อยากได้อ้อมกอดที่อบอุ่นคืนมา

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

ช่วงนี้มันเป็นเวลาที่หนูรู้สึกว้าเหว่มาก

เหมือนเรือที่ลอยเคว้งกลางทะเล เจอมรสุมทุกทิศทาง ทั้งปัญหาทางบ้าน ปัญหาการเรียน

ทุกอย่างมันดูไม่ดี จริง ๆ การเรียนอาจจะดีก็ได้ เเต่สำหรับหนูมันยังไม่พอ

ในเวลาเเบบนี้หนูอยากกอดเเม่ อยากให้เเม่อยู่ข้าง ๆ อยากเห็นหน้าเเม่ชัด ๆ

อยากทานข้าวด้วยกัน อยากให้เเม่กลับบ้านเร็ว ๆ อยากให้พ่อเลิกพูดจาเหยีดหยามลูกในไส้คนนี้

ไม่อยากให้พ่อดูถูกโรงเรียนหนู ถึงที่นี่จะมีเด็กไม่ดีอยู่บ้างเเต่จริง ๆ เเล้วไม่ใช่โรงเรียนนี้เเละอาจารย์ที่นี่หรือที่ทำให้หนูได้เรียนรู้สิ่งดี ๆ

ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด ไม่ใช่ที่นี่หรือที่ทำให้หนูมีการศึกษา ถึงจะเก่งสู้เพื่อนไม่ได้ เเต่หนูก็เรียนรู้ที่จะอดทนเเละเป็นเด็กดี

บางครังหนูอยากให้พ่อเข้าใจความรูสึกของหนูบ้าง ทุกครั้งที่ดูถูกหนู หนูรู้สึกว่าหนูต้องเอาชนะให้ได้ เเต่พอหนูชนะได้หนึ่งอย่างพ่อก็ตั้งสอง สาม สี่ตามมา

จนบางครั้งหนูก็รูสึกเหนื่อยไม่อยากเล่นเกมนี้กับพ่อ พ่อไม่เคยพูดเลยว่าดีเเล้วนะ ทำต่อไปนะ หรือคำพูดที่เเสดงถึงความรักความห่วงใยที่หนูโหยหามาตลอดมันไม่เคยหลุดออกมาจากปากพ่อเลย

เเต่หนูไม่โกรธพ่อหลอกนะคะ เพราะพ่อก็เป็นส่วนหนึ่งที่ผลักดันหนูให้กระตือรือร้น เเต่สิ่งที่หนูต้องการเหนืออื่นใดมันคือความใกล้ชิดเเละกำลังใจต่างหาก

ที่จริงหนูก็อยู่เเบบนี้มานานเเล้วล่ะค่ะ ทั้งที่มีครอบครัวที่น่าจะสมบูรณ์

เเต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกเหมือนตัวเองขาดความอบอุ่นอยู่เสมอ

ไม่อยากได้อะไรเเล้ว ให้กัดก้อนเกลือกินเเต่มีเเม่อยู่ข้าง ๆ ยังดีซะกว่าสภาพตอนนี้อีก

คิดถึงเเม่ เหมือนเเม่อยู่ไกลเหลือเกิน คิดถึงสมัยเด็ก ๆ ที่ไปโรงเรียนก็มีเเม่นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้อง

คิดถึงตอนที่เเม่ไปรับไปส่งหนูที่โรงเรียน ช่วงเวลาที่หนูเป็นเด็กเงียบไม่พูดไม่จา ตอนนั้นมันเป็นตอนที่หนูมีความสุขมาก

หนูน่าจะบอกเเม่ว่าหนูรักเเม่มากเเค่ไหน มาจนตอนนี้ ตอนที่หนูเป็นพิธีกรที่กล้าเเสดงออก หนูอยากบอกเเม่ว่ารักเเม่

เเต่หนูทำได้เพียงจินตนาการ เราไม่ค่อยมีเวลาให้กันเลย เเล้วพอหนูบอกรักเเม่ เเม่ก็ดูเหมือนไม่ค่อยปลื้ม พอถามว่ารักมั้ยก็ไม่ตอบ

หนักเข้าเเม่ก็ต่อว่าหนู เเต่หนูไม่โกรธเเม่หลอกค่ะ เเค่น้อยใจเท่านั้นเองที่บางครั้งรู้สึกเหมือนเเม่ไม่รัก

อยากกลับไปเป็นเด็กงอเเง อยากกอดเเม่ เเล้วยิ่งตอนนี้ทางบ้านมีปัญหายิ่งรู้สึกท้อขึ้นมาทุกที ๆ

เสาหลักสำคัญต่อไปของครอบครัวก็คือหนู ทุก ๆ คนกดดันหนูอย่างไม่รู้ตัว รวมทั้งตัวหนูเองด้วย

รู้สึกอึดอัด รู้สึกเหงา อยากกอดใครสักคนที่เข้าใจหนู อยากสัมผัสอ้อมเเขนเเห่งความอบอุ่นที่ห่างหายไปหายสิบปี

มันหายไปนานจริง ๆ อ้อมเเขนที่ทำให้เรารูสึกได้ถึงความอบอุ่นอย่างแท้จริง



ปล. วันเเรกที่เกิดปัญหาทางบ้าน คืนวันที่ 11 สิงหาที่ผ่านมาหนูโทรไปหาคุณครูตอน 5 ทุ่มกว่า ๆ
ตอนนั้นหนูทราบดีว่ามันไม่สมควรเลย หนูเลยตัดสายทิ้งไป หนูก็ไม่ทราบว่าต่อสายติดคุณครูหรือเปล่า เพราะหนูขี้ขลาดมากเลยโทรไป ต้องขออภัยคุณครูไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

[~~NTK_NicE~~]

สู้ๆๆน่ะค่ะ
เราก้เจอคล้ายกันแหละ
อิอิ
:'D
แม่รักเราแต่ท่านไม่ค่อยแสดงออกเท่านั้นเอง
คิดในแง่ดีเอาไว้น่ะค่ะ

[Dereana]

เข้มแข็งเข้าไว้เพื่อน...ไม่มีใครช่วยเราได้
นอกจากเราช่วยตัวเอง  ไม่มีใครทำให้เราเข้มแข็งได้
ถ้าเราไม่ทำจิตใจให้เข้มแข็งด้วยตัวเราเอง

ปัญหาร้อยแปดที่เข้ามาในชีวิตไก่ ชีวิตจ๋า ชีวิตคุณครู
ชีวิตคุณพ่อหรือชีวิตคุณแม่ของจ๋า คือบททดสอบจากฟ้า
ที่เมตตาส่งมันมาฝึกจิตใตของเราให้เข้มแข็งมากขึ้น

ทุกๆครั้งที่เราผ่านปัญหาไปได้ เราจะรู้สึกว่า...
"แค่นี้เองหรอ? เรื่องจิ๊บๆ"
"ปัญหาทีกำลังเจอในปัจจุบันใหญ่กว่าอีก"
ปัญหาใหญ่ๆของเราในตอนนี้...
มันก็คือปัญหาเล็กๆของเราในอนาคตนั่นเอง

คนที่มั่วแต่รู้สึกทุกข์ที่เจอกับปัญหา
ก็คือ คนที่ไม่ผ่านการทดสอบ..คือ คนที่ไม่เข้มแข็งพอ..

ไก่เชื่อว่า จ๋าเป็นคนเข้มแข็ง
จ๋าทำได้อยู่แล้ว...จ๋า"ต้อง"ผ่านมันไปได้แน่นอน 

"ไก่เชื่อจ๊ะ" สู้ๆนะคะ ถ้ามีปัญหาอะไร
"087-...^^" เบอร์นี้...คือเบอร์ของเธอ
โทรมาได้ตลอดนะคะ 
(เลี่ยนจัง สงสัยเพิ่งจะแย่งแองจี้กินนมอัดเม็ด
เลยแอบปล่อยมุกหวานเลี่ยนบ้างอะไรบ้างค่ะ อิอิ)

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

ขอบคุณนะคะไก่ เเละต้องขอโทษอีกครั้งนะคะที่น้องชาย (ไม่เเท้) เสียมารยาทกับไก่

(กว่าจะเข้าบอร์ดได้ก็ต้องรอคุณนายกอล์ฟเล่นเกมก่อน...เซ็งค่ะ เดี๋ยวนี้ความเป็นส่วนตัวหายไปทุกขณะ)

อย่างที่บอกนั่นเเหละค่ะ ไม่มีอะไรมากหลอกค่ะ เพียงเเต่ครอบครัวเสียเสาหลักต้นนึงไปเเล้ว

เสาต้นต่อไปอย่างจ๋าเลยถูกกดดันเต็ม ๆ เวลาเเบบนี้บางทีมันเหนื่อยเเล้วก็รู้สึกท้อ

คำพูดที่ญาตผู้ใหญ่ท่านพูดมามันทำให้จ๋าอึดอัดค่ะ อยากจะกอดใครสักคนเเต่ทำไม่ได้

ยิ่งนึกถึงคนใกล้ตัวซึ่งเดี๋ยวนี้ดูจะห่างไกลกันเหลือเกิน พอคิดทบทวนดูดี ๆ

ก็เพิ่งนึกได้ว่าที่ผ่านมาไม่เคยได้รับอ้อมกอดจากคนในบ้านเลย

ไก่คะ จ๋ารู้จักกับป้าคนหนึ่งท่านขายน้ำปั่นอยู่ตรงข้ามโรงเรียน

เชื่อหรือเปล่าค่ะว่าจ๋าน่ะเหงามาก ๆ บางครั้งก็กอดป้าเค้าอยู่นานเลยล่ะ (อิอิ สนิทกันน่ะค่ะ)

พอคิดเเบบนี้ก็รู้สึกเหมือนตัวเองขาดความอบอุ่นเลยค่ะ ทั้งที่มีพ่อเเม่อยู่ด้วย

เเต่นับวันเรายิ่งห่างกัน ไม่มีการโต้เถียงใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่มีอ้อมกอดที่จริงใจ เเค่กอดเเบบขอไปที่ยังไม่มีเลยค่ะ

ส่วนเรื่องทางบ้าน *น้าที่จ๋ารักเเละเคารพหนีออกจากบ้านค่ะ มีเเม่คอยช่วยเหลือ

เเต่พ่อไม่เห็นด้วย เลยดูทั้งคู่ไม่ลงรอยกัน เเล้วจ๋าก็รู้สึกเสียใจมาก คิดมาตลอดตั้งเเต่วันที่ 11 สิงหาว่า

น้าของจ๋าตายไปเเล้ว คน ๆ นั้นไม่ใช่น้าของจ๋าอีกต่อไป จ๋าขอโทษนะคะที่นิสัยไม่ดีเลย

เเต่จ๋าเสียใจมากจริง ๆ ค่ะ ตอนหลังเมื่ออาทิตย์ก่อนจ๋าเพิ่งทราบว่าน้าถูกทำของใส่ค่ะไก่

ก็เลยดีใจนิดนึง เพราะสิ่งที่น้าทำอาจทำโดยไม่รู้ตัว...ก็นั่นเเหละค่ะ

มันไม่มีเเค่นี้เเน่ ตอนนี้ครอบครัวจ๋าถูกโกงเงินอีกเเล้วล่ะค่ะ ไม่เเน่ใจว่ากี่เเสน เเต่เเน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องดี

เมื่อวานน้าคนที่กล่าวถึงก็เคราะห์ซ้ำกรรมซัดถูกมิจฉาชีพปล้นกระเป๋าไปทั้งใบเลยค่ะ

มีอีกเยอะเลยเเหละปัญหาน่ะค่ะ เเต่ว่าจ๋าขี้เกียจคิดเเล้วล่ะค่ะ

คงเพราะได้ระบายความอึดอัดมั้งคะเลยรู้สึกดีขึ้นนิดนึง 555

เขียนมึน ๆ หน่อยนะคะไก่ เพราะปกติจ๋านอนเเล้วล่ะค่ะ เอาล่ะ...ไปนอนก่อนนะคะ



ปล. ขอบพระคุณพระผู้เป็นเจ้าที่ดลบันดาลให้ไก่เข้าบอร์ด

ขอบพระคุณคุณครูสมศรีที่เอื้อเฟื้อพื้นที่น้อย ๆ นี้ให้ลูกได้ระบายความรู้สึก (ที่จริงก็ไม่น้อยนะคะ)

ขอบคุณไก่สำหรับความจริงใจที่เธอมีเพิ่มขึ้นตลอดเวลา ซึ่งเพื่อนคนนี้สัมผัสได้

ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ให้กำลังใจ (เเม้จะมีคนเดียวเเต่มันเป็นกำลังใจอันยิ่งใหญ่)

...เเละสุดท้าย ราตรีสวัสดิ์ค่ะ มึนเเล้ว ง่วงเด้วย ถ้าหาวอีกครั้งจะไม่สุภาพ (3 หาว) ^^

(Sailom)

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

โอ๊ย!! @_@

ทำอักษรตัวโต ๆ ไม่เป็น เดี๋ยวก็ทำได้ เดี๋ยวก็ทำไม่ได้ งง ๆ กับตัวเอง

[Dereana]

บอร์ดมันเน่ามากเลยค่ะ T_T"
เดี๋ยวพรุ่งนี้ไก่มาตอบนะคะ
TTTTTTT__________TTTTTTTT

[สารวัตรนักเรียน]

อยากจะบอกน้องว่า
ที่โรงเรียนสอนภาษาอังกฤษ "คุณครูสมศรี" แห่งนี้
มีอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นให้หนูเสมอมาค่ะ
คุณครูสมศรีและพี่ๆ ทุกคนเป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Dereana]

ขอโทษทีนะคะท่ามาตอบช้า....
พอดีมีปัญหาสุขภาพนิดหน่อยค่ะ แหะๆ

ขอลองตอบดูนะคะ อิอิ

Q : อ่านหนังสือไม่ทันทำอย่างไร

"นางสาว'ก' " ตอบว่า...หยิบขึ้นมาอ่าน

"นางสาว 'ข' " ตอบว่า...ทำใจให้สงบก่อน แล้วค่อยหยิบขึ้นมาอ่าน

"นางสาว 'ค' " ตอบว่า...เครียด++ ไม่อ่านแล้วโว้ยยยยย!!

ขอถามจ๋าค่ะ ..ว่า...ใครเอ็นติด??



คิดคำตอบในใจแล้วมาดูเฉลยกันนะคะ...
                        v
                        v
                        v
































































เฉลยนะคะ
สามารถตอบได้ หลายกรณีค่ะ แต่ขอเอาแค่3กรณีนะคะ
กรณีที่1 คือ ก ข และ ค เอนท์ติดค่ะ
ซึ่งจะได้คำตอบเป็นแบบนี้เมื่อ....

ก. เป็นคนที่มีพื้นฐานนิสัยไม่เครียด ไม่ซีเรียส มีการวางแผน
จัดระบบการอ่านหนังสือ "แบบไม่รน" 
เลยทำให้เขาอ่านหนังสือได้รู้เรื่องค่ะ

ส่วน ข. ถ้า ข เลือกใช้วิธีนี้ แสดงว่าเขาเป็นคนใจเย็น...ไม่รน
โอกาศติดก็มีสูงอยู่แล้วค่ะ

ส่วน ค. ไม่อ่านหนังสือแต่เอนท์ติด อาจเป็นเพราะเขาตั้งใจเรียนในห้อง
อย่างแรงงงงงง และหัวดีอย่างมากกกกค่ะ

กรณีที่2 คือ ข และ ค เอนท์ติดค่ะ
ซึ่งจะได้คำตอบเป็นแบบนี้เมื่อ....

ก. เป็นคนที่ซีเรียส(?) รน ยิ่งรู้ว่าอ่านไม่ทันก็ยิ่ง รน
พยายามอ่านให้ได้มากๆ แต่ไม่มีคุณภาพเลยสอบไม่ติด
อาจทำให้สุขภาพเสียด้วยค่ะ

ข และค เหตุผลเดิมค่ะ


กรณีที่3 คือ ข  เอนท์ติดค่ะ
ข. ก. เหตุผลเหมือนเดิมค่ะ
ส่วน ค.ไม่ติด เพราะ ไม่รู้จักแก้ปัญหาให้ตัวเอง
เอาแต่หนีปัญหา ฉันอ่านไม่ทันก็ไม่อ่าน
จะอ่านไปทำไมเปล่าประโยชน์
ถ้าคิดแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะอ่านทันหละคะ เนอะ อิอิ


สรุปก็คือ...ถ้าเราเจอปัญหาที่แก้ไม่ออก เช่น
อ่านหนังสือไม่ทัน เราไม่สามารถย้นเวลาได้
ปัญหาของจ๋า...
จ๋าก็คงจะย้อนเวลากลับไปให้เวลาอยู่กับเรามากๆได้เหมือนกัน จริงไหมคะ

เพราะฉนั้น...สิ่งแรกที่เราต้องทำคือ...ทำใจยอมรับมันให้ได้
เพราะยังไงเราก็ไม่มีทางหนีมันพ้น
ยังไงเราก็ต้องเผชิญอยู่ดี...

ต่อไปก็...ทำจิตใจให้สงบ ควบคุมความคิดไม่ให้เตลิดไปไกล
        หรือเอาแต่คิดวนอยู่ในอ่าง ซ้ำไปซ้ำมา

แล้วก็สุดท้าย...เราอาจจะไม่มีทางแก้ปัญหานั้นได้ทั้งหมดโดยลำพัง
แต่สิ่งแรกที่เราทำได้คือ...ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดก่อน
ดีไหมคะ

เป็นพี่สาวที่ดีของน้องชาย
เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่
ส่วนปัญหาของผู้หใญ่หรือปัญหาอื่นๆ
ก็ค่อยๆแก้ หลังจากที่เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดแล้ว..
พยายามเติมกำลังใจของเราให้เต็ม...
ลุกด้วยตัวเราเอง
แล้วก็..อย่าพยายาม "คิด" ทำลายกำลังใจตัวเอง...ค่ะ


สู้ๆนะคะ  อิอิ

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

ขอโทษทีนะคะท่ามาตอบช้า....
พอดีมีปัญหาสุขภาพนิดหน่อยค่ะ แหะๆ

   v
   v
   v

สู้ๆนะคะ  อิอิ

หายไว ๆ นะ คราวหลังไม่สบายพักกายให้หายก่อนนะคะ

อย่าลำบากเลย จ๋าไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ



ปล. วันนี้อังกฤษ 7/10 ครั้งก่อน 9 ครึ่ง/10 ก่อนนั้น 10 เกือบทุกครั้ง

มันลดลงทุกทีเพราะว่ามีเรื่องเครียดนิดหน่อย ไม่ได้ทบทวนเลย 555

เเต่ว่าไม่ต้องห่วงนะคะเดี๋ยวก็คงปรับตัวได้สักพักเเหละค่ะ

ก็...จ๋ามีไก่อยู่ทั้งคนนี่คะ


รักไก่นะคะ (จ๊ะจ๋า สายลม)

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

อยากจะบอกน้องว่า
ที่โรงเรียนสอนภาษาอังกฤษ "คุณครูสมศรี" แห่งนี้
มีอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นให้หนูเสมอมาค่ะ
คุณครูสมศรีและพี่ๆ ทุกคนเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ขอบคุณค่ะพี่ หนูงี่เง่าเองเเหละค่ะ ^^

บางทีทั้งที่เรารู้อยู่ว่าควรทำอย่างไร เเต่ทฤษฏีกับการปฏิบัติจริงมันต่างกันมาก

ตอนไม่เครียดอาจทำได้ในหลายเรื่อง พอเครียดบางทีมันก็ยากที่จะมองข้ามความเครียดได้

ยิ่งเราปล่อยวางช้าเพียงใด ทุกอย่างที่เคยทำได้ดูเหมือนเราไม่เคยเจอ

คะเเนนที่เคยได้ดี ๆ ดูมันลดลงทุกที


ปล. กว่าจะคิดได้ก็ตอนได้ 7/10 เนี่ยนะ...เซ็งกับตัวเอง


ด้วยความจริงใจ (จริง ๆ) ขอบคุณพี่มากเลยนะคะ (จ๊ะจ๋า สายลม) ''

[>>(P)>a<(O)<<]

^^

[(-'w'-)ฮิรู๊~]

เป็นคล้ายๆกันเลยค่ะ

TTOTT

หนูก็เคยถามแม่ว่ารักหนูมั้ย แม่ตอบมาว่า"ไร้สาระ"

ปัญหาครอบครัวที่มีมาตั้งแต่ยังเล็ก มันหล่อหลอมหนูให้ลืมความใสซื่อ มองโลกในแง่ดี หรือความสุขดีดีไปเกือบจะหมด

ถ้าตอนนี้ยายยังอยู่  คงไม่เป็นอย่างนี้


ที่พล่ามมาทั้งหมดแค่อยากบอกพี่ว่า

ไม่ใช่คนๆเดียวที่จะเจอปัญหาแบบนี้ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะก้าวข้ามมันไปอย่างมีความสุข

เดินตามเกมส์ของเรา ที่แม้เกมส์สิ้นสุดแล้วชัยชนะจะสามารถทำให้ทุกคนที่พี่รักภูมิใจได้

หนูเองเวลาที่ไม่มีใครก็ไม่เหลือใครจริงๆ ครอบครัวก็กดดัน เพื่อนก็เมินเฉย ไม่มีใครเข้าใจเราได้ มีแต่เรา.ที่เข้าใจตัวเอง

คนอื่นเข้าใจเรา ก็มาพัฒนาเราไม่ได้ แต่เราเข้าใจตัวเอง เราพัฒนาตัวเองได้

ฤดูกาลยังเปลี่ยนไป ก็ไม่มีใครที่จะจมอยู่กับความทุกข์ตลอดไปหรอกค่ะ


สู้ๆนะคะ

[Dereana]

อิอิ