ไม่มีใครเข้าใจผม.......

[หนึ่ง]

คุณครูสมศรีครับ พักนี้ผมทะเลาะกับพ่อแม่บ่อยมาก ๆ พ่อกับแม่ว่าไรมาผมก็เถียงตลอด เราจะมีปัญหาที่ไม่ค่อยเข้าใจกัน แม่ชอบคิดว่าผมไม่รักแม่ ทั้งที่จริง ๆ แล้วผมรักแม่มาก ๆ แม่ชอบพูดกับผมว่าตอนนี้เป็นขนาดนี้แล้วถ้าตอนโตจะขนาดไหน ผมฟังแล้วผมก็น้อยใจครับ ผมเคยคิดน่ะครับว่าพ่อกับแม่ รักน้องมากกว่าผม บอกครั้งอยากจะหนีออกจากบ้านไปด้วยซ้ำ  ผมเคยทำให้แม่ร้องไห้ ผมคงบาปมาก ๆ เลยครับ แต่ผมได้มาเรียนกับคุณครูก็ทำให้ผมคิดได้มากขึ้น เข้าใจพ่อกับแม่มากขึ้น จากที่เคยเถียงผมก็จะไม่เถียงโดยการฟังเฉย ๆ อยากบอกว่าขอบคุณอาจารย์มาก ๆ น่ะครับที่ทำให้ผมคิดได้ ขอบคุณจริง ๆ ครับ 

[ppoompui]

รักแม่ก็ทำให้แม่รู้เลยครับว่าเรารัก....

ไม่ทำตอนนี้ พรุ่งนี้ก็อาจช้าไปนะ

ลองดูนะ  ง่ายกว่าเลือกคณะตอนเอ็นท์ตั้งเยอะ

^_^

[rUkToR+]

ถ้าแม่คิดว่าเราไม่รักแม่
ก้อทำให้แม่รุ้สิคะว่าเรารัก
ไปพูดคุยกับท่าน บอกท่านว่า 
ผมรักแม่ครับ แค่นี้เองค่ะ ท่านก้อสบายใจแล้วน้า

[PLANEZ]

การที่เรารักแม่ ก็แสดงออก

และบอกท่านไปเลยสิ ว่า รักท่าน

เพราะทุกอย่างในโลกก็ไม่มีอะไรแน่นอน

เผื่อวันพรุ่งนี้อาจสายไปก็ได้น๊ะ

เป็นกำลังใจให้น๊าจ๊ะ 

[อุซางิจัง..CUD44]

ก่อนที่เราจะหวังให้ใครเข้าใจเราเราคสรจะเข้าใจตัวเองก่อนค่ะ

เพราะตัวของเราถึงใครจะเข้าใจเราขนาดไหนแต่ก็ไม่100%หรอก

คนคนเดียวท่จะเข้าใจเราทุกอย่างก็คือตัวเราเองนั่นแหละ

ก็แค่ลองดูตัวเองว่าตอนที่เกิดอารมณ์พวกนั้น

เรากำลังใช้สมองคิดหรือว่าใช้

ต่อมควบคุมอารมณ์คิดค่ะ

ถ้าเราคิดด้วยอารมณ์ยังไงก็คงไม่มีใครเข้าใจเราหรอก

ทีนี้พอเราเริ่มเข้าใจตัวเองแล้วเราก็มาดู

มาเริ่มเข้าใจคนอื่นบ้าง

ว่ามันเป็นเพราะช่องว่างระหว่างวัยรึปล่าว

พอคิดไปถึงจุดนึงเราก็จะเข้าใจเองแหละค่ะว่าทุกอย่างพ่อแม่ทำไปเพราะว่าเค้าเปนห่วง

ยังไงเราก็เป้นแค่เด็กที่ยังไม่รู้อะไรเสมอในสายตาพ่อแม่

ไม่ว่าเราจะโตขนาดไหน

เมื่อเข้าใจท่านแล้วก็แสดงให้ท่านรู้ไปเลยค่ะ

ว่ารักท่าน..ก่อนที่จะสายเกินไปนะคะ