ทำไมประเทศนี้เหมือนมีเเค่สองมหาวิทยาลัยเลยค่ะครู

[gemdust]

ครูสมศรีค่ะ

ก่อนอื่นหนูอยากจะบอกว่าคุณครูเป็นครูที่ประเสริฐจริงๆค่ะ

ถึงเเม้หนูจะเคยเรียนกะครูเเค่ครั้งเดียวตอนเเบรนด์ซัมเมอร์เเคมป์

เเต่หนูก้อรู้ว่าครูเป็นครูที่เข้าใจเด็กไทยจริงๆ

หนูจำทุกคำที่ครูสอน  ข้อความปลุกใจต่างๆที่ครูเขียนในหนังสือ อ่านจบก็เก่งเอง มันทำให้หนูพยายามที่จะอ่านหนังสือ

เพื่อทำให้ฝันของหนูเป็นจริง


เเต่พอวันประกาศผลคะเเนน  มันทำให้หนูรูสึกว่าสิ่งที่ทำมาทั้งหมดมันไม่มีความหมาย

การเอนท์ทรานครั้งนี้  หนูให้ทั้งชีวิตจริงๆ  เเต่คะเเนนมันไม่เกรงใจความพยายามของหนูเลย

หลังจากดูคะเเนนหนูรู้ว่าหนูไม่มีสิทธิจะเลือกนิเทศ  จุฬา

ทุกครั้งที่นั่งรถผ่านคณะหนูทำได้เเค่มองเเต่ป้ายอย่างคนนอก

ผิดจากทุกครั้งที่มองเข้าไปเเล้วมีความหวังว่าสักวันฉันจะต้องเป็นหนึ่งในนั้นให้ได้

ตอนนี้หนู ENt ติด ict  ศิลปากร  สาขานิเทศ  ค่ะ

หนูรูว่าคณะที่หนูเข้า หลักสูตรนิเทศศาสตร์ดีเเล้วก้อมีข้อได้เปรียบกว่านิเทศศาสตร์ ที่อื่นตรงที่เรียนเกี่ยวกะ คอมกราฟฟิกกะ  ดรออิ๊งเข้าไปด้วย

มันช่วยให้หนูมีภาษีเวลาสมัครงาน

เเต่ในความรู้สึกหนูที่เป็นอยู่ตอนนี้คือ 


มันไม่ใช่  จุฬา  มันไม่ใช่  ธรรมศาสตร์

มันไม่ใช่มหาวิทยาลัยที่  เป็นหนึ่งในประเทศนี้

หนูรู้สึกเหมือนว่าประเทศนี้เหมือนมีเเค่สองมหาลัย

ที่อะไรๆ  ก้อ จุฬา  อะไรก้อธรรมศาสตร์ 

ทั้งๆที่มหาลัยอื่นก็ทำประโยชน์ให้กับประเทศนี้ตั้งเยอะตั้งเยอะ

ก็เหมือนไม่ใครมองเห็น


เเต่ที่พูดมานี่ก็ไม่ใช่ว่าหนูจะไม่รักศิลปากรนะค่ะ

หนูก็รักเเละเคารพในสถาบันนี้  เเต่เเค่มันยังไม่ที่สุดของฝันหนูเท่านั้น


อยู่ไม่อยู่จุฬา  ไม่อยู่ธรรมศาสตร์  หนูไม่โง่ใช่ไหมค่ะ


รักเเละเคารพครูสมศรีค่ะ

[อุซางิจัง..CUD44]

อย่าคิดอย่างงั้นสิคะ

เราว่านะมหาลัยอะไรก็เหมือนกันแหละถ้าเป้นวิชาที่เราอยากเรียน

เรายังอยากเรียนเลยศิลปากร

เราอยากเรียนโบราณคดีอ่ะ

ใจเย็นๆนะคะ

จริงๆนะ

เราเชื่อว่าเธอไปอยุ่ที่นั่นแล้วเธอจะรักมหาลัยของเธอ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ขอรอเด็กเข้ามาแสดงความคิดเห็นกันก่อนนะคะ

คุณครูจะเข้ามาสรุปให้นะคะ

[Dereana]

ขออนุญาตินิส์นึงนะคะ สายตาไม่ดีอ่าค่ะ ^^"ครูสมศรีค่ะ

ก่อนอื่นหนูอยากจะบอกว่าคุณครูเป็นครูที่ประเสริฐจริงๆค่ะ

ถึงเเม้หนูจะเคยเรียนกะครูเเค่ครั้งเดียวตอนเเบรนด์ซัมเมอร์เเคมป์

เเต่หนูก้อรู้ว่าครูเป็นครูที่เข้าใจเด็กไทยจริงๆ

หนูจำทุกคำที่ครูสอน  ข้อความปลุกใจต่างๆที่ครูเขียนในหนังสือ อ่านจบก็เก่งเอง มันทำให้หนูพยายามที่จะอ่านหนังสือ

เพื่อทำให้ฝันของหนูเป็นจริง


เเต่พอวันประกาศผลคะเเนน  มันทำให้หนูรูสึกว่าสิ่งที่ทำมาทั้งหมดมันไม่มีความหมาย

การเอนท์ทรานครั้งนี้  หนูให้ทั้งชีวิตจริงๆ  เเต่คะเเนนมันไม่เกรงใจความพยายามของหนูเลย

หลังจากดูคะเเนนหนูรู้ว่าหนูไม่มีสิทธิจะเลือกนิเทศ  จุฬา

ทุกครั้งที่นั่งรถผ่านคณะหนูทำได้เเค่มองเเต่ป้ายอย่างคนนอก

ผิดจากทุกครั้งที่มองเข้าไปเเล้วมีความหวังว่าสักวันฉันจะต้องเป็นหนึ่งในนั้นให้ได้

ตอนนี้หนู ENt ติด ict  ศิลปากร  สาขานิเทศ  ค่ะ

หนูรูว่าคณะที่หนูเข้า หลักสูตรนิเทศศาสตร์ดีเเล้วก้อมีข้อได้เปรียบกว่านิเทศศาสตร์ ที่อื่นตรงที่เรียนเกี่ยวกะ คอมกราฟฟิกกะ  ดรออิ๊งเข้าไปด้วย

มันช่วยให้หนูมีภาษีเวลาสมัครงาน

เเต่ในความรู้สึกหนูที่เป็นอยู่ตอนนี้คือ 


มันไม่ใช่  จุฬา  มันไม่ใช่  ธรรมศาสตร์

มันไม่ใช่มหาวิทยาลัยที่  เป็นหนึ่งในประเทศนี้

หนูรู้สึกเหมือนว่าประเทศนี้เหมือนมีเเค่สองมหาลัย

ที่อะไรๆ  ก้อ จุฬา  อะไรก้อธรรมศาสตร์ 

ทั้งๆที่มหาลัยอื่นก็ทำประโยชน์ให้กับประเทศนี้ตั้งเยอะตั้งเยอะ

ก็เหมือนไม่ใครมองเห็น


เเต่ที่พูดมานี่ก็ไม่ใช่ว่าหนูจะไม่รักศิลปากรนะค่ะ

หนูก็รักเเละเคารพในสถาบันนี้  เเต่เเค่มันยังไม่ที่สุดของฝันหนูเท่านั้น


อยู่ไม่อยู่จุฬา  ไม่อยู่ธรรมศาสตร์  หนูไม่โง่ใช่ไหมค่ะ


รักเเละเคารพครูสมศรีค่ะ

[chanter toute le temp]

ศิลปากรไม่ใช่โง่ซ่ะหน่อย อย่าคิดมากเลยครับศิลปากรก๊อดีผมอยากเข้าเหมือนกัน

[Dereana]

ไม่โง่แน่ๆค่ะ

จะโง่ได้ยังไงกันคะ
อย่างน้อยๆพี่ก็ได้พยายามจนสุดความสามารถ
อย่างๆน้อยๆพี่ก็ได้เรียนในคณะที่ตัวเองอยากเรียน
ถึงมันจะไม่ใช่มหาวิทยาลัยที่พี่ไฝ่ฝัน

แต่พี่ก็ยังมีโอกาสได้เรียน

พี่โชคดีกว่าหนูเยอะเลยค่ะ

ที่พี่ได้เรียนสิ่งที่พี่ชอบแล้ว

แต่หนูยังไม่ได้เรียนเลยค่ะ
เพราะหนูยังอยู่ม.ปลาย - -*


จบมหาวิทยาลัยไหนไม่สำคัญเท่ากับได้เรียน
ในคณะที่ตัวเองชอบและถนัด จริงไหมคะ ^^"

[Unidentified Girl]

สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไม่ใช่ชื่อมหาวิทยาลัย

ชื่อมหาวิทยาลัย อยู่กับเราบน อกเสื้อ 4-6 ปี

และรูปที่ติดตอนรับปริญญาบนฝาบ้าน

แต่เมื่อ จบ แล้ว ที่ติดตัวมาคือวิชาความรู้

และอาชีพที่รัก

ขออนุญาตยกตัวอย่างถึง "พี่จิ๊บ"

พี่จิ๊บ  เป็นมือหนึ่งของโรงเรียน  เก่งมากก

พี่จิ๊บอยากเป็นหมอ  แต่เมื่อคะแนนไม่ถึงจุฬา

จึงตัดสินใจเลือก ทันตะ จุฬา

เมื่อเรียนไปได้ แค่พักเดียว

จึงรู้ตัวว่า ทนทำในสิ่งที่ไม่รัก ไม่ได้

ปีถัดไปจึง ซิ่วไป เรียนหมอ ที่สถาบันอื่น ด้วย "คะแนนเดิม"

เวลาที่เสียไป ไม่อาจย้อนคืน

และในความเป็นจริง เวลาเราป่วยไปหาหมอ

เดินเจอหน้าหมอปุ๊บ  เราเคยถามหมอไหมคะ

"หมอ หมอ  หมอจบที่ไหนมาอ่ะ"

"อ๋อ.. หมอไม่ได้จบจุฬาเหรอ  งั้นไม่รักษาด้วยนะ"

แบบนี้ไหมคะ

สิ่งที่ตอบโจทย์ความสุขของชีวิต คือ อาชีพ และวิชาชีพ ที่รัก

รักที่จะทำ

ถ้าเปรียบกับชีวิตคู่

สถาบันที่มีชื่อเสียง ก้อเหมือน มีแฟนหน้าตาดี

คณะที่เรียน ก้อเหมือน มีแฟนนิสัยเข้ากับเราได้

หลายคนคงวาดฝันให้ได้แฟนหน้าตาดีและนิสัยเข้ากับเราได้

ซึ่งถ้าได้  ก้อคงดี

แต่เมื่อในความเป็นจริง สิ่งที่ยั่งยืนคือ นิสัย

ส่วนหน้าตาอยู่ได้ไม่กี่ปีต้องต้องมีร่วงโรยไป

อาชีพ กับ ชื่อสถาบัน ก้อเช่นเดียวกันค่ะ

[N' OPEL]

ก็อยากบอกแค่ว่า
จริงๆแล้วมันไม่สำคัญหรอกว่าเราอยู่สถาบันอะไร
ขอแค่เราได้เรียนในสิ่งที่ชอบแล้วสามารถจบออกมา
และได้ทำในสิ่งที่เรารัก
ที่สำคัญคือจบออกมาแล้วเราเป็นคนดีของสังคม
นั่นคือ สิ่งที่สำคัญที่สุด

การที่เราได้เรียนและจบจากจุฬาและธรรมศาสตร์นั้น
ก็แค่มีโอกาสมากกว่าเท่านั้น แต่เรื่องความรู้ความสามารถนั้นมันขึ้นอยู่กับตัวบุคคล
คนที่ไม่ได้จบจาก จุฬา ธรรมศาสตร์แล้วประสบความสำเร็จก็มีเยอะแยะไป
เพราะพวกเขาไม่ยอมแพ้แก่สิ่งที่ได้พบเจอ

[ครูปอนด์]

พี่ว่่านะครับ  สถาบันก็ตั้งอยู่อย่างนั้นตั้งแต่แรกแล้ว  แต่คนไปให้คุณค่ากันเองทั้งสิ้น

คนทั่วไปก็จะตัดสินที่รูปลักษณ์  ชื่อเสียงเป็นหลัก

พี่ถามว่า  ระหว่างพี่โต๋ ศํกดิ์สิทธิ์  กับพี่  จัดคอนเสิร์ตพร้อมกัน  น้องจะไปดูใครร้องเพลง

แน่นอน  น้องก็ต้องเลือกพี่ เอ้ย พี่โต๋  เพราะอะไรครับ  เพราะพี่โต๋ร้องเพลงดีกว่าพี่หรอ ก็ไม่รู้ (ชมตัวเองบ้างอะไรบ้าง)

แต่เพราะคนรู้จักพี่โต๋มากกว่าไม่ใช่หรอครับ

แน่นอนครับ  เราเปลี่ยนใครไม่ได้  นอกจากเปลี่ยนตัวเอง  ไม่ใช่เปลี่ยนจนไม่มีความเป็นตัวของตัวเองนะครับ

แต่เปลี่ยนแปลงทัศนคติ  เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมจนเราพัฒนาขึ้นไปเรื่อย ๆ  จนเราสามารถเป็นคนใหม่  ที่ดี  ที่เก่งขึ้นอย่างเป็นตัวของตัวเอง

ลองดูไปที่ตัวเรานะครับ  การที่เราเสียใจหรือผิดหวังนั้น  ไม่ใช่เพราะเราไปให้ค่าเหมือนที่คนอื่นให้ค่าหรือครับ

ทุกที่  สามารถผลิตนิสิตนักศึกษาที่ดีได้ไม่ผิดกัน  สามารถผลิตนิสิตนักศึกษาที่เก่งได้ไม่ผิดกัน

แต่เพราะ Input คือตัวเรานี้  ยังไม่พยายามพัฒนา  Process คือมหาวิทยาลัยที่เป็นเบ้าหลอมจะดีเพียงใด  สุดท้า่ย Output ก็ยังไม่ดีเท่าที่ควร

Input นี้ไม่จำเป็นต้องเก่ง  ไม่ได้เป็นต้องดีเลิศ  แต่ต้องมีความพยายาม 

พี่ว่า  การที่เราตั้งคำถามกับตัวเองอย่างนี้  ก็ดีนะครับ  มันให้คำตอบว่าเรา "ยึดติด" ไปกับ "มายา" แห่งความเป็นสถาบันมากน้อยเพียงใด

หลายคนตีกัน ฆ่ากัน  เพียงเพราะอ้างความเป็นสถาบัน  อ้างความรักสถาบัน  พี่ถามว่าทำอย่างนั้นถูกแล้วหรือเปล่า  ก็ไม่

แต่เหตุผลที่เขายังถือว่าสถาบันดี  เพราะสถาบันแต่ละแห่งก็สั่งสมผลงานมามากน้อยผิดกัน  ไม่ใช่เปิดมาแล้วได้รับการยกย่อง  หรือเป็นที่รู้จักทันที

แล้วทำไม  เราไม่สร้างประวัติศาสตร์ให้แก่สถาบันที่เราศึกษาล่ะครับ  สร้างชื่อเสียงให้มหาวิทยาลัยไม่ใช่ได้แค่เก่งไปชนะการแข่งขัน

แต่สร้างโดยการเป็นคนดีครับ  ขอเป็นกำลังใจให้ักับมหาวิทยาลัยศิลปากรที่จะได้ผลิต "คน" ที่มีคุณภาพอีกหนึ่งชีวิตน้อย ๆ นี้  ให้เติบโตขึ้นเป็นกำลังสำคัญของสังคมอีกแรงหนึ่งครับ ^^

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

อาจเป็นเพราะการก่อตั้งมายาวนาน

และมีความเป็นมาในการสถาปนา

จุฬาลงกรณ์คือพระนามล้นเกล้ารัชกาลที่ 5

ธ ผู้ทรงเลิกทาสแห่งไทยด้วยการปลดรัดโซ่คล้องความเป็นไทให้หลุดพ้น

มิใช่เพียงนำเครื่องพันธนาการออกจากกายไทย

แต่ทรงนำการศึกษาปลดแอกแห่งความล้าในศาสตร์มากมายในยุคล่าอาณานิคมตะวันตก

ทรงนำพระราชทรัพย์ที่เหลือจากทวยราษฏร์บริจาคร่วมกันในการสร้างพระบรมรูปทรงม้า

เพื่อซื้อที่ดินและก่อตั้งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยขึ้น

แค่พระเมตตาในการปลดแอกแห่งความไม่รู้หลอมหล่อด้วยพระราชปณิธานที่ทรงห่วงใยต่อพสกนิกรไทย

ทำให้ทวยไทยยังคงติดตรึงในพระมหากรุณาธิคุณ




และธรรมศาสตร์ ชื่อในกอปรกิจด้วยธรรม

แหล่งศึกษาร่มเย็นอันเกิดในยุคที่บ้านเมืองมีการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง

จึ่งได้ชื่อ

"มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และการเมือง"

"เรารักธรรมศาสตร์  เพราะธรรมศาสตร์สอนให้เรารักประชาชน"



ทั้งสองมหาวิทยาลัยเกิดในยุคที่เรายังขาดการศึกษา

จึงเป็นที่พึ่งทางจิตวิญญาณสืบต่อมา



แต่บัณฑิตที่จบจากทั้งสองสถาบัน

หากประกอบความดี

ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยก็จะระบิลยล

หากบัณฑิตที่จบมากอบโกยเอาเปรียบปวงชน ไม่นานชื่อเสียก็ขาดสิ้นซึ่งศรัทธา


จะเป็นมหาวิทยาลัยไหนล้วนมีความเป็นมาในการก่อตั้ง

หากปลูกฝังให้ทำความดีและเสียสละ

ไม่นานนัก ชื่อเสียงแห่งตนจะปรากฏ

เป็นเหตุแห่งคำถามว่า

"หนูจบมาจากที่ไหน"



วันที่เราทำความดีมากล้น จึงควรเปล่งให้กึกก้องถึงสถาบันที่เราจบมา

เรือนเพาะชำทางปัญญาของปวงชน

ต้องสอนให้คนเป็นมนุษย์ที่บำเพ็ญประโยชน์แก่ตนและท่านโดยไม่เคลือบแฝง

จึ่งเรียก "บัณฑิตที่แท้จริง"[/color][/size]

[ppoompui]

ลองเปลี่ยนมุมมองดูสิจ๊ะ

ถ้าเราความดี แล้วมีคนถามว่า เรียนที่ไหน เราจะภูมิใจมากเลย เวลาเราเอ่ยชื่อสถาบันของเราออกไป
เพราะเรากำลังมีส่วนช่วยในการสร้างชื่อเสียงเกียรติยศให้กับสถาบันที่ให้ความรู้กับเรา

และขอบอกในฐานะคนที่อยู่ในตลาดแรงงาน ความเป็นจริงก็คือ บ่อยครั้งที่คนที่จะรับเราเข้าทำงาน
หรือผู้ร่วมงานของเรา เค้าไม่ได้ปลาบปลื้มหรือชื่นชมว่าเรามาจากสุดยอดสถาบัน บ่อยครั้งเค้าท้าทายเราด้วยซ้ำ

สุดท้ายเค้ามองที่ศักยภาพในการตอบสนองความต้องการในงานที่เค้าให้เราทำเท่านั้นแหละจ้า!!!

ปล. โดยส่วนตัว ถ้าเป็นคณะแนวอาร์ทๆ พี่จะมีความรู้ว่าคนเรียนศิลปากรเท่มากเลย

[คุณผู้หญิงแห่งแสงสูรย์]

อยากจะบอกเพื่อนๆว่า

ถ้าเรารักและชอบในคณะที่เพื่อนๆสอบได้

มันถือว่าดีที่สุดแล้วนะ

ชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยแต่ละที่

จริงอยู่ที่สังคมสมัยนี้ ยึดติดกับค่านิยม

ลองดูเพื่อนคุณหญิงนะ ลองเล่าให้ฟังเป็นประสบการณ์


เพื่อนคนนี้เค้าสอบตรงติดไม่กี่ที่

แต่ที่ๆเค้าติดก็ถือว่า ดีนะ

อย่าง วิทยา มหิดล

แล้ว admission ก็ติด สถาปัตย์ ฬ

แต่เค้าเลือกที่จะเรียนทุนของ ม.กรุงเทพ สาขาคอมพิวเตอร์

พอทุกคนในห้องและ ครูต่างก็ตกใจและเสียใจว่า

ทำไมไม่เลือก สถาปัตย์ ฬ

ทำไมไม่เลือก วิทยา มหิดล

แต่เค้าตอบคุณผู้หญิงว่า

"  เค้าคิดถูกแล้ว เพราะรู้ไหม

ถ้าเราเรียนคณะที่ไม่ชอบ

ถึงแม้จะเป็นมหาวิทยาลัยที่ดี ชั้นนำของประเทศ ของโลก

เรียนไปก็เสียเปล่า ไม่รู้จะเรียนไปทำไม

สู้เอาเวลาที่ต้องเสีย

มาเรียนในสิ่งที่ตัวเองรัก

ถึงจะเป็น มหาวิทยาลัยเอกชน

แต่คิดในแง่ดีสิ ว่า เราได้ทุน แล้วเราชอบ มีงานรองรับจริงๆ

ดีกว่า คนที่ติดมหาวิทยาลัยดีๆ แล้วตกงาน "



สิ้นคำพูดเท่านั้นแหละ คุณผู้หญิง ฉุดคิดขึ้นได้เลย

ก็จริงนะ ถ้าเราเรียนในคณะไม่ชอบ แต่มหาวิทยาลัยดีๆ จะมีประโยชน์อะไร

แล้วอีกอย่าง

เธอก็ติด นิเทศ เหมือนกัน

แถมได้ คอมและ ENG ด้วย

เห็นไหม ถ้าเวลาไปสมัครงาน

บางที่อาจจะดูมหาวิทยาลัย

แต่ที่สุดแล้ว พอลงลึกรายละเอียดวิชาทีเรียนจริงๆ

เรามีความสามารถมากกว่าอีกคน

เรามีงานทำ

มันก็ดี ถูกไหม ๆ

เธอคิดถูกแล้วละ

เราเป็นกำลังใจ

สู้ต่อไป

อย่าท้อ

อย่าหมดหวังนะ

ยังไงเราก็มีครูที่สอนที่ให้เราเป็นคนดีเหมือนกันที่ชื่อ

"ครู สมศรี ธรรมสารโสภณ"


^^

ยิ้มสุ้นะๆๆ

[Chutikarn_Milky]

อย่าคิดว่าตัวเองโง่สิคะ

หนูคิดว่าทุกๆมหาวิทยาลัยก็ดีๆเหมือนกันทั้งนั้นแหละ

ขึ้นอยู่กับความสามารถของแต่ละคนว่า

มหาวิทยาลัยไหนเขาต้องการเรามากกว่าค่ะ

[Dorapear]

สู้ๆนะคะ

ทุกมหาลัย

ล้วนสอนให้เราเป็นคนดีนะคะ

ไม่ว่าเราจะจบมหาลัยไหนก็ตาม

แต่ถ้าคณะที่เราเรียน เรามีความชื่นชอบ

และพร้อมที่จะทำงานในวิชาชีพนั้น

มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับมหาลยนะคะ

หากแต่ขึ้นอยู่กับตัวเราเองนะคะ

[-M๐NS๐๐N-]

เป็นกำลังใจให้นะครับ

ส฿ต่อไปอย่าท้อแท้

มหาลัยไหน ถึงแม้จะดียังไง ถ้าคนเรียนไม่มีคุณภาพ

ต่อให้เป็นมหาลัยอันดับ 1 ของโลก ก็ยังช่วยอะไรไม่ได้

แต่ถ้าคนดีซะอย่าง มหาลัยก็เป็นส่วนช่วยนิดๆหน่อยๆแค่นั้นเองแหละครับ

สู้ๆ^ ^