ไม่ไหวแล้วจริงๆ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ครูคะ
เพื่อนๆคะ
 หนูไม่รู้จะทำยังไงดี
เราจะเริ่มยังไงดี    เราทะเลาะกับเพื่อน  เรายอมรับแหละว่าเราทำผิด

เก่งมากที่สามารถวิเคราะห์ตัวเองได้ขนาดนี้

มีน้ำใจนักกีฬามากค่ะ ที่จะเข้าไปขอโทษและยอมรับความผิด

แต่เค้าไม่ให้อภัยแถมสร้างความอัดอันเวลาที่ต้องอยุ่ด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน
เพราะเป็นเพื่อนๆ ที่อยุ่ในกลุ่มเดียวกัน เค้าทะเลาะกับหนู หนูไม่อยากให้เป็นแบบนี้ หนูยังต้องมีงานกลุ่ม ยังต้องกินข้าวโต๊ะเดียวกับเค้า ยังต้องนั่งติดเค้าในห้องเรียน หรือที่เรียนพิเศษ มีอะไรอีกมากมายที่ยังต้องทำร่วมกันกับเค้า
แต่พวกเค้าไม่มองหน้าหนู ไม่พูดกับหนู
แล้วพรุ่งนี้หนูยังต้องไปทำงานที่"บ้าน"ของเค้า ซึ่งถ้าไม่ไปก็ไม่ได้
หนูจะทำยังไง

วันนี้เขายังไม่หายโกรธหนูนะลูก  รอสักพัก อาจจะพักเล็ก หรืออาจจะพักใหญ่ก็ไม่เป็นไร

อย่างไรเราก็ได้ขอโทษเขาในใจเราแล้ว

อะไรที่ทราบว่าไม่ดีก็ปรับปรุงเสีย ค่อยๆทำนะลูก อย่าเขม็งเกร็งจนกลายเป็นฝืนและเครียด

การทำความดีต้องค่อยๆสะสม และไม่หวังผลนะคะ

ฝึกไปเรื่อยๆ ผลดีจะเกิดที่ตัวเราเองนะคะ

ถ้าใครเคยถูกกระทำแบบนี้ จะรุ้ ว่ามันเจ็บปวดมากกกก มากจิงๆ

หนูไม่อยากอยุ่ในสภาพนี้ ครูคะ หนูจะทำยังไงดี

เมื่อวานหนูร้องไห้แทบตาย หนุอยากให้เค้าเข้าใจหนุ
หนูรู้ว่าหนูเปนคนที่พูดค่อนข้างตรง บางทีคนอื่นไม่อยากฟัง
แต่หนูกำลังพยายามปรับปรุงตัวอย่างที่สุด

เข้าใจสิคะ

แต่ไม่มีใครร้องไห้ได้ทั้งวัน หรือหัวเราะได้ทั้งคืน

ร้องให้มากแค่ไหนก็ต้องหยุด

แล้วหนูก็จะเห็นสัจธรรมว่า ร้องไปทำไม

สู้ลุกขึ้นมาทำสิ่งที่มีประโยชน์ดีกว่านะคะ

เช่นอ่านหนังสือ ทำแบบฝึกหัด  ติวกับเพื่อนๆกลุ่มอื่น เล่นกับสุนัข  อุ้มแมว ฯลฯ

มีอะไรให้เราทำอีกตั้งเยอะนะลูก

คิดมาก เศร้ามาก ก็หมดกำลังเดินไปข้างหน้าพอดี

หันไปดูคุณพ่อคุณแม่สิ  ท่านทำงานหาเลี้ยงเราทุกวัน

แค่เราเจอปัญหาแค่นี้ก็สะดุดล้มเสียแล้ว

อ่อนแอจังเลยนะ

ไม่เอาๆ รีบลุกขึ้นมาเดี๊ยวนี้

ลูกศิษย์คุณครูสมศรีต้องเข้มแข็งนะ

หนูเสียใจที่พวกเค้าไม่เข้าใจ เราเป็นเพื่อนกันมานาน "อย่างนี้มีแตกหัก" เค้าขึ้นชื่อmsnแบบนี้ หนูควรจะทำยังไงดีTT

เขาโกรธเราอยู่  เราก็ต้องยอมรับความจริงข้อนี้ก่อน

หนูต้องฝึกเป็นคนใจเย็นนะ

รอให้เป็นนะคะ

แล้วจะเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักต่อไป

อย่าเจ้าคิดเจ้าแค้น ขี้น้อยเนื้อต่ำใจ

ต่อไปอารมณ์พวกนี้จะตัวใหญ่มากๆๆๆๆ เพราะหนูดูแล เลี้ยงดูมันดีเกินไป



มาเลี้ยงดูอารมณ์ดีๆกันดีกว่า

คนอารมณ์ดี จะมองโลกในแง่ดี มีพลังในการรังสรรค์งานใหม่ๆ

และมีเวลามองออกนอกตัว ไม่เห็นแก่ตัว และพร้อมจะช่วยเหลือผู้อื่น



ลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองนะคะ

พ้นจากนี้ทำยากค่ะ โดยเฉพาะการเปลี่ยนคนอื่น

เชื่อคุณครูนะคะ



สู้ๆค่ะ



http://www.kru-somsri.ac.th/board/index.php?topic=11569.0

[boss555]

 เป็นเหมือนกันเลยครับตอนนี้ผมปวดกระบานมากๆเลย ทำอะไรก็ไม่มีสมาธิ ดูหนังคลายเครียดก็ยังคิด ทำการบ้านอ่านหนังสือก็ยังคิด กินข่าวก็ไม่ลง เบื่ออาหาร คิดมากๆกลายเป็นเครียด ขี้น้อยเนื้อต่ำใจ ใจร้อน ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง เพื่อนพูดก็เก็บมาคิดมาก เวลาพยายามคิดในทางที่ดีมันก็เป็นการฝืนเกินไป กลายเป็นว่าดึงตัวมาจมกับความทุกข์ เวลาจะคลายเครียดก็เหมือนกลับมีอะไรมาดึงให้ความเครียดมันมากขึ้น ปวดกายปวดใจ นอนก็นอนไม่หลับ ทั้งที่รู้ว่าเรื่องเล็กๆน้อย รู้ว่าเพื่อนหวังดีกลับเรา แต่มีความรู้สึกในทางที่ลบ ยิ่งไปฝืนเหมือนกับไปทำให้ความเครียดไม่ทวีคูณ พยายามไม่ฝืนก็รู้สึกมันยากๆ  เหมือนอยากเปลี่ยนทุกคนให้เข้ากลับผมก็รู้อีกว่าสิ่งนี้มันไม่ดีแต่มันก็อดไม่ได้ ระบายสะเต็มเหนี่ยวเลย รู้สึกตึงสมองตลอดเวลา กลายเป็นคนขี้กลัวไม่กล้า  หงุดหงิดอารมณืร้อน ผมเป็นยังงี้บ่อยมาก เหอ!!!!!!!!!!!! หิวก็ไม่รู้ว่าหิวอิ้มก็ไม่รู้ สรุปไม่รู้อะไรสักอย่าง จิตไปอยู่ที่ความมืด และเป็นบ่อยครั้งมากๆ เบื่อโลกสุดๆ แต่ผมจะค่อยๆปรับปรุงไปรึกันครับ ขอกำลังใจจากเพื่อนๆด้วยนะ