มาแต่งช่วยกันนะ -- ได้โปรด!!! 0-0

[Baimemo]

ชื่อเรื่อง

ราตรีแห่งความสุข~



ในราตรีที่มืดมนมีเพียงหญิงสาวนั่งอยู่ริมสะพาน


รอบสะพานนั้น ถูกแต่งแต้มด้วยความมืดมนและความน่ากลัว

เธอได้แต่นั่งรอใครคนนึง..ที่จะมามารับเธอ


ออกจากความเดียวดายนั่นไป....

[N' OPEL]

..."มาทางนี้ซิ"
เสียงกระซิบอันไพเราะและนุ่มนวลดังมาตามสายลม
หญิงสาวค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง
และที่สุดสะพานอีกข้างหนึ่ง
ก็มีร่างหญิงสาวที่งดงามราวนางฟ้าอยู่ท่ามกลางแสงสว่าง
"มาหาชั้นซิ"
ร่างนั้นเรียก
แต่สาวน้อยกลับนั่งนิ่งไม่ยอมไป
ความมืดรอบตัวเธอช่างมืดมิด
จนเธอไม่กล้าที่จะขยับตัวออกจากจุดที่เธออยู่...

[&(%$%#$)(*&^%$^&*(* [ME]]

เธอยังคงนั่งต่อไป....

[๐Maze๐]

นั่งจนขี้แตก 55

( ล้อเล่นนะ เสริมเฉยๆๆ )

[Dorapear]

อย่างเดียวดายด้วยความเหงา

[Baimemo]

และมีชายคนหนึ่งยื่นมือมาให้เธอ...



แล้วเธอก็มองเขาด้วยสายตาตื่นตกใจ....

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

เธอพยายามสะกดกลั้นความกลัวเอาไว้ เเละ...

เเน่นอน -- เธอไม่มีทางไปกับเขา ชายเเปลกหน้าที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวยามวิกาล

เเม้ว่าชายผู้นั้นอาจเป็นคนเดียวที่พาเธอออกจากความมืดมนเเละเดียวดายได้

เเต่เธอก็เต็มใจที่จะอยู่กับความมืด...ดีกว่าไปกับชายที่ไม่รู้จัก

[-M๐NS๐๐N-]

แต่ เมื่อชายผู้นั้น เห็นเธอ ขัดขืนเขา

เขาจึงได้ใช้กำลัง ขืนใจให้เธอไปกับ เขา

ไปในที่ๆ เธอไม่รู้ จัก

ที่แห่งนั้น คือ....

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

(รุนเเรงจัง...เดี๋ยวเถอะ มาทำให้เราคิดลึกนะ)

บ้านร้าง...บ้านร้างที่อยู่ไม่ไกลจากสะพานนั่น

ชายนิรนามพลักเธอลงบนเตียงที่เต็มไปด้วยเศษใบไม้เเละสิ่งสกปรกมากมาย

หญิงสาวคลายหนีอย่างช้า ๆ ด้วยความกลัว

เธอกำลังคิดว่าใจของชายผู้นี้สกปรกกว่าสภาพเเวดล้อมในบ้านเสียอีก

" ผมไม่ใช่คนโรคจิตนะคุณ -- คุณบ้าหรือไงกัน...หนาวเเบบนี้ยังไปนั่งตากลมอยู่อีก "

เขายื่นผ้าให้เธอ น้ำเสียงที่เขาเปล่งออกมาทำให้เธอรู้ว่าเขาได้ต้องการร่างกายของเธอ

หญิงสาวรับผ้ามาด้วยอาการสั่นเทา

[-M๐NS๐๐N-]

(เหอะๆ ตกลงมันเรื่องอะไร อ่ะ)

เธอรู้ ดีว่า ถ้าเธอ ยังมัวแต่กลัว

เธอ ต้องแย่แน่ๆ

ดังนั้น เธอ จึงพยายาม ตั้ง สติ ทำสมาธิ(เอ้ยไม่ใช่)

แล้ว เอ่ยปากถามชายนิรนาม คนนั้นว่า.......

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

" คุณรู้จักเเม่ของฉันมั๊ยคะ...คนที่สวยที่สุดในกรมสามัญน่ะค่ะ "

" อ๋อ! ทำไมจะไม่รู้จักล่ะครับ สวยกว่านาตาลีซะอีก...เธอกำลังตามหาลูกสาวอยู่น่ะครับ "

หญิงสาวมีอาการตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อชายผู้นี้รู้จักเเม่ของเธอ

" เธอเลี้ยงสุนัขชื่อเเองจี้ใช่มั๊ยครับ "

" ค่ะ...คุณเจอท่านที่ไหนคะ " 

เเววตาเเสนเศร้าของหญิงสาวเริ่มเเจ่มใสขึ้นเมื่อเธอรู้ว่าเเม่ตามหาเธออยู่

" ผม... "

[หลาuลุงจิ๋ม]

"ผม เคย เรียน คอร์ส GM กับท่านครับ"

สาวน้อยถาม ชาย นิรนามว่า

"คุณ...."

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

" คุณเคยเจอนานเเล้วใช่มั๊ยคะ "

" ครับ "

" เเล้วทราบได้ยังไงคะว่าท่านตามหาชั้นอยู่ "

" Surmise เอาครับ "

หญิงสาวหน้าจ๋อยลงทันที ทั้งที่คิดว่าจะได้พบกับผู้เป็นมารดา

เเต่ชายหมุ่นกับตอบคำตอบที่พลิกความคาดหมายเธออย่างเลือดเย็น

เเล้วอย่างนี้นิทานเรื่องนี้จะจบอย่างไร ราตรีที่เเสนสุขคงอยู่อีกไกล

เธอคิด

[~Me@nN!eK~]

"แล้วคุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ" หญิงสาวถามขึ้น ท่ามกลางความเงียบ

"อ้าว หรือคุณอยากจะนั่งตากลมจนเป็นแข็งตายล่ะครับ อากาศหนาวออกอย่างนี้" ชายหนุ่มตอบ สีหน้าฉงน

"...แล้วฉันจะอยากรักษาชีวิตไว้เพื่ออะไรคะ บางที... ได้หนาวจนตาย อาจจะดีกว่าที่ต้องมีชีวิตอยู่อย่างเหน็บหนาวแบบนี้ก็ได้... ชีวิตฉัน ไม่เคยมีใคร ไม่เคยมีเพื่อนสักคน ชีวิตฉันมีเีพียงแม่... แม่ที่แสนดี ที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านไปอยู่ที่ไหน... ฉันไม่เหลือใคร... ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว ปล่อยฉันตายไปเถอะค่ะ" น้ำตาหยดใสๆ ไหลอาบแก้มขาวเนียนของหญิงสาว ชายหนุ่มมองเธอ สีหน้าสุดจะคาดเดาความรู้สึกได้

"ถ้าคุณตายไปตอนนี้ คุณก็จะไม่มีวันได้พบแม่ของคุณอีกเลย คุณจะยอมหรอ? ต่อให้คุณยอม คุณคิดว่าแม่ของคุณจะยอมหรอ ท่านจะเสียใจเพียงใด ถ้าท่านตามหาคุณจนพบ แต่คุณไม่ได้อยู่ในสภาพที่ท่านอยากจะพบ"

"อีกอย่าง คุณจะไม่เหลือใครได้ยังไง... ผมก็ยืนอยู่นี่ทั้งคนไม่ใช่หรอ?"

หญิงสาวมองชายหนุ่มด้วยแววตาประหลาดใจ มองอย่างเนิ่นนาน... มีเพียงความเงียบที่เข้าครอบคลุมคนทั่งสอง เนิ่นนานราวกับจะไม่มีวันสิ้นสุด ก่อนที่หญิงสาวจะพูดขึ้นว่า


.....

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

" ขอบคุณค่ะ...เอ่อ...ชั้นก็เเค่คิดถึงเเม่มากน่ะคะ ทั้งชีวิตชั้นไม่เคยห่างท่านเลย "

หญิงสาวหลุบสายตาลงพื้น เธอนั่งลงบนเตียงอีกครั้ง ชายหนุ่มก็นั่งลงข้าง ๆ เธอ

เขาอยากจะกุมมือน้อย ๆ ของเธอไว้ หญิงผูมีอายุอ่อนกว่าเธอเกือบ 10 ปี

เเต่เขาก็ได้เเต่มอง มองดูรักเเรกพบของเขา มองดูหญิงที่เขาอยากทำให้เธอมีความสุขมากที่สุด

...ความสุขที่ไม่ใช่การครอบครอง

" เหลือเวลาอีก 6 ชั่วโมงพระอาทิตย์ก็จะขึ้นเเล้ว ผมจะพาคุณไม่หาเเม่ "

" ไปตอนนี้ได้มั๊ยคะ "

" มันอันตรายเกินไปนะครับ "

" เเต่ถ้าไม่ไปตอนนี้... " (เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ ราตรีเเห่งความสุข สิคะ)