ครูขา การระลึกรู้สติคืออะไรค่ะ

[สับสน]

ครูสมศรีขา คือหนูงงงอ่ะค่ะ
คือหนูก็เคยอ่านหนังสือธรรมะ แล้วหนูสงสัยอ่ะค่ะว่า
การระลึกรู้ แบบว่าให้เรามีสติอยู่กับตัวเราเองตลอด
ประมาณนี้แล้วมีอะไรหรือขณะที่กำลังทำอะไรให้เรารู้ตัวอยู่ตลอด ให้เราฝึกยังไงหรอค่ะ คือหนูงงกับที่อ่านอ่ะค่ะ สมมติถ้าเรากำลังทำอะไรอยู่ก็ให้เรารู้ตัวไม่เผลอไปหรือเปล่าค่ะ หนูเข้าใจถูกเปล่าค่ะ แล้วเราจะฝึกโดยวิธีอะไรได้บ้างค่ะ
แล้วที่เค้าบอก คืออ่านหนังสือเล่มนี้เค้าบอกให้เราดูลมหายใจที่จมูก อีกเล่มบอกให้ดูที่ท้อง พองหนอ ยุบหนออ่ะค่ะ หนูก็งงไม่รู้อันไหน
แล้วมีวิธีอะไรที่จะฝึกสมองซีกขวาโดยการใช้ธรรมะบ้างหรือเปล่าค่ะ
หนูอยู่ ม.5 แล้วอ่ะค่ะ บางครั้งการอ่านหนังสอก็เป็นแบบว่า อ่านไปเรื่อยๆๆแต่ไม่เข้าหัวอ่ะค่ะ
ครูขา หนูดูเหมือนจะเก่งภาษาอังกฤษอ่ะค่ะในห้อง แต่หนูรู้ตัวดีค่ะ ว่าหนูไม่ได้เก่งอะไรมากมาย แล้วปีนรี้อ่ะค่ะ ครูสอนภาษาอังกฤษก็เน้าการสนาทนามากเลยค่ะ แล้วหนูก็แบบว่าดูเหมือนเก่ง ตอบได้ เข้าใจอะไรประมาณนี้ แต่พอหนูเห็นเพื่อนที่เค้าตอบไม่ได้แล้ว แล้วหนูดก็รู้สึก สะใจอ่ะค่ะ เหมือนว่าตอนนี้หนูกำลังหลงตัวเองอย่างหนัก แต่ก็รู้ตัวดีว่าไม่ได้เก่งไรมาก พอมีคนมาชมหนูก็ดีใจนะค่ะ แต่ก็ตอบไปว่า เค้าไม่ค่อยเก่งหรอก แต่ในใจตัวเองมันไม่ใช่เลยค่ะ แบบว่าดีใจจนหลงตัวเองไปใหญ่เหมือนว่ามันมี 2 อย่างที่คิดเลยค่ะ แต่ก่อนหนูก็ไม่ได้เป็นอย่างนี้นะค่ะ
แล้วอยู่ๆก็เกิดสะใจขึ้นมาซะงั้น หนูควรทำไงดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ

[อุซางิจัง..CUD44]

ตามที่คุณพี่ซุปเคสอนมานะคะ(ซึ่งเป็นวิธีที่ง่ายๆมากมายและก็ดูจะถูกที่สุดนะคะ)

ก็แค่"รู้"อ่ะค่ะ

ว่าแบบเรากำลังคิดอะไรมีอารมณ์ความรู้สึกอย่างไร

เหมือนแบบเพื่อนด่าปุ๊ปรู้สึกโกรธก็

เหมือนนึกขึ้นมาได้ว่า"อุ๊ยเราโกรธอยู่นะ"

อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

รอยเท้าทั้งหลายสุดลงที่รอยเท้าช้าง

เพราะช้างมีรอยเท้าที่ใหญ่ที่สุด

ท้ายสุดของการลดและละทุกข์อยู่ที่การเจริญสตินั่นเอง

การเจริญก็คือทำให้มาก


การเจริญสติก็คือการมีสติรู้ตัวอยู่เนืองๆ

จะใช้อะไรมาเป็นฐานเพื่อทำให้เกิดตัวรู้ที่มาไล่ตัวไม่รู้ออกไปก็ได้

เช่นกระพริบตา พลิกมือ หายใจเข้าออก หรืออิริยาบทใดก้ได้

ตัวรู้เหมือนแสง เมื่อมีแสงความมืดก็จะหายไป





การสร้างความรู้ตัว ต้องไม่จงใจเพราะจะทำให้เคร่งเครียด ไม่มีความสุข

เอาแค่รู้แผ่วๆ แต่รู้เรื่อยๆ รู้อย่างถักทอ

ถ้าเกิดความคิด ก็ถือว่าปกติ อย่าเครียด แค่เข้าไปดู ไปรู้อยู่

จะพบสภาพดับ ดูตัวเกิดไม่ทัน ก็ไปดูตัวดับแทน

คนเราห้ามความคิดไม่ได้ แต่ถ้ามีสติ ความคิดจะมีคุณภาพ

คือคิดแบบวิทยาศาสตร์ หรือเป็นเหตุเป็นผล

ไม่ใช่คิดแบบเจืออารมณ์

จิตที่มีคุณภาพสอดคล้องกับคุณภาพความคิด

เหมือนเนื้อมะม่วงและเปลือกมะม่วง แยกกันไม่ออก

ความคิดที่เสวยอารมณ์ก็ส่งผลต่อคุณภาพของร่างกายเช่นกัน

ฉะนั้นจึงไม่ควรหมักหมมอารมณ์ขุ่นมัวให้กับร่างกาย

การปฏิบัติธรรมที่ดีต้องมาจากการปฏิบัติมากกว่าการฟังหรือการอ่าน

แค่สวดมนต์ขยับปากและรู้ตามการเคลื่อนของลมจนเปล่งออกมาเป็นคำก็ถือว่านำการเคลื่อนมาเป็นฐานแห่งสติแล้ว

มีหนังสือของครูบาอาจารย์มากมายให้ศึึกษา

ลองเลือกดูนะคะ ว่ารูปใดสอนตรงจริตของหนูที่สุด แล้วก้ลองทำดูค่ะ



ส่วนการหลงตัวเองนั้นเป็นสิ่งที่ไม่งามเเลย

รู้ตัวแล้ว ต้องรีบละ

ไม่เช่นนั้นจะนำไปสู่การใช้ถ้อยคำจาบจ้วงให้ผู้อื่นเสียหายหรือกินแหนงแคลงใจกัน


ความจริงเราแค่เขย่งปลายเท้า เราก็สามารถสูงขึ้นมาได้ โดยไม่จำเป้นต้องเหยียบบนศีรษะของผู้ใด

บัณฑิตย่อมไม่กระพฤติกรรมเช่นนี้ค่ะ


ขอให้หนูได้พบเส้นทางแห่งธรรมในเร็ววันนะคะ

[[T]eri[Y]aki[B]oy]

แง่มๆ ๆ  ๆ ๆ ๆ

ครูสวย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

;p