หนูอ่อนแอเกินไปรึป่าวคะครู

[น้ำตา]

  สวัสดีค่ะคุณครู  ตอนนี้หนูเรียนคอร์สแกรมม่าอยู่ค่ะ จิงๆแล้วคอร์สนี้เป็นคอร์สเเรกที่หนูเรียนที่นี่ วันที่หนูมายื่นสคลิป เป็นวันแรกที่หนูได้มาที่สถาบันกวดวิชาแห่งนี้ หนูค่อนข้าง

แปลกใจมากเลยทีเดียวค่ะว่าเอ! ทำไมครูได้ของจากลูกศิษย์เยอะจังแต่ยิ่งเรียนไปเรื่อยๆ หนูก็เริ่มเข้าใจค่ะ พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของคอร์ส หนูก็เลยตัดสินใจจะมาระบายปัญหาที่

อัดอั้นมาตลอด 17 ปีค่ะ

  ตอนนี้หนูอยู่ม.5แล้วค่ะ หนูเป็นลูกสาวคนโตมีน้องสาวอีก 1 คนค่ะ ตอนเด็กๆหนูถือได้ว่าเป็นเด็กที่เรียนค่อนข้างที่จะดีเลยล่ะค่ะ  เพราะฉะนั้นหนูจึงเป็นความหวังของทั้งพ่อ แม่

 และป้าๆน้าๆทุกคนเลยค่ะ มันเลยกลับกลายเป็นว่าหนูถูกกดดันมาตลอด 10 กว่าปีที่ผ่านมา มันทำให้หนูรู้สึกอึดอัดและลำบากใจอยู่ตลอดเวลาเลยค่ะครู  หนูเคยคิดเหมือนกันว่า

หนูถูกคนอื่นกดดันหรือหนูกดดันตัวเองกันแน่น้า.. หนูเป็นเด็กที่ท้อง่ายมากๆ ไม่รู้ว่าหนูเริ่มเป็นคนอ่อนแอตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน  ตั้งแต่หนูเริ่มเรียน ม.ปลายเกรดของหนูก้อดูเหมือนจะ

ตกลงมาเรื่อยๆ หนูรู้ค่ะว่าหนูขยันและยังพยายามไม่พอ แต่พ่อกับเเม่เค้าก้อน่าจะรู้นะคะว่าหนูพยายามทำอย่างสุดความสามารถแล้วจิงๆ หนูพยายามที่จะทำตามที่ทุกๆคนหวังและ

อยากจะให้เป็น แต่ทุกครั้งที่ผลการเรียนออกมาหนูจะถูกดุให้เสียกำลังใจเรื่อยๆ แรกๆหนูจะเถียงและแก้ตัวตลอดเวลาเลยค่ะ แต่หลังๆมานี้หนูรู้สึกหมดเเรงและเหนื่อยเกินกว่าจะ

เถียง เมื่อก่อนนี้คำพูดติดตัวของหนูก็คือ "ขอโทษค่ะ เทอมหน้าหนูจะเอาใหม่" แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าพ่อกับแม่นำคำเหล่านี้มาใช้ว่าหนูและตัดกำลังใจหนูให้มันเหลือน้อยลง

ไปเรื่อยๆเลยค่ะ เนื่องจากหนูเป็นเด็กที่เรียนพิเศษค่อนข้างเยอะ พ่อกับแม่ชอบเอามันมาเป็นข้ออ้างว่าทำไมเรียนแล้วไม่เห็นจะได้อะไรเลย  ที่สำคัญ เค้าชอบเอาหนูไปเปรียบ

เทียบกับคนอื่นอยู่เรื่อยเลย หนูพยายามที่จะไม่นำคำพูดของพ่อและแม่มาคิดและตัดรอนกำลังใจของตัวเองแต่คนเราถ้าถูกตอกย้ำทุกวันมันก็เจ็บเหมือนกันนะคะครู  เดี๋ยวนี้หนู

เลยกลายเป็นเด็กขี้แย แอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ แต่ตั้งแต่หนูเริ่มเรียนกับครูหนูก้อพยายามจดจำและทำตามทุกๆคำสอนของครูค่ะ ยังไงครูก็อย่าลืมเป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะ

คะ  หนูจะพยายามทำทุกๆอย่างที่พ่อและแม่หวังให้ได้ค่ะ

                                                                                                             หนูรักครูนะคะคุณ   

[เหม่งจ๋าย : )]

ก็เพราะแต่ก่อนผลการเรียนของพี่ดี

พอไปๆมาๆ ถ้าเกรดตกลง..ก็โดนเป็นธรรมดาแหละคะ

เพราะพ่อแม่ทุกคนต่างหวังให้ลูกของตนเก่งทั้งนั้น

บางทีท่านอาจเครียดแทนพี่ เลยอาจเผลอพูดอะไรแรงๆออกไปที่กระทบจิตใจนะ

อย่าเครียดนะคะ ยิ่งเครียดหนูว่า ทำอะไรออกมาก็ไม่ดีหรอก

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[:: Mica ::]

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

เรื่องการเรียน ก็อาจจะมีบ้างที่เราถูกกดดันากคนรอบข้าง

เเต่ก็อย่าเพิ่งหมดกำลังใจ

คนเราอาจจะ "ท้อ" ได้ เเต่อย่าถอยเป็นอันขาด

บางครั้งเราเองก็โดนกดดันอยู่เหมือนกัน เราก็พยายามคิดว่าเพราะว่าพ่อเเม่เราหวังดี อยากให้เราได้ดี

อย่าเพิ่งเครียดเลยนะคะ

กำลังใจหาได้จากทุกที่ค่ะ

เราเองก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

[pedwater]

อย่าเครียดเลยนะ เรื่องปกติแหละ เราก็เคยเป็น ผลการเรียนมันเคยดีมาตลอดไง แล้วมีปีนึง ตอนม.2 ได้ 3.5 ตัวนึงอ่ะ --
พ่อกับแม่ เครียดมากอ่ะ เราก็เครียด
แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงเราว่าเกรดอ่ะ ก็เป็นตัวกำหนดอนาคตและชีวิตของเราได้ไม่มากนักหรอก สู้ๆๆๆ กับ
O/A - net ดีกว่า

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ใครที่มาตกที่นั่งอย่างลูกก็คงต้องสับสนและอ่อนล้าหมดกำลังใจอย่างลูกน่ะค่ะ

พ่อแม่คงต้องการให้ลูกเร่งเรียนจะได้ไม่ต้องลำบากเหมือนกับที่ท่านเผชิญอยู่

หรือท่านอาจเห็นเห็นคนที่ขยันเรียน และจบจากที่ดีๆ ได้รับความสำเร็จมากมาย

แต่ท่านคงถ่ายทอดให้ลูกไม่เป็น

ลูกควรเลือกรับข้อมูลนะลูก

ต้องมองลึกๆว่าท่านอยากให้ลูกได้ดี

แต่ท่านไม่มีวิธีที่แยบยลจึงแสดงออกไปตรงๆ

ลูกก็รับรู้ตรงๆอย่างที่ท่านแสดงออกก็แล้วกัน เช่น

"ค่ะพ่อ ลูกจะขยัน

แต่ถ้าพลาดก็อย่าว่ากันนะพ่อ"

ออกstyle นักการฑูตนะลูกคือประสานผลประโยชน์ที่ต่างฝ่ายต่างต้องการ

เพราะพ่อกับแม่ไม่ได้จะทำร้ายลูกนะ

แต่เผอิญไปกระทบความกดดันของลูก


ลูกต้องเลือกรับข้อมูลและความรู้สึก


พ่อเพียงหวังกับลูกและเผอิญคาดหวังออกมาดังเกินไป

ลูกก็ดูกำลังของลูกเองว่า

ขณะมี้ที่ลูกเหนื่อยเพราะลูกขยันหรือเพราะลูกคิดมาก


วันสุดท้ายของการเรียนเด็กๆต่างมาให้คุณครูเขียนอวยพร

ลูกทราบไหมว่ามีเพื่อนคนหนึ่งพูดดีมาก

คุณครูเลยให้เพื่อนพูดออกอากาศในโรงเรียน

ทุกคนปรบมือให้หมด

เพื่อนพูดว่า


"คุณครูขาหนูดีใจที่หนูได้รับกำลังใจจากคุณครู

หนูจะซับหยาดเงื่อพ่อแม่เอง

ป๊ากับม้า เก็บหนูมาเลี้ยง

ป๊ากับม้าให้เสื้อผ้า

ให้อาหาร

ให้หนูเรียน หนูถึงมีวันนี้ได้

ไม่เช่นนั้นหนูคงถูกทอดทิ้งอ้งไว้ในสถานเลี้ยงเด็กโดยไม่มีใครหยิบยื่นความช่วยเหลือให้

ป๊ากับม้าดีกับหนูมาก

หนูจะขยันเพื่อซับหยาดเหงื่อท่านค่ะ"

ทั้งผู้ปกครองและเพื่อนๆทุกคนยืนปรบมือด้วยคราบน้ำตาที่ซึมอยู่ขอบตา

คุณครูจึงพูดสมทบเพื่อให้เด็กได้สติว่า


"เห็นไหมลูก น้องมีพ่อแม่บุญธรรม

น้องยังตระหนักถึงพระคุณของท่านทั้งสอง

แต่ลูกๆอีกหลายคนมีพ่อแม่แท้ๆที่ให้เลือดให้เนื้อลูกมาทั้งชีวิต

แต่ลูกกลับกระเง้ากรังอดน้อยเนื้อต่ำใจว่าพ่อแม่ไม่รัก

ลูกเทียบดูกับเพื่อนสิลูกว่า

คนที่ไม่ใช่พ่อแม่จริงๆเพื่อนยังคิดถึงพระคุณของท่านทั้งสองขนาดนี้

แล้วลูกล่ะ??

ลูกทุกคนต้องเป็นเด็กดี น่ารัก และไม่คิดมากนะลูก"


ลูกอย่าคิดมาก

แต่ขยันมากๆ

เสียดายพื้นที่ในสมอง

ถ้าลูกคิดมาก

ลูกจะสอบไม่ติดก็เพราะพลังความคิดเชิงลบที่กระชากใจลูก


ไม่ต้องเพ่งโทษใครนะลูก

คนเราได้มา"หนึ่งหน่วยชีวิต"เท่ากัน

ต่างกันที่หน่วยความเพียรและความเข้มแข็ง

คุรครูยืนยันได้ว่าชีวิตคุณครูเองไม่ได้ราบรื่นในวัยเด็ก

หลายคนที่รู้ประวัติถึงกับอ้าปากค้างว่า

"ดูไม่ออกเลยว่าชีวิตเคยประสบเช่นนี้"

คุณครูเกิดมาเพื่อ "ต่อสูอย่างเข้มแข็ง"

และเป็นเสาหลักให้ลูกๆได้พึ่งพาทางจิตใจ

รักครูไหมลูก???

ถ้ารัก อย่าคิดมากนะลูก

พ่อแม่คือพระพรหมของลูก

แค่ให้ชีวิตกับลมหายใจมาก็มากพอแล้วนะลูกนะ

มนุษย์เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและหยาดเหงื่อนะลูก

แค่"น้ำนมหนึ่งหยดหรือเลือดในอกที่กลั่นมาให้ลูกดูดดื่ม"

ต่อให้แถเนื้อเราออกเป็นชิ้นๆยังมิสามารถทดแทนพระคุณท่านได้หมดเลย

สู้ๆนะลูกนะ

แม่ครูคนนนี้มีกำลังพอที่จะเปลี่ยนการคาดหวังของพ่อแม่ของหนู

ให้กลายเป็นพลัง

ปุ๋ยก็คือของหมักเน่า

แต่เมื่อโรยใส่โคลนต้นไม้

กลับเป็นประโยชน์มาถึงมนุษย์ด้วย

ไม่มีสีดำก็ไม่สามารถทำให้หนูรู้ว่าสีขาวสว่างล้ำค่ายิ่ง

ยิ่งสีดำมากขึ้นเท่าไหร่ สีขาวก็จะส่องประกายมากขึ้นเท่านั้น นะลูกนะ

เชื่อแม่ครูคนนี้นะลูก

จะอยู่เป็นกำลังใจให้ลูกทุกคน

รักลูกๆจ้ะ

[Unidentified Girl]

เป็นกำลังใจให้น้องเจ้าของกระทู้นะคะ


หนูก็รักครูด้วยค่ะ

[squalid3]

สู้ๆนะ พ่อแม่ทุกคนีพระคุณต่อเรามาก จิงๆ
หนูรักครูนะค่ะ

[PickADiiZz]

ครูพูดได้ใจมั่กเลย

อิอิ

รักครูนะคะ

รักมากๆเลย