เรียนคุณครูที่เคารพยิ่ง

[''''งงกะชีวิต'''']

เรียนคุณครูที่เคารพของ นร. ทั้งหลาย  ณ ตอนนี้ข้าพเจ้าได้มีความว้าวุ่นใจอย่างมากเนื่องจาก คะแนนภาษาอังกฤษของข้าพเจ้านั้นได้ตกต่ำยิ่งนัก
ถึงแม้นจะเรียนเท่าไหร่ก็เป็นอันความรู้หายหมด ทั้งๆที่ข้าพเจ้าได้เพิ่งร่ำเรียนมากับครูที่สวยที่สุดในเอเชียแปซิฟิก ก็ตามแต่
ข้าพเจ้าค่อนข้างงกับตนเองว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น เหตใดทำไมจึงเกิดเรื่องเช่นนี้กับข้าพเจ้า 
ข้าพเจ้าเสียใจที่ข้าพเจ้าตั้งใจพยายามอย่างเตมที่ในการสอบ แต่ทำไม๊ ศีรษะของข้าพเจ้าก็ไม่นำความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมานั้นออกมาใช้
ข้าพเจ้าบอกได้เพียงว่า "ทำไมเราโง่จัง" 
...ถึงคุณครูที่น่ารักของนร.รุ่นต่อรุ่น ไม่ว่าสาเหตนี้จะเปนเพราะอะไรก็ตาม ข้าพเจ้ายังคงคิดว่า ความพยายามคงไม่ทำให้เราเสียหาย หากเรามุ่งทำในสิ่งใดแล้วไม่สมหวังก็จงภูมิใจที่เราได้ทำมันอย่างเตมที่และไม่ทุจริต ขอขอบพระคุณคุณครูที่สวยทีสุดในเอเชียแปซิฟิก...ที่กรุณามอบความรู้และคุณธรรมจริยธรรมที่ดี
แก่ลูกศิษย์ ที่อาจจะไม่เก่ง ไม่ฉลาด แต่ก็มีความพยายาม...