อาจารย์สมศรีครับ
คือว่า ผมรุ้สึกเสียใจมาก ทั้ง ๆ ที่ พี่ผมทำให้แม่เสียใจ ทำไมแม่ถึงต้องลงมาที่ผมต่อด้วยครับ พี่ของผมนั้นได้ไปสอบเข้าช่างศิลป์ที่กรุงเทพ แต่ได้ไม่นาน พี่ผมก็เลิกเรียนไป เขากล่าวเหตูผล ว่า เขาไม่ชอบที่ถูกรุ่นพี่ของเขาสั่งทำนู่นทำนี่ จากนั้นเขาเริ่มติด เพื่อนและติดเกมส์เป็นอย่างมาก บางครั้งเขาพาเพื่อนมาอยุ่ที่บ้าน ซึ่งเขาไม่ฟังแม่เลย เขายังตามเพื่อนเพื่อไปเรียน กศน. และทุกวัน เขาจะเล่นเกมสตั้งแต่เช้า จรด เที่ยงคืน ทำให้รายจ่ายของทางบ้านของครอบครัวของผมมากขึ้นอีก ซึ่งพ่อของผมนั้นก็งานได้รายได้น้อย แม่็ของผมจึงเป็นคนหารายได้ให้ครอบครัวเพียงคนเดียว ทำให้แม่ของผมรุ้สึกเสียใจมาก แต่แล้ววันหนึ่ง แม่ผมเห็นพี่ผมพาเพื่อนของเขามาอยุ่บ้านผม แม่หันไปมองและเฉย แต่แล้วเมื่อผมกำลังเข้าเน็ตค้นคว้าอยุ่ แม่ก็ด่าผม ว่า ทำไมไม่ไปอ่านหนังสือ หัดทำตัวให้มีประโยชน์ต่อครอบครัวบ้าง *0*
ผมรุ้สึกตกใจเป็นอย่างมากซึ่ง ผมกำลังอ่านเนื้อหาค้นคว้าอยุ่เลย แต่แม่ก็ด่าผม ด่าไปเรื่อย ๆ ซึ่งคนที่สมควรถูกด่าถูกว่า ควรจะเป็นพี่ผมไม่ใช่หรอครับ ทั้ง ๆ ที่ผมขยัน และตั้งใจเรียนแล้ว คอยทำงานบ้านช่วยพ่อ แม่ ตลอด แต่ทำไมผมถึงโดนด่าเช่นนี้้ ผมไม่โกรธแม่และไม่โกรธใครเลย แต่ทำไมผมถึงเป็นที่ระบายอารมณ์ให้แม่แทนหละครับ อาจารย์ช่วยผมหน่อยนะครับ
ดีแล้วครับที่หนูไม่โกรธท่าน
ไม่เป็นไรลูก
ไม่ผิด ถูกด่าบ้างก็ดี
จะได้ฝึกไว้ ในชีวิตจริงหนูอาจไม่ได้ทำอะไรผิด
แต่อาจมีคนจิตอกุศลใส่ร้าย
จะได้ไม่โกรธ
ฝึกไว้ลูก
หน้าที่ของหนูคือเรียน ทำความดีมากๆ ขยันเยอะๆ
เดี๋ยวความดีเพิ่มมากกกกกกกๆๆๆๆๆ
ก็จะเป็นผลดีแก่ทุกคนค่ะ
แม่ก็เป็นปุถุชนนะลูก อาจมีเหตุผล และไม่มีเหตุผลก้ได้
มองด้านการพัฒนาชีวิตดีกว่านะครับ
สู้ๆครับ
คุณครูเป็นกำลังใจให้นะครับ
(แม่คือพระพรหม คำด่าก็คือพรอันประเสริฐค่ะ)
Kru Somsri's English School
