ถามปัญหาค่ะ ( เพื่อนฝากถามมา )

[Liberty-Life]

เพื่อนไม่ได้เรียนที่ครูสมศรีน่ะค่ะ  เค้าก็เลยไม่กล้าที่จะตั้งกระทู้ถาม  เค้าเลยฝากหนูมาถามแทน

เรื่องมีอยู่ว่า  เพื่อนของหนูเป็นลูกสาวคนโต  ( ใช้ชื่อ มิว แล้วกันนะคะ ) ของบ้าน  แล้วมีน้องชาย 2 คน
ทุกครั้งที่มิวเปิดคอมเล่น  แม่ก็จะเดินมาถามว่า  อ่านหนังสือหรือยัง ?
พอมิวบอกว่าอ่านแล้ว  แม่ก็ทำท่าไม่เชื่อ  แล้วบอกให้ปิดคอม
แต่พอน้องชาย  2  คนมาเปิดคอมเล่น ( โดยที่ยังไม่ได้อ่านหนังสือ )   แม่ก็ไม่ว่าอะไร

บางครั้งเวลาเลิกเรียนเสร็จ  แม่ของมิวจะให้มิวกลับบ้านทันที ( มิวกลับบ้านเองค่ะ เพราะแม่กับพ่อต้องทำงาน )
กลับทันทีค่ะ !!  ไม่เหมือนกับน้องชาย  2  คนที่เลิกเรียนแล้วก็ไปเดินเที่ยวหรือไม่ก็เข้าร้านเกมส์หลายชม.

เรื่องการ์ตูน  นิตยสาร  นิยายเรื่องสั้นมิวจะต้องแอบแม่ซื้อ  เพราะแม่ไม่ค่อยอนุญาตเรื่องพวกนี้
ถ้าแม่มิวเจอเมื่อไร  จะว่ามิว  แล้วเอาไปซ่อนเอาไว้แล้วไม่คืน
แต่น้องชายกลับมีหนังสือการ์ตูน  หนังสือเกมส์อยู่เต็มตู้

พอเพื่อนของมิวมาชวนมิวไปเที่ยว ( ก็หนูแหละค่ะ )  แม่ของมิวก็ไม่อนุญาต
บอกว่า  " ไม่ให้ไป "  มิวก็เลยบอกว่า " เพื่อนชวนไป " แม่ก็บอกอีก  " ถึงเป็นเพื่อนก็ไม่ให้ไป "
( มิวเขาเล่าให้หนูฟังแบบนี้อ่ะค่ะ )  หนูก็เลยลองถามมิวว่า  " แล้วทำไมไม่บอกว่ามีพ่อแม่เราอยู่ด้วย "
( พ่อกับแม่หนูไปด้วยจริงๆ นะคะ  แต่จะให้หนูกับเพื่อนเดินเที่ยวแถวๆ นั้น  ส่วนพ่อกับแม่ก็ไปส่งน้องเรียนพิเศษแถวนั้นเหมือนกัน )
มิวก็เลยบอกกับหนูว่า  แม่ของเขาบอกว่า  " ใครจะไปรู้  ไปถึง  อาจจะไปไหนต่อไหน  หรือไม่ก็แอบไปหาผู้ชาย "

หนูฟังที่เพื่อนเล่าแล้วอึ้งเหมือนกันค่ะ !!
ครูสมศรีช่วยตอบให้เพื่อนหนูหน่อยนะคะ 
บางครั้งมันเล่าให้หนูฟังไปร้องไห้ไป 
สงสารเหมือนกันแต่หนูช่วยอะไรเขาไม่ค่อยได้
หนูปลอบคนไม่เก่งค่ะ


มิวเขาเลยฝากหนูมาถามทั้งครูสมศรีและคนอื่นๆ  ว่า
1.  แม่รักลูกชายมากกว่าลูกสาวหรือไง ?
2.  ทำยังไงแม่ถึงจะเชื่อใจหนูเหมือนกับเชื่อใจน้องๆ อีก 2 คนบ้างคะ ?

[D-tac_kung]

 อาจจาเป็นเพราะ มิว เป็นลูกสาวคนเดวของคุณแม่และเปนพี่คนโตด้วย คุณแม่เลยอาจคิดว่า มิว ต้องเปนแบบอย่างที่ดีต่อน้องๆ ก้อเลยพยายามให้ มิว เปนแบบอย่างที่ดีให้น้องๆดูอ่านะ ในกรณ๊ที่ มิว อาจจาเห็นว่าทำไมน้องๆเล่นเกมส์ได้ ทำไมน้องอ่านหนังสือการ์ตูนได้ บางครั้งในความที่เป็นผู้ใหญ่ของคุณแม่ ท่านเลยพยายามจะสอนให้ มิว มีความรับผิดชอบและใช้เวลาในทางที่ควร คุณแม่มิวจริงๆ น่าจะรักมิวมากเลยรู้ไหม ไม่งั้นเค้าคงไม่มานั่งสนใจที่จะ คอยห้ามหรือคอยตักเตือนมิว จิงๆนะ ขอให้มิวเข้าใจนะว่าในบางครั้งด้วยยุคสมัยที่เราเติบโตมาต่างยุคสมัยกัน คุณแม่อาจจะไม่ค่อยเข้าใจอะไรง่ายๆแต่ถ้าอย่างน้อยถ้ามิวได้เข้าใจในตัวคุณแม่บ้างก้อน่าจาดี..จิงไหม อย่างน้อยเราเอาเวลาที่เล่นคอม ไปอ่านหนังสือ ทบทวนตำรา จะเอาเงินที่ไปซื้อ การ์ตูน มาเก็บออมไว้ แล้วเมื่อสักวันที่เราทำงานหรือทำอะไรได้เองแล้ว รับรองตอนนี้
มิว จะทำอะไร คุณแม่ ก้อคงไม่ห้ามอีกแล้วเพราะอย่างน้อยกาลเวลาก้อพิสูจน์แล้วว่า มิว จัดการกับตนเองได้.....ลองเอาไปคิดดู
            ปล. กรณีที่น้องเอาแต่เล่นเกมส์+อ่านการ์ตูน อย่างเดว อาจจะด้วยวัยของน้องๆที่ตอนนี้รักสนุกอยู่ แต่อีกไม่นานหรอก
  ผลจาการสนุกนี้ จะทำให้น้อง คิดได้เองว่า การไม่รู้จักบริหารเวลาที่ดี เอาเวลาไปใช้แบบไม่รู้ค่า ผลที่ได้มันคืออะไร ฉะนั้นตอนนี้หวังว่า มิว
  คงคิดอะไรได้แล้ว อย่าโกรธ+น้อยใจ คุณแม่เลย เอาเวลาที่คนอื่นไม่รู้ค่า เราก้อเอาไปทำให้มีค่าซะ รับรองถ้าในอนาคตมิวมีความคิดที่เปนผู้ใหญ่ขึ้นแล้ว ลองกลับมาย้อนคิดถึงเหตุการณ์ในตอนนี้ดู  เรารับรองเลยว่า มิว จะเข้าใจคุณแม่ อย่างแน่นอน..

[[P}anG]

เราว่านะ พ่อแม่ทุกคนมีเหตุผลแหละว่าทำอะไร ลองกลับไปหาคุณแม่นะแล้วกราบเรียนถามท่านตรงๆในเรื่องที่อยากรู้ อย่างสุภาพนะ ค่อยๆคุยกันถึงเหตุผล ตรงไหนที่คิดว่าท่านกำลังเข้าใจผิดก็แก้อย่างนุ่มนวล หากท่านยังไม่เข้าใจก็พูดกับท่านอย่างสุภาพว่า "ไม่เป็นไรค่ะ ถึงคุณแม่จะเข้าใจว่าอย่างไร หนูจะเป็นลูกที่ดีให้คุณแม่ภูมิใจเอง" เราว่าประโยคนี้ใช้ได้กับทุกครอบครัวแหละ ไม่นานแม่จะมองเราดีขึ้น แต่เราก็ต้องปฏิบัติตัวให้ดีด้วยนะ อยากเที่ยวอยากอ่านการ์ตูนอยากเล่นคอม ลองเสียเวลาสัก 3-4 นาที เรียนขอแม่โดยตรงว่าจะอนุญาตให้เล่นหรือเปล่าหากท่านไม่ให้ก็ไม่ทำ แล้วไปอ่านหนังสือสะ ผ่านไปสัก 3-4 ชั่วโมง หันกลับไปถามอีกทีว่า "ขอหนูพักผ่อนได้ไหมคะคุณแม่" พูดนิ่มๆนะ เวลาอ่านก็พยายามให้แม่เห็นด้วยนะ ลองทำดูๆ

[แรม]

พี่ว่านะคะ
จริง ๆ แล้วเนี่ยคุณแม่เขาก็น่ารักนะ
เขาเป็นห่วงหนู  แต่ด้วยช่องว่างระหว่างวัยของทั้ง 2 ฝ่าย
อาจจะทำให้การคุยกันแล้วเกิดการไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิดกันน่ะค่ะ

แต่พี่ว่าถ้าน้องมิวลองปรับพฤติกรรมใหม่  ขยันอ่านหนังสือ 
ทำหน้าที่ที่เราต้องรับผิดชอบให้ดี  อย่าให้ขาดตกบกพร่อง
ลดเวลาการเล่มคอมหรือมีวินัยในการเล่น  คือกำหนดช่วงเวลา
สำหรับตัวเอง  ดูแลและเป็นที่พึ่งให้น้อง ๆ ได้  ดูแลน้อง ๆ แทนแม่
เพราะแม่ทำงานมาทั้งวันก็เหนื่อยอยู่แล้ว  มิวเป็นพี่คนโต  มิวน่าจะช่วยคุณแม่ได้
ในส่วนนี้นะคะ  ส่วนเรื่องการเที่ยว  มิวเป็นเด็กผู้หญิง เป็นธรรมดาที่คุณแม่จะเป็นห่วงหนูน่ะค่ะ
เพียงแต่คุณแม่อาจจะพูดตรงเกินไปจนหนูรู้สึกไม่ดี  แต่ทั้งหมดก็มาจากความหวังดีของคุณแม่ทั้งนั้นค่ะ

พี่ว่าการกระทำของคุณแม่ก็จะไปคู่ ๆ กับการกระทำของลูก
คือ ถ้าลูกดูแลและรับผิดชอบตัวเองได้  แม่ก็จะไม่ต้องบ่นมากขึ้นน่ะค่ะ
ถ้าอยากช่วยแม่  อยากให้แม่หายเหนื่อย  หนูลองทำตามที่คุณแม่สอนสิคะ
พี่ว่าก็ไม่ได้เสียหายอะไรนะ  เพราะปลายทางก็คือ คุณแม่อยากให้เราได้ดี  เป็นเด็กดี

ส่วนเรื่องไปเที่ยวกับเพื่อน  พี่ว่าถ้าหนูมีความรับผิดชอบมากขึ้น  ช่วยคุณแม่ดูแลน้อง ๆ มากขึ้น
นาน ๆ หนูขอแม่ไปเที่ยว  พี่ว่าคุณแม่ก็คงไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ
ลองดูสิคะ  พี่ก็อยากจะให้หนูไม่เครียดน่ะค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ
ส่งผลมาบอกพี่ ๆ ด้วยนะคะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

  โชคดีที่โชคไม่ดี

โชคไม่ดีที่บ้านเราไม่มีคอมฯ
แต่โชคดีเนอะ ที่เรามีเวลามากขึ้นอีกวันละสองสามชั่วโมงแน่ะ

โชคไม่ดีที่ไม่มีคนขับรถไปส่ง ต้องนั่งรถเมล์ไปโรงเรียนเองทุกวัน
แต่โชคดีเนอะที่ทำให้รู้ว่าความลำบากเป็นเช่นไร เราจะได้มุมานะขยันเรียน
มีหน้าที่การงานดีๆทำจะได้ซื้อรถไว้ขับเองในวันข้างหน้า

โชคไม่ดีที่ไม่มีมือถือ
แต่โชคดีจัง ทำให้เรามีสาธิในการเรียนมากขึ้น

โชคไม่ดีที่เราไม่มีแฟน
แต่โชคดีจัง ถ้าเรามีแฟนวันๆคงตามง้อตามงอนกันไม่เลิกจนเสียการเรียนและทำให้พ่อแม่หนักใจ

โชคไม่ดีที่ไม่รวยเหมือนเพื่อน
แต่โชคดีจังที่ความไม่รวยทำให้เราไม่ฟุ้งเฟ้อและเห็นค่าของเงินแต่ละบาท จะใช้อะไรก็คิดก่อน

โชคไม่ดีที่เราขาดพ่อ(แม่)
แต่โชคดีจังเพราะการที่เราขาดพ่อทำให้เราตั้งหน้าตั้งตาเรียนเพื่อเราจะได้เลี้ยงผู้หญิงที่พ่อรักคือแม่ไง

โชคไม่ดีที่บ้านคับแคบ ไม่กล้าอวดใครเลย
แต่โชคดีถ้าบ้านหลังใหญ่พ่อกับแม่คงต้องหมดเงินจ้างคนมาคอยดู
และท่านก็คงเหนื่อยเพิ่มขึ้น มีเวลาให้พวกเราน้อยลง เพราะมัวเเต่ทำงานหาเงิน

โชคไม่ดีที่ไม่มีเงินเรียนพิเศษ
แต่โชคดีที่เมื่อเราไม่ได้เรียนพิเศษ เราเลยไม่ประมาท เวลากลับถึงบ้านก็จะรีบขยันอ่านมากกว่าเดิม
เพราะกลัวสู้เพื่อนที่เขาเรียนพิเศษไม่ได้

อะไรถ้ามองเป็น
สิ่งที่ไม่ดีก็กลายเป็นดีได้หมดอาหารหมักเน่าเหม็น
มูลสัตว์ที่เหม็นคลุ้ง
กับเป็นอาหารที่พืชต้องการใช้ในการเติบโตเพื่อให้ผู้คนนำไปรับประทาน

โบราณจึงสอนว่า
"จงหาเพชร
ในหัวคางคก"

ปัจจุบันเราสบายจนกลายเป็น
คนที่ทุกข์ง่ายแต่สุขยาก
สิ่งที่คุณแม่หนูห้ามคือสิ่งที่คุณครูไม่เคยได้ทำมาเลย
การงดทำกิจกรรมบางอย่าง
บางคนมองว่าเป็นความทุกข์
แต่สำหรับครู การที่ได้อยู่กับคนที่เรารัก
และทำในสิ่งที่เหมาะควรอันนำมาซึ่งความสุขแก่ท่าน
แค่นั้นก็ยิ่งกว่าความสุขใดอีก

ที่คุณแม่หนูห้ามหนู
มันไม่ใช่"ความสุข"นะลูก
แต่เราเรียกว่า"ความสนุก"
ความสุขเป็นอิสระ ลงมือทำปุ๊บก็สุขปั๊บ
แต่"ความสนุก"ต้องอาศัยปัจจัยภายนอกเช่น เพื่อน คอมฯ ทีวี DVD มือถือ สารพัดที่เกี่ยวกับเทคโนโลยีทันสมัย
หากขาดสิ่งเร้านี้
หนูก็ขาดความสนุก

มาทำชีวิตให้เรียบง่ายดีกว่า
 
ความสุขของคุณครู ที่แพงสุดก็คงคือค่าไฟที่ใช้เปิดแอร์
เพราะคุณครูเป็นคนขี้ร้อน
ห้องเย็นๆ อ่านหนังสือที่ชอบ
เก็บแง่คิดดีๆไปเล่าให้แม่ฟัง
สอนเด็ก ให้คำแนะนำเด็กๆ
มันก็สุขเหนือคำบรรยายแล้ว
เพราะเราถูกฝึกมาให้สุขง่ายและทุกข์ยาก

ที่ฟังมายังไม่เห็นหนูพูดถึงการเรียนเลยลูก
ไม่ได้ต้องการให้หนูเป็นคนบ้าเรียน
เเต่วัยนี้ ถ้าลองไม่มุเรียน
เล่นดนตรี หรือเล่นกีฬา
ก็จะทำให้เกิดพลังเหลือเฟือทำให้หนูฟุ้งทางความคิดอยากทำโน่นทำนี่ไปเรื่อยเปื่อย

เอาใหม่นะ  อย่าคิดน้อยใจ
คุณครูว่าคุณแม่หนูดูจะรักลูกสาวมากกว่าลูกชายนะ
เพราะพยายามมอบของดีให้ลูกสาว

อย่าน้อยใจนะ
คงต้องพูดว่าโตแล้วก็จะรู้นะลูกว่า
ความรู้คือสิ่งเดียวที่มีค่าที่สุดที่จะติดตัวหนูไปจนวันตาย
ไม่มีใครมาแย่งชิงไปได้ด้วย

โชคไม่ดีที่หนูคิดว่าแม่ไม่รัก
แต่โชคดีนักที่หนูได้แม่ที่ใส่ใจในการพัฒนาชีวิตของหนู

 อย่าคิดมากนะเด็กดี
คิดน้อยๆแต่ขยันเยอะๆนะจ๊ะ

[Milky Way]

เราว่าแม่ไม่ได้รักลูกชายมากกว่าหรอก
อ่านดูแล้ว แม่เค้ารักลูกสาวมากกว่าน่ะเพียงแต่ว่า
แม่เห็นเราเป็นผู้หญิงรึป่าว
แม่ก็เลยไม่ค่อยอยากให้ทำโน่น ทำนี่
เพราะว่าเราไม่เหมือนเด็กผู้ชายน่ะ
เด็กผู้ชายจะทำอะไรก็ไม่ค่อย
เสียหายเท่าไหร่
แต่เด็กผู้หญิงนี่สิเสียแล้วไม่มีวันได้กลับ

ถ้าเป็นเราน่ะ เราก็คงจะหาเหตุผลที่แม่ไม่อยาก
ให้ทำโน่น ทำนี่ หรือไม่ก็ถ้าแม่ว่า
ทำไมไม่อยากให้เราออกไปไหนเพราะอะไร
เรื่องแบบนี่แม่ของเธอคงจะเจอ
กับตัวท่านเอง แล้วก็เลยไม่อยากให้ลูกห่าง
จากแม่แหละ
 
ไม่ต้องคิดมากน่ะ ทุกอย่างแก้ได้
ถ้าเราไม่หาจุดเริ่ม เราก็จะไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ที่แม่ไม่อยากให้ไปไหนต่อไหน
      เป็นกำลังใจให้น่ะ ทำเหมือนที่ครูบอกแหละดีแล้ว

[X>->*~l-!-J-d-e~*<-<X]

ใจเย็นๆนะ
เทอเป็นลูกผู้หญิงคนเดียวของบ้านอ่ะนะ
คุณพ่อ-แม่ก้อต้องเป็นห่วงสิ
ไม่ใช่แค่หวงนะเค้ายังหวงอีกด้วย
ลองคิดในแง่ดีสิ
เราไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่น
เราได้อ่านหนังสือ
มากกว่าคนอื่นไง
คนอื่นเค้ากำลังทำอย่างอื่นอยู่
แต่เราได้อ่านหนังสือ
ได้เดินไปข้างหน้าก่อนคนอื่นเขาไง
    อย่าคิดว่าคุณพ่อ-แม่รักผู้ชายมากกว่าสิ
คุณพ่อ-แม่รักลูกทุกคน
ไม่งั้นเขาคงไม่ให้กำเนิด
และเลี้ยงเรามาให้ได้ดีถึงวันนี้หรอก
เทอยังโชคดีกว่าคนอื่น
ที่ไม่ปล่อยให้กลายเป็นเด้กไม่ดี
ความรักอ่ะ เราไม่สามารถบ่งบอกปริมาณได้หรอกนะ
การกระทำมันอาจไม่ได้บอกเรา
แต่ถ้าเราให้ใจของเราคิดในแง่บวก
เราก็จะมีความสุขเองล่ะ
   เราว่าเทอตั้งใจเรียนและเป็นตัวอย่าง
ให้ดีแกน้องๆเทอเถอะนะ
คิดสิว่าคุณพ่อ-แม่จะภูมิใจแค่ไหน
วันที่เราประสบความสำเร็จอ่ะ
   พยายามเข้านะ
อย่าเอาตัวเราเองไปเปรียบเทียบกับใครเรย
คิดเสียว่า สักวันเราต้องทำให้ท่านภูมิใจ
วันใดที่เทอประสบความสำเร็จ
เทออยากจะทำอะไรก้อได้
เวลามีอีกมากมาย
แค่ย่อมเสียสละความสุขส่วนตัวในวันนี้
แล้วเทอก้จะพบกับความสุขในวันข้างหน้านะ
   ลองอ่านบทความของคุณครูสมศรีนี่สิ


-เมื่อแม่ไม่เข้าใจ-


ทำอะไรก็ไม่ถูกใจแม่
เรียนยังไงก็ไม่โดนใจพ่อ
แล้วจะให้หนูทำยังไง
"ทำใจที่จะทำดีต่อไปสิ"
ดีกว่าปล่อยชีวิตผ่านไปวันๆ
เพราะนั้นเท่าทำลายความหวัง
ของคนถึงสามคน
คือ คุณพ่อ คุณแม่ และตัวเราเอง
ที่สำคัญ ยิ่งเป็นการก่อเหตุให้ถูกด่า
ถูกบ่นต่อไปอีก
แต่ถ้าชอบ....ก็ตามใจ

ลำบากตนนี้ จะสบายในวันหน้านะ
สู้ๆ ถ้าไม่สู้จะชนะได้อย่างไร
คุณครูคนสวย(หรือป่าว)และเรา
เป็นกำลังใจให้เสมอนะจ๊ะ

[nooair]

ทามมายเหมือนกานแบบนี้หละ แต่ว่าของแอร์เปงพี่ชาย เห้อ!!
แอร์เข้าจายมิวนะ แต่งายเราก้อต้องอดทนอะเนอะ ทามงายได้หละ
จะเถียงก้อไม่ได้ เจงมะ พอเถียงเสด มาคิดทีหลังก้อเสียจายอีก
สู้อดทนไปดีกว่า เด๋วสักวันหนึ่งแม่ก้อจะเข้าจายเราเองเนอะ อิอิ

เกรียติ วินัย กล้าหาญ อดทน สู้ตายยยยย!!!!!

[!!!MemORieS!!!]

กำ

พี่ก็มีพี่สาวนะ

[Athrun]

คงอาจจะเป็นเพราะแม่เขาคาดหวังในตัวพี่สาว เพราะอยากให้ว่าถ้าเรียนเก่ง สอบเข้าได้ ก็คงจะหางานทำเลี้ยงครอบครัวได้ และเป็นตัวอย่างที่ดีของน้องได้ ไม่แน่แม่เค้าอาจจะคิดอย่างงี้ก็ได้ ถ้าสมมติคนพี่สอบติด พ่อแม่ก็จะเล่าให้คนน้องฟัง แล้วคนน้องก็จะทำตาม อาจจะเป็นแบบนี้ก็ได้นะ

[joySTFX]

ครูค่ะ คือหนูกำลังขึ้น ม.5 อ่ะค่ะ แล้วต้องการเรียน อังกฤษ อ่ะค่ะ เพราะต้องเตีรยมตัวจะได้เอ็นติด ... แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า... หนูไม่เคยสมัครทันเลยยย ถ้าคอส ม.5 เปิดแล้วกรุณาแจ้งหนูด้วยนะค่ะ แล้วหนูจะเข้ามาดูค่ะ ขอบคุณคะ ป.ล. ไม่อยากให้คุณแม่ผิดหวัง  แม่อยากให้เข้า จุลา แต่หนูอยากเข้า ธรรมศาสตร์อ่ะค่ะ ก้เลยต้องเพื่อไว้ ขอบคุนคะ

[::  —•! Love`~*mAgiC !•—  ::]

  เพราะ เป็นผู้หญิงไงล่ะ ไม่ใช่รักใครมากกว่าใครหรอกนะ แต่ผู้หญิงน่ะอาไรๆ มันก้อไม่ง่ายเหมือนผู้ชายหรอกนะ ทำไม คุณไม่ลองมองไปอีกแง่มุมนึงล่ะ ว่า ที่จริงแล้วน่ะ คุณแม่ของคุณเค้ามีเหดผลอาไร ที่ ห้ามคุณทำนู่น ทำนี่ คุณกลับมองว่า •..แม่รักน้องมากกว่า..• ! ? ลองคิดดูนะ ว่า การที่เค้าทำแบบนี้ ใช่สิ่งที่เรียกว่า " ความห่วงใย " รึเปล่า ลองคิดดูดีดี นะ สิ่งสำคัญอีกข้อนึงก้อคือ คำถามที่ถามว่า แม่รักน้องมากกว่ารึเปล่านั้น เนี่ย การที่ถามแบบนี้..เราไม่คิดว่า คุณจาเกิดความอิจฉาหรอกนะ เพราะเราคิดว่า ความคิดเหล่านี้น่ะ มันเป็นความคิดที่งี่เง่าสิ้นดีเลยล่ะ แระก้อ อย่ารุ้สึกไม่ดี หรือ พยายามทำประชด คุณแม่นะ เพราะนั่นก้อไม่ใช่ทางออกที่ถูกต้องหรอก..   

                            ลองมองสิ่งต่างๆ ในแง่มุมอื่นๆดูสิ อย่ามองอาไร ในแง่มุมเดียวเสมอไปนะ
                                   
                                                                                                              Love`~*mAgic

[•?‘sNukEr‘?•]

รักมาก จึง เป็นห่วงมาก... ไงครับ

[ice_cream]

เราว่าแม่อาจเป็นห่วงอ่ะ ก้อลูกสาวคนเดียวนินา

[cup-coffii]

คงเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวไง
ถึงจะทำให้น้อยใจ
แต่เราว่าคงเพราะแม่เป็นห่วงนะ