ก่อนที่เราจะหวังให้ใครเข้าใจเราเราคสรจะเข้าใจตัวเองก่อนค่ะ
เพราะตัวของเราถึงใครจะเข้าใจเราขนาดไหนแต่ก็ไม่100%หรอก
คนคนเดียวท่จะเข้าใจเราทุกอย่างก็คือตัวเราเองนั่นแหละ
ก็แค่ลองดูตัวเองว่าตอนที่เกิดอารมณ์พวกนั้น
เรากำลังใช้สมองคิดหรือว่าใช้
ต่อมควบคุมอารมณ์คิดค่ะ
ถ้าเราคิดด้วยอารมณ์ยังไงก็คงไม่มีใครเข้าใจเราหรอก
ทีนี้พอเราเริ่มเข้าใจตัวเองแล้วเราก็มาดู
มาเริ่มเข้าใจคนอื่นบ้าง
ว่ามันเป็นเพราะช่องว่างระหว่างวัยรึปล่าว
พอคิดไปถึงจุดนึงเราก็จะเข้าใจเองแหละค่ะว่าทุกอย่างพ่อแม่ทำไปเพราะว่าเค้าเปนห่วง
ยังไงเราก็เป้นแค่เด็กที่ยังไม่รู้อะไรเสมอในสายตาพ่อแม่
ไม่ว่าเราจะโตขนาดไหน
เมื่อเข้าใจท่านแล้วก็แสดงให้ท่านรู้ไปเลยค่ะ
ว่ารักท่าน..ก่อนที่จะสายเกินไปนะคะ