แม่ผู้แก่เฒ่า*เดินไม่ได้*คนหนึ่งเป็นที่รำคาญใจแก่ลูกชายเหลือเกิน
ในสมัยนั้นยังไม่มีสถานสงเคราะห์คนชราจึงไม่รู้ว่าจะเอาแม่ไปฝากใครให้เลี้ยงแทน
ชายหนุ่มจึงตัดสินใจแบกเอาไปปล่อยป่าให้อยู่ตามยถากรรม...

ระหว่างทาง แม่ไม่วอนขอ...ไม่ถาม...ไม่ว่าอะไร..
*ตั้งใจหักกิ่งไม้ตามทางเรื่อยไป..
...เข้าป่าลึก ไกลมากแล้ว..ลูกชายวางแม่ลงบนโขดหินแล้วหันหลังเดินกลับทางเดิมไป..

...ตอนนี้เอง ที่แม่ตะโกนตามหลังลูกชายไปว่า..
"ลูกเอ๋ย เดินตามรอยกิ่งไม้ที่แม่หักไว้นะ จะได้ไม่หลงทาง "