ช่วยด้วยค่ะ คุณแม่ของหนูร้องไห้

[pencilinthecity]

เรื่องนี้หนูอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยก็ได้นะคะ คือว่า พี่ของหนูเขาอยู่ ม.6 เขาสอบตกหลายวิชา แล้วก็โกหกคุณแม่ว่าเขาไปเรียน แต่ที่จริงแล้ว เขาไปที่ไหนก็ไม่รู้ วันนี้คุณแม่ที่หนูเห็นว่าเข้มแข็งไม่เคยร้องไห้ วันนี้เขาร้องไห้ แล้วก็บอกกับหนูว่าทั้งครอบครัวกังวลกับพี่คนนี้มาก วันที่พ่อไปหาปกติจะเป็นวันอังคาร พี่เขารู้ว่าพ่อจะไปหาวันไหน วันนั้นเขาก็จะทำเป็นว่าอยู่หอ ไม่ออกไปไหน เหมือนว่าปกติแล้วเขาก็ทำแบบนั้น แล้วตอนนี้ เขาก็ทำข้อสอบ GAT PAT ไม่ได้ เห็นบ่นว่ายากมาก เขาจะสอบเข้าหมออย่างที่แม่หวังก็คงไม่ได้แล้ว เพื่อนพ่อเขาบอกว่า พ่อปล่อยพี่เขามากเกินไป จนสายเกินแก้ พอหนูเห็นว่าแม่กับพ่อเสียใจเรื่องพี่ หนูเลยมีกำลังใจอ่านหนังสือช่วงปิดเทอมมากขึ้น เพื่อไม่ให้แม่กับพ่อต้องกังวลกับหนูไปด้วยอีกคน แต่ว่า พอหนูคิดเรื่องนี้ออกมาทีไร หนูก็จะร้องไห้แทนแม่ แล้วก็รู้สึกเสียใจว่าทำไมพี่ที่หนูไว้ใจทำกับพ่อกับแม่แบบนี้ หนูเลยไม่มีกะจิตกะใจจะอ่านหนังสือ แล้วอีกไม่กี่เดือนหนูก็สอบเข้า ม.1 แล้วด้วย หนูควรจะทำอย่างไรดีคะ

[Dereana]

ควรทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดก่อนค่ะ
ถ้าเราไม่มีวิธีที่จะพูดให้พี่เขากลับตัว
คงจะต้อง "ทำหน้าที่ของตัวเองก่อน"
อย่าคิดวนอยู่แต่ในอ่าง เพราะอ่างใบนั้นมันไม่ได้ทำให้น้องสอบเข้าม.1ได้โรงเรียนดีๆเลย
แถมยังไม่ได้ช่วยทำให้อะไรมันดีขึ้นด้วย
ลุกขึ้นนะคะ สู้เพื่อแม่!!ค่ะ ^^"

ปล.T_T" โถ่ไม่น่าเลยข้องสอบGATตกลงฝนAหรือDนะ T_T" ทำไมคิดไม่ออกกกกกกกกกกกกก

[Gauche]

ในครอบครัวหน่ะ ถ้าในฐานะที่เราพูด เราก็จะพูดแบบที่แม่เราเลี้ยงเรานะ

บ้านเรามีอยู่4คนคล้ายกับครอบครัวเธอเลย ตัวเราอยู่ม.4พี่เราอยู่ม.6 พี่เราสอบหลายที่แล้วยังไม่ติดสักที เสียตังไปเยอะมากหลายมหาลัยเปิดสอบหลายครั้งก็ยังไม่ติดเลย มันยังไม่สายหรอก ไม่มีอะไรสายไปถ้าเรารู้ตัว สิ่งที่สายไปคือ ตอนตาย ยังไม่รู้่ตัวว่าควรทำอะไร นั่นคือสิ่งที่สายไป พี่ของเธอ ถ้าไปบังคับให้เค้าทำอย่างนั้นอย่างนี้ให้เรียนตั้งใจสอบบังคับให้อ่านหนังสือ ไม่มีทางซะหรอก คนเราถ้าไปบังคับให้ทำสิ่งที่ไม่อยากทำ มันทำไม่ได้นานหรอก นอกจากเราจะชี้ให้เค้าเห็นว่าเค้าควรทำยังไง ชี้ให้เห็นว่าสิ่งที่พ่อแม่หวังมันดีแค่ไหน ไม่แปลกหรอกที่พี่เธอเป็นอย่างนั้น พี่เราก็เป็น แต่พี่เรายังไม่แม่ที่คอยชี้สอนแนะว่าสิ่งไหนดีค่อยๆพูดไป ค่อยๆขัีดเกลาไป สอนให้เค้าอ่อนโยนไไม่ใช่อ่อนแอ แต่พ่อเรา เป็นคนที่ชอบพูดจาแรงๆแต่หวังดี พอเราชอบเปรียบเทียบระหว่างเรากับพี่เสมอ พ่อจะพูดว่าพี่ว่าเรียนแย่ดูน้องซิ รู้จักขยัน แต่พี่เราไม่ค่อยแคร์ใคร แม่พยายามพูดให้พี่อ่านหนังสือ พูดอย่างนู้นอย่างนี้ ต่างจากพ่อ เธอลองเปรียบเทียบดูสิ พ่อเราชอบพูดจาถากถาง กับพี่บังคับให้ไปสอบในสิ่งที่ไม่ชอบ สอนนายร้อยตำรวจอะไรเนี่ยแหละ พี่เราลงสอบทุกครั้งที่เค้าเปิดสมัคร แต่ก็ไม่ติดสักรอบ เพราะเขาบอกพ่อแล้วว่าไม่ชอบ พ่อก็ไม่ฟัง จนแม่ต้องเรียนพี่คุย เิปิดอก ว่าไหนลูกพูดสิว่าลูกชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ตอนนี้ พี่เราก็ได้สอบอย่างที่พี่เราชอบ เขาก็ดูตั้งใจมากขึ้น ไปสอบหลายที่ในที่ๆเขาชอบ เขาดูมีความสุขมากขึ้นแตกต่างกับตอนที่พ่อบังคับ

เธอลองดูสิ บอกให้พ่อกับแม่พูดกับพี่ดีๆ มีอะไร ค่อยๆหันหน้าเข้าหากัน
ฝ่านนึงแรงฝ่ายหนึ่งต้องอ่อนโยน ถึงจะอยู่ด้วยกันได้ครอบครัวต้องหันหน้าเข้าหากันถึงจะอยู่ด้วยกันได้

ถ้าพ่อแม่ไม่รู้ว่าพี่เธอทำงี้เธอก็ลองคุยกับพี่ดีๆดูก็ได้ ยังไงพี่น้องก็ต้องสนิทกันอยู่วันยังค่ำ มีกันอยู่แค่นี้ก็ต้องรู้จักช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ไม่มีอะไรที่สายเกินไปที่้เราจะรู้ตัวหรอกนะ