นิทานเหลาดินสอ

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

นิทานเหลาดินสอ

เวลาเรานั่งทบทวนเรื่องที่ผ่านมา หรือบางเวลาที่เราย้อนกลับไปมองชีวิต
สำหรับเราแล้ว,มันคล้ายกับการหยิบนิทานเล่มเก่าออกมาอ่าน
นิทานที่ตอนเด็กๆอ่านได้ไม่เคยเบื่อ…


ในนิทานมักเริ่มต้นด้วยประโยคที่ว่า...

“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว”

และหนังสือนิทานทั่วไป ชอบกล่าวถึง เจ้าชาย,เจ้าหญิง ไม่ก็แม่มด


บางฉากในนิทานเจ้าชายกับเจ้าหญิงมีความรักให้กัน จนโลกกลายเป็นสีชมพู


ขณะที่บางฉากกลับมีแม่มดออกมาป่วน
โลกที่เคยสีชมพู เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทาไม่ก็มืดสนิท


แต่ทว่าจะสุขหรือทุกข์ เรื่องราวในแต่ละหน้าถูกแต่งขึ้นมาเพื่อ “ทดสอบ” บางอย่าง
เจ้าชาย , เจ้าหญิง , แม่มด หรือแม้แต่คนอ่าน ถูกทดสอบตัวเองด้วยกันทั้งนั้น



นิทานบางเรื่องมีตัวละครเพียงตัวเดียว เหงา เศร้า และเคว้งคว้าง
อาจจะโชคดีบ้างหากวันดีคืนดี สายลมพัดความรักผ่านมา
ดอกไม้ใบหญ้าชวนกันมาเต้นระบำเล่น


ความเหงา ความสุข ในนิทานถูกแต่งขึ้นมาเพื่อสอนและทดสอบเรา


นิทานที่กล่าวถึงเจ้าชายและเจ้าหญิง มักจะจบลงด้วยประโยคคล้ายๆกัน

“แล้วเจ้าชายและเจ้าหญิงก็ครองรักกันอย่างมีความสุข”

แต่นิทานชีวิตไม่ได้จบด้วยประโยคเช่นนี้เสมอไป….


การทบทวนชีวิต เหมือนกับการหยิบนิทานตอนเด็กๆขึ้นมาอ่าน
แต่ชีวิตจริงต่างกับนิทานตรงที่...

“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว”

จะเป็นประโยคเริ่มต้น ขณะที่ประโยคจบอาจอยู่ในบรรทัดถัดไปก็ได้!


ชีวิตจริง , เวลาจะเดินเร็วกว่าในนิทานเสมอ ในนิทานชีวิตเราทำได้แค่หยุดทบทวน
แต่กลับไปแก้ไขเรื่องที่ผ่านมาแล้วไม่ได้ และที่สำคัญประโยคเริ่มต้นกับประโยคจบถูกคั่นด้วยด้ายบางๆเพียงเส้นเดียว


บางทีชีวิตคนมันก็สั้น…สั้นจนน่าใจหาย


นานมาแล้วหนังสือเล่มหนึ่งเคยเขียนเอาไว้
และประโยคนี้เองทำให้หังใจเราโดนจับ


“ชีวิตก็เหมือนดินสอไม้ ยิ่งเหลายิ่งสั้น”


ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง,ดินสอของแต่ละคนจะสั้นหรือยาว กลับไม่ใช่ประเด็นหลัก


สิ่งสำคัญอยู่ที่ “การเหลา” มากกว่า!


เรายอมให้ “เปลือก” หลุดออกไป

โดน "เหลา" ให้สั้นลง

ขณะเดียวกันเรากลับช่วยทำ "คุณค่า" และสร้าง "ประโยชน์" ให้กับสิ่งอื่นมากขึ้น
นั่นล่ะคือความภูมิใจของชีวิต!


“นิทานเหลาดินสอ” เป็นนิทานที่แปลกไปจากนิทานทั่วไป
เพราะชื่อนิทาน , เรื่องราวตอนต้น และตอนปลายไม่สัมพันธ์กันเลย
แต่ผู้เขียนยังพยายามจับเอามาเชื่อมโยงกัน



เพื่อไม่ให้ “นิทานเหลาดินสอ” เป็นนิทานผ่าเหล่าไปมากกว่านี้
ผู้เขียนจึงขอจบนิทานเรื่องนี้ด้วยประโยคจบเหมือนดังนิทานทั่วไป


นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…


ชีวิตคนมันสั้น

และถ้าชีวิตเป็นเช่นดินสอไม้

เราจะช้าอยู่ทำไม

มาเหลาดินสอกันเถอะ!


http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=littlespace&month=12-2007&date=22&group=1&gblog=17

[&(%$%#$)(*&^%$^&*(* [ME]]

เหลากัน---

ขอบคุณสำหรับบทความดีดีนะค่ะ

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

คิดว่าจะไม่มีคนอ่านซะอีกค่ะ

555

[spk190537]

แบบว่ามันยาวอ่ะนะพี่ จ๊ะจ๋า ขออ่านวันล่ะบรรทัดได้ป่าว อิอิ

[สายไฟ(ฟ้า)]

[อุซางิจัง..CUD44]

เจ๋งๆ ชอบๆ ขอบใจนะ

            สายสมร

[Bloody Jewel]

เหลาดินสอ
บางทีมันก็ชอบหัก TT
(ไม่เกี่ยวกับเรื่อง - - )

คึคึ
ขอบคุณค่ะ
จะหักก็เหลาต่อไปต้องมีซักวันที่มันคม

[&(%$%#$)(*&^%$^&*(* [ME]]

แบบว่ามันยาวอ่ะนะพี่ จ๊ะจ๋า ขออ่านวันล่ะบรรทัดได้ป่าว อิอิ

[สายไฟ(ฟ้า)]

มีนิดเดียวเอง

สายเข็มขัด

[Dereana]

ขอบใจจ้าจ๋า สำหรับบทความดีๆ^^"

เสาไฟฟ้า

[spk190537]

แบบว่ามันยาวอ่ะนะพี่ จ๊ะจ๋า ขออ่านวันล่ะบรรทัดได้ป่าว อิอิ

[สายไฟ(ฟ้า)]

มีนิดเดียวเอง

สายเข็มขัด

อ่านถึงนี้แล้ว

ดอกไม้ใบหญ้าชวนกันมาเต้นระบำเล่น

เดียวพรุ่งนี้มาต่อ อิอิ

[สายไฟ(ฟ้า)]

[&(%$%#$)(*&^%$^&*(* [ME]]

แบบว่ามันยาวอ่ะนะพี่ จ๊ะจ๋า ขออ่านวันล่ะบรรทัดได้ป่าว อิอิ

[สายไฟ(ฟ้า)]

มีนิดเดียวเอง

สายเข็มขัด

อ่านถึงนี้แล้ว

ดอกไม้ใบหญ้าชวนกันมาเต้นระบำเล่น

เดียวพรุ่งนี้มาต่อ อิอิ

[สายไฟ(ฟ้า)]

กำ

สายฝน

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

ขอบคุณทุก ๆ สายเเละเสานะคะ

ที่จริงมันมีรูปด้วยค่ะ

เเต่ลงไม่เป็น อิอิ (สายลม)

[อุซางิจัง..CUD44]

หนูต้องไปฝากลิงค์ไว้เว็บอื่นอ่ะลูก...

............สายใจไทย

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

หนูต้องไปฝากลิงค์ไว้เว็บอื่นอ่ะลูก...

............สายใจไทย

อธิบายอีกนิดได้มั้ยคะ

หนูไม่เข้าใจน่ะค่ะ พอดีก๊อบลิงค์หน้าที่เปิดมาเลย

เเล้วฝากลิงค์อะไรหรือคะ หนูไม่เก่งด้านนี้เลยไม่เข้าใจค่ะ

[อุซางิจัง..CUD44]

อ่อถ้าหนูก๊อปมาจากเว็บอื่นหนูก็คลิกขวาที่รูปเลือกproperties

แล้วcopy url มา แล้วตรงที่มันเขียนว่าโพสรูปหนูก็เอาurlยัดลงไป

นั่นแล

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

อ๋อ...ขอบคุณค่ะพี่