่งได้
ไม่นาน เรื่องมันก็ถาโถมเข้ามาอีก
.. คน ๆ นั้นเขาคิสมาร์กหนูค่ะ แล้วแม่เห็นรอย ..ท่านบอกว่า จะไม่ไว้ใจหนูอีก ไม่อยากให้หนูออกจากบ้าน
แล้วเมื่อวาน ท่านบอกว่า แฟนของหนูไม่ให้เกียรติหนู
เลิกคบไปได้ก็ดี หนูไม่อยากเลิกเลยค่ะอาจารย์ ..
แต่ " แม่ " เหมือนจะบังคับหนูทางอ้อม บังคับหนูด้วยคำว่า บุญคุณ .
หนูคิดว่า สิ่งที่แม่หนูควรกระทำตอนนี้คือ
ให้อภัยเราสองคนไม่ใช่เหรอคะ ? ทั้ง ๆ ที่หนูคุยกับแฟนหนูแล้ว เราสัญญาว่า จะจับมือกันเรียน ไม่ให้พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายเสียใจ แต่ทำไมท่านยังต้องบีบให้เราเลิกกัน ..
คุณครูหรือพี่ ๆ บางคนอาจจะบอกว่า เราเองต้องเลือกแม่
เพราะท่านรักและหวังดีกับเราที่สุด แต่คนที่รักและหวังดีกับเรา
เหมือนกัน แม้จะไม่ที่สุด แต่เราต้องตัดเขาออกไปหรือคะ ?หนูอ่านจะเขียนงง ๆ ไปบ้าง
เพราะตอนนี้สับสนไปหมดแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณครู +
Kru Somsri's English School
