ทำไมถึงรู้สึกว่าทางข้างหน้ามืดมนจัง...

[อมยิ้มสีชมพู]

สวัสดีค่ะ
หนูเรียนอยู่ที่สาขารถไฟฟ้าใต้ดินพลโยธินค่ะ
TToTT

หนูรู้สึกมืดไปหมดทุกด้านเลยค่ะ ไม่ว่าจะหันไปทางไหน
ตอนนี้ก็ปิดเทอม1แล้ว หนูเพิ่งมาคิดได้ว่าหนูอยากเข้าเตรียม จากที่หนูไม่เคยคิดมาก่อนเลยเพราะสมัยก่อนคิดว่าเราคงทำไม่ได้หรอก ดังนั้นหนูเลยมาเพิ่งมาเตรียมตัวตอนนี้ หนูกลัวมากค่ะว่า จะทันมั้ยนะ... จะไหวมั้ยนะ ...
หนูอยากเรียนสายศิลป์-ฝรั่งเศษ แต่ ไม่ว่าอะไรๆหนูก็รู้สึกว่าหนูไม่เก่งเลย ตอนนี้เวลาก็น้อยลงทุกทีๆ ทุกวันนี้หลังจากเรียนพิเศษเสร็จหนูกลับมาทบทวนทุกวันๆๆ แต่พอมาลองทำโจทย์แล้วทำไมคะแนนหนูได้น้อยมาก ทั้งๆที่ตอบทบทวน หนูพยามท่องทุกอย่างที่ครูให้ท่อง และจำ แต่พอมาใช้จริงหนูกลับเอามาใช้ไม่ได้ แล้ว นี่แค่วิชาภาษาอังกฤษ...  
ภาษาไทยและสังคม หนูอ่อนกว่านี้อีกค่ะ แล้ว หนูมาจาก โรงเรียนที่ธรรมดาๆโรงเรียนนึง ซึ่ง มีคนไปเข้าเตรียมในรุ่นๆนึงบางรุ่นก็ไม่ติดแม้แต่คนเดียวบางรุ่นมีบ้าง1คน 2คน (หนูไม่ได้จะดูถูกสถาบันของตัวเองนะค่ะ แต่สภาพแวดล้อมของหนู ทำให้หนูกลัว ) หลายๆคนในโรงเรียนทั้งคนที่เก่งกว่าหนูในปีที่แล้ว รุ่นพี่ หลายๆคน ก็ไม่ติด หนูเห็นแล้วมาเปรียบเทียบกันตัวเอง... "เราจะไหวหรอ พีเค้าเก่งกว่าเราตั้งเยอะ พี่เค้ายังทำไม่ได้เลย เด็กธรรมดาๆ ไม่ฉลาด ไม่มีอะไรโดเด่นอย่างเราจะเข้าได้หรอ ในโรงเรียนเรามีคนเก่งกว่าตั้งเยอะ พวกเขายังไม่ติดกันเลย"  แล้วก็คิดไปถึงคนอื่นที่จะไปสอบ แต่ละคนมาจากโรงเรียนเก่งๆ แล้วเขาเตรียมตัวมาพร้อม มานานกว่าเรา  แล้วเราละ.... พอนึกแบบนี้แล้ว หนูเลยท้อ หนูไม่มั่นใจเลยว่าหนูจะทำได้ หนูไม่อยากทำให้พ่อแม่ผิดหวัง พวกท่านเสียเงินมากมายเพื่อให้หนูเรียนพิเศษ ไหนจะค่าไปรับไปส่ง ไหนจะเวลาที่ต้องสละมาเพื่อหนู หนูกลัวจะทำให้พวกท่านผิดหวัง  มองไปรอบข้าง มีแต่คนที่เก่งกว่าหนูหมด ทั้งๆที่หนูพยามเต็มที่แล้ว แต่ก็ไม่เคยได้อะไรที่ติดอันดับต้นๆเลย หนูจำภาพได้ ภาพที่เด็กมากมายไปสอบเข้าเตรียมอุดม หนูคิด.. หนูคิดว่า อย่างเราจะได้เป็นหนึ่งในนั้นมั้ยนะ
แต่ถึงบางทีจะท้อ แต่ก็พยายามเก็บความรู้สึกนั้นไว้แล้วสู้ต่อไป ทำให้เต็มที่  หนูไม่เคยไปสอบอะไรที่แข่งขันขนาดนั้หรอกค่ะ ตอนม.1 หนูก็เข้าโควต้ายื่นเกรด  ฉะนั้นแล้วก็ยิ่งกดดันเข้าไปใหญ่ แต่ก็อยาก..อยากทำอะไรจริงจังสักครั้ง ทำอะไรให้เต็มที่สักครั้ง อยากให้พ่อแม่ได้ภูมิใจในตัวเราบ้าง ให้พวกท่านได้ไปคุยกับเพื่อนๆของพวกท่านบ้าง ทุกวันนี้ พี่ๆน้องๆ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนพ่อ หรือ ลูกพี่ลูกน้อง ต่างคนต่างเรียนที่ดีดีทั้งนั้น บางคนก็มีงานดีดีทำ  มีแต่หนูนี่ละค่ะที่แย่แบบนี้.....

หนูอึดอัดรู้สึกอยากจะระบาย อยากให้เพื่อนๆพี่ๆได้รับรู้ เพราะหนูไม่กล้าไปบอกกับคุณแม่หรอกค่ะ หนูไม่อยากให้ท่านกังวลว่าหนูจะท้อ จะเครียด หรือผิดหวังในตัวหนู


สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านจนจบนะค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ  ทุกคนเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เรามีกำลังใจ และ เป็นคนที่ทำให้เราได้สบายใจ หรือ รู้สึกอึดอัดน้อยลงนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

[BabySisteR]

อย่าคิดมากนะคะเดี๋ยวหมดกำลังใจอ่านหนังสือ คุณครูก็ไม่ได้เก่งนะคะ

เอาอย่างคุณครูสิคะที่ใช้คำว่า "เทียมเกวียน" คือไม่เก่งก็ต้องขยันน่ะค่ะ

สู้ ๆ นะคะ พี่เป็นกำลังใจให้น้า

[เหม่งจ๋าย : )]

น้องคะ..

แค่ยังไม่ "เริ่ม" (การสอบ)

น้องก็คิดจะ "ยอมแพ้" แล้วหรอคะ ? (ท้อว่าจะไม่ติด)


น้องควรจะดีใจกับตัวเองมากกว่านะ ที่ตอนนี้ ก็รู้ตัวเองแล้ว ว่าอยากทำอะไร และเริ่มทำ
แม้อาจจะยังไม่ก้าวหน้าอะไรมาก แต่ถ้าหนูหมดกำลังใจแบบนี้.. ก็แย่นาา : (

พี่เพิ่งอ่านหนังสือของท่านว.วชิรเมธีมา เลยอยากให้หนูลองอ่าน ว่า มันอยู่ที่"ใจ" จริง ๆ

(คร่าว ๆ นะ)
มีนักยกน้ำหนักคนนึงที่แข็งแรงมากก
ตอนนั้นเอง เค้าก็กำลังฝึกยกน้ำหนักตามปกติ
แต่แล้วก็มีการตรวจร่างกาย.. เมื่อเรียบร้อย แพทย์ก็บอกเค้าว่า เค้าไม่ค่อยสบาย
เท่านั้นแหละ กำลังเรี่ยวแรงหายย ไปหมด
ต้องนอนพักอยู่ได้สักพัก
แพทย์จึงเฉลยว่าเป็นเรื่องโกหก ที่นักจิตวิทยาขอมาทดสอบ
แล้วนักยกน้ำหนักก็ยกได้แข็งแรงเหมือนเดิม

เห็นมั้ยย มันอยู่ที่ใจจริง ๆ นะ !

เอาละถึงตอนนี้ หนูอย่าท้อเชียวนะ ฟิต ๆ สู้ ๆ ไว้เสมอ !!


ก็ หนูจะสอบสายศิลป์-ฝรั่งเศสใช่มั้ยจ๊ะ ?
แต่กังวลเกี่ยวกับว่า..ที่ร.ร.คนเข้าได้น้อย

อยากบอกว่า เหมือนพี่ตอนม.3 เลยนะ

รุ่นพี่ของพี่.. ติดเตรียมแค่ 3 คน (วิทย์ 2 ศิลป์ 1)
ทั้ง ๆ ที่ยังมีอีกหลาย ๆ คนที่พี่เชื่อว่า พี่เค้าได้แน่ ๆ พี่เค้าเก่ง แต่พี่เค้าก็พลาด

เล่นทำพวกพี่ ๆ และเพื่อน ๆ เครียดกันหลายทีเดียว = =

แต่ ! พวกพี่ก็ยังไม่หมดกำลังใจนะ !

พี่ทุกคน ก็ยังขยันมุ่งมั่นเหมือนเดิม และยังได้คุณครูประจำชั้นที่น่ารักที่คอยช่วยส่งเสริมเต็มที่
(กะอยากให้ไปยกห้อง 55)
ขนาดครูอื่น ๆ ในร.ร.ก็พากันเชียร์(ไล่ให้ไปเตรียมฯ/มหิดล) เหมือนว่าไม่อยากให้เรียนต่อที่เดิม.ซะงั้น = = (แปลกดี แต่ก็ดี 55)

และผลที่ออกมาคืออะไรรู้มั้ย ?
รุ่นของพี่.. ติดมหิดล/เตรียมฯ รวมแล้วเกือบ 20 คน ซึ่งเป็นหน้าเป็นตาของร.ร.เลยทีเดียวตอนนั้น !

ซึ่งข้อสรุปจากครั้งนี้คือ..

"ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น" จริง ๆ : ))

ฉะนั้นหนูอย่าซีเรียสน้า..

ขอแค่เชื่อว่า ทำเต็มที่แล้ว
เพราะยังไง ถ้าเราทำเต็มที่แล้ว เราก็จะไม่นึกเสียดายทีหลังจริง ๆ มะ ?

อย่ากดตัวเอง
ยังมีอีกหลายคนที่ไม่มีโอกาสแบบหนูนะ

เพื่อนต่างจังหวัดหลายคน ที่เค้าไม่ได้เรียนพิเศษ ยังสามารถสอบเข้าได้เลย สาเหตุก็เพราะ ความพยายาม+พากเพียรของเค้านั่นแหละ

จากคำพูดของครูสมศรีนะ

"แหงนฟ้า และก้มดูดิน" (ประมาณนี้ปะคะครูจ๋า ^^)


สำหรับตัวพี่เอง พี่ก็กล้ายืนยันนะ ว่าพี่ไม่ได้เก่ง

แต่พี่ก็อาศัยวิธีครูนี่แหละ เทียมมันเข้าไป เกวียนหนัก ๆ ของฉัน =w=

เชื่อพี่เหอะ : ))

สู้ ๆ นะค้าาา : ))

ป.ล. เมื่ออ่านจบถึงตรงนี้ เลิกกดตัวเองได้แล้วนะจ๊ะ ! ^ ^ สู้ ๆ : ))

ไม่มีอะไรสายเกินเริ่มแน่นอนจ้าา

(รู้สึกว่าเป็นการตอบที่ยาวที่สุดเท่าที่เคยมีมา ฮ่า ๆ )

[~~LEE~~]

สู้ๆนะครับ

ไม่มีคำว่า"สายเกินไป"สำหรับผู้ที่ไม่ยอมแพ้ครับ

เคยได้ยินไหมว่า"สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร" มันก็ไม่ต่างกันครับกับการสอบ

มันยังไม่ทันได้สอบเลยจะมีสรุปผลได้ยังไงครับ ไว้ประกาศผลแล้วค่อยว่ากันดีกว่าแต่ตอนนี้ทำให้ดีที่สุด

ทำเท่าที่ทำได้ เกิดมาครั้งเดียวนะครับ จะทำอะไรที่มันมีโอกาสแค่ครั้งเดียวก็ต้องทุ่มให้ถึงที่สุดเช่นกัน

แน่นอนครับอาจจะมีเครียดบ้างไรบ้าง ถึงจะปรกติ แต่ถ้าไม่เครียดเลยนี้ก็ควรไปพบแพทย์ได้และครับ55+(ล้อเล่นน้า)

ถ้าเครียดก็ลองหาอะไรที่ทำให้ใจสงบๆลงได้อะครับ ลองมองออกเป็นหลายๆด้าน

เพื่อให้ใจสงบลง แล้วเริ่มอ่านหนังสือ อ่านไปครับทำโจทย์ไป

เดี่ยวก็ได้เอง ถ้าติดก็จะภูมิใจได้ว่า "เราทำสำเร็จแล้ว" แต่!!!ถ้าไม่ติดเราก็ยังยิ้มได้ว่า"เราทำดีที่สุดแล้ว"

น้องต้องสู้อย่าไปท้อครับ

น้องน่าจะเคยได้ยิน"ใจพร้อม กายพร้อม ต้องทำได้"  (เหมมือนสโลแกนไวตามิลเลยแค่สลับคำกันเองอิอิ)

ทำไมต้องเอาคำว่า"ใจพร้อม"ขึ้นก่อนนะเหรอ

ก็เพราะว่า ถ้าใจน้องไม่พร้อมจะสู้ศึกน้องก็แพ้ตั้งแต่ยังไม่ออกรบแล้วครับ ใจสู้ครับ

ส่วน"กายพร้อม" ใจน้องพร้อมลุยแล้ว กายน้องก็ต้องพร้อมด้วย

ทั้งสุขภาพต้องดูแลอย่าหักโหมโดยเฉพาะใกล้ๆกับวันสอบ รวมถึงสภาพสมองน้องด้วยต้องพร้อมด้วยความรู้ที่เตรียมมาครับ

ซึ่งจะได้ความรู้เหล่านั้นมาน้องก็ต้องอ่านครับอ่านและฝึกทำ

แล้วสุดท้าย"ต้องทำได้" อันนี้เอาไว้ให้กำลังใจตัวเองบอกกับตัวเองครับว่า "ต้องทำได้" รับรองไม่มีอะไรจะหลุดมือเราไปได้

ขอให้น้องสู้ๆนะครับ ตั้งใจครับอย่ายอมแพ้ให้กับสิ่งที่ยังไม่เกิดและอย่าท้อแท้แม้ว่าจะต้องล้มมากเพียงใดก็ต้องลุกขึ้มมายืนหยัดให้ได้

สู้ๆนะครับ


ปล. ปุกก้า ? อยู่แพทย์ศิริราชเหรอครับเห็นเขียนไว้ว่า สถานนีต่อไปแพทย์ศิริราช ^^

[เหม่งจ๋าย : )]

ถ้าเป็นไปได้อยากอยู่ค่ะ 555

ตอนนี้ยังอยู่ม.5 อยู่เลย แหะ ๆ XD

แต่รถไฟขบวนนี้จะเดินทางถึงสถานีปลายทางอีก 2 ปีแล้วค่าา ฮิ้วว XD

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

มีความสุขนะคะ

อย่าทุกข์ใจ

อย่ากังวล

เพราะมันจะทำให้ ความจุในการรับรู้ลดลง

อะไรจะเกิด ก็แค่ "ยอมรับ"

และก้าวไปทีละก้าว

คุณครูเองไม่ใช่คนเก่ง  เรียกได้ว่า "ไม่ฉลาดเอาเสียเลย"

แต่ความไม่ฉลาดไม่ใช่บทสรุป มันเป็นแค่บทเริ่มต้นของคุณครูที่จะ  "ฝึก" และ "ฝืน"ให้ตนเองมีความอดทน

คนอดทนจะตรงไปตรงมา

แก้ปัญหาตรงๆ

รอเป็น มีความหวัง และอยู่กับป้จจุบัน


ไม่เก่งก็ประสบความสำเร็จได้

ขอเพียงหนูต้องมีความเพียร ความอดทน และความสม่ำเสมอ

แต่ถ้าความสำเร็จก็ยังไม่เกิด

ก็แสดงว่าความเพียร ความอดทน และความสม่ำเสมอ นั้นยังไม่มากพอ



รอให้เป็น ทนให้ได้

ดีมากกว่าบทเรียนใดๆในหนังสือนะคะ



คุณครูเอาใจช่วยหนูนะคะ

อยากให้หนูเข้มแข็งนะลูก

สู้ๆนะคะ

[~~LEE~~]

อืมสู้ๆครับยังไงก็ติดแน่นอน แต่ว่าทำใจนะศริราชเรียนหนักตั้งแต่ปี1เลย พื้นฐานแพทย์30% ตัวนี้ละที่จะช่วยดันคะแนนได้เป็นอย่างดี

โดยเฉพาะพาสสุดท้ายที่เป็นเชื่อมโยง 100 คะแนน เหอๆๆ ผมพลาดตัวนี้ละเลยหลุดแพทย์ TT^TT ปีนี้เอาใหม่อิอิ

สู้ๆครับ

ปล.ขอโทดเจ้าของกระทู้หน่อยที่แอบนอกเรื่อง แฮะๆ

[james26600]

เห็นด้วยยเวลาเหลืออน้อยเต็มทีแล้ววววววว

T^T

ประมาน 180 กว่าวันนนน

เราก้อคิดเหมือนกันนจะสอบบเข้าม.4

เล่นมา3ปีเต็ม

เฮ้อออเพิ่งคิดได้

[อมยิ้มสีชมพู]

อ่า...
ขอบคุณคุณครูสมศรี
แล้วก็พี่ๆทุกคนมากๆนะค่ะ TTwTT

หนูจะทำให้ดีที่สุดค่ะ .v.