มันยุติธรรมเเล้วหรือคะ

ผมก้เคยครับ คู่กรณีผมก็ไม่ได้สนิทนะ แต่มันชอบพูดให้อาจารย์เข้าใจผมผิดอยู่เรื่อย แล้ววันหนึ่งผมก็ต้องทำงานห้องกับมันซึ่งก็ไม่รู้ว่ากรรมอะไรของผมนะ แล้วผมก็ช่วยนะ จะให้พิมพ์อะไรผมก็พิมพ์ เขาให้ใช้เงินห้อง เงินห้องไม่พอผมก็ออกให้ พอมันเจออาจารย์ ผมก็นั่งพักกินน้ำตอนจัดซุ้มงานอยู่ มันพูดเหมือนว่าผมสบาย ไม่ช่วยทำอะไร แล้วอาจารย์ก็ไม่ใช้วิจารณญาณบ้างเลย เชื่อมันอย่างเดียว เพราะไอ้คนนี้มันชอบประจบอาจารย์ ผมมันก็เด็ดเดี่ยว อยากจะสั่งสอนมัน ผมเลยต่อยมันซะเลย เลยโดนครุด่า เรียกเข้าห้องปกครองซะ ผมก็เลยโดนเต็มประตู แล้วพ่อเขาก็มาพบผมเป็นการส่วนตัว เขาก็บอกว่า มาต่อยลูกเขาทำไม ผมก็บอกว่า ก็ลูกเขาชอบไปพูดโยนให้ผมแย่ ทำให้ครูมาว่าผม เผลอๆหักคะแนนผมอีก เพื่อนผมก็ยังโกหกพ่อมันอีกนะ บอกว่า ผมยังไม่ได้พูเลยนะพ่อ พ่อเขาก็บอกว่า เนี่ย เห็นมะ ลูกลุงก็บอกแล้ว ว่ายังไม่ได้พูด อ่าว นี่มันฟังความข้างเดียวนี่หว่า ผมก็ขี้เกียจเถียง เลยบอกเขาไปว่า จบกันเถอะครับ แผลเดี๋ยวก็หาย ผมจะไม่รับผิดชอบอะไรกับลูกของคุณ เพราะผมก็โดนตัดจิตพิสัยไปแล้ว แล้วชาตินี้อย่ามาเจอกันเลยนะครับ ผมก็ไม่อยากจะเจอคนปากไม่ดีแบบลูกคุณเหมือนกัน แล้วบอกลูกคุณด้วย ว่าอย่ามาละลานผมอีก เพราะคุณต้องยอมรับว่า ลูกคุณนั้น มาพูดกับผมไม่ดีเอง แต่ที่ผมโดนตัดจิตพิสัย เพราะผมใช้อารมณ์ ผมยอมรับ อย่ามาหาเรื่องผมอีกเลย ผมขอร้อง เรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า อย่าใช้กำลัง ไม่ดี และอีกอย่างคือ พุดดีเป็นศรีแก่ปาก พูดมากปากมีสี เพราะฉนั้น อยู่เฉยๆดีกว่าครับ เพื่อนจะแกล้งยังไงก็ช่าง นี่คือคติสอนใจนะครับ