เล่าสู่กันฟัง: หนูเจอโรคจิตค่ะ!!

[~Me@nN!eK~]

ก่อนอื่น ต้องขอสวัสดีคุณครูสมศรี พี่ๆ ทุกสาขา และเพื่อนๆ ทุกคนนะคะ
หนูเรียนคอรฺ์ส Ad2 รอบเย็น(16:30-19:20) ที่ขอนแก่นค่ะ และอันที่จริงแล้วหนูก็ผ่านเหตุการณ์นี้มาได้ราว 3 สัปดาห์แล้วละค่ะ เพียงแต่ว่าเพิ่งจะทำใจได้ บวกกับเพิ่งจะมีโอกาสด้วยค่ะ (วันนี้วันเสาร์ พรุ่งนี้หยุดเรียน ขอพักอ่านศัพท์ซักวัน มาเล่าประสบการณ์ตัวเองให้ฟังแทนนะคะคุณครู><)


               ตามปกติแล้ว หนูจะเรียนเลิกประมาณทุ่มกว่าๆ ค่ะ แล้วก็จะยืนรอแม่มารับที่หน้าโรงเรียน แต่วันนั้นแม่ติดธุระ แม่โทรมาบอกหนูว่าจะมารับช้า หนูเลยนั่งรอแม่อยู่ในโรงเรียน จน 2 ทุ่มครึ่ง โรงเรียนปิด แม่ก็ยังไม่มา หนูคิดว่าถ้ารอแม่ที่ข้างถนน มืดๆ คงอันตราย เลยเดินเข้าไปรอแม่ในห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ แทน (อันที่จริงก็ไม่ใกล้นะคะ เกือบ 500 เมตรได้มั้งTT)

               เมื่อไปถึง คิดว่าคงต้องรอแม่อีกนาน หนูเลยกะว่าจะไปอ่านหนังสือรอที่ซีเอ็ด และไม่รู้ว่าวันนั้นหนูเกิดขยันอะไรขึ้นมา ถึงได้เดินเข้าไปตรงหมวดหนังสือเรียน(ซึ่งอยู่ลึกที่สุดในร้าน) ทั้งๆ ที่ปกติไม่เคยแม้แต่จะคิดย่างกรายเข้าไป>< ในนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งยืนดูหนังสืออยู่ เขาเป็นชายผิวคล้ำ อายุประมาณ 30-40 ปี ใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ขายาว หนูไม่ได้สนใจอะไร ก็เดินเข้าไปดูหนังสือตามปกติ แต่สักพักหนูรู้สึกเหมือนเค้ากำลังมองหนู หนูเลยชำเลืองมองเค้า เห็นเพียงแค่ว่า เค้ากำลังมองหนูจริงๆ และกำลังทำท่าอะไรสักอย่าง เหมือนเขย่ามือขวาตัวเอง หนูก็ยังไม่ได้สนใจอะไร คิดเพียงแค่ว่า "มันมองอะไร = =" แล้วก็อ่านหนังสือต่อ แต่สักพัก หนูก็เริ่มรำคาญ กะจะหันไปต่อว่าเค้าว่า "มองอะไร!!" แต่พอหันไป ถึงกับช็อคเลยค่ะ เพราะว่าผู้ชายคนนั้นกำลังมองหนู พร้อมกับใช้มือขวา(ไอ้ที่หนูเข้าใจว่าเขย่าๆ นั่นละค่ะ) "masturbate" อยู่ (ขออนุญาตนะคะ หนูกระดากที่จะพิมพ์ภาษาไทยค่ะ) หนูตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ ยืนนิ่งไปเลย++ พอตั้งสติได้ก็เลยเดินหนีไปอีกล็อคนึง พร้อมกับคิดว่าจะทำยังไงดี ตอนนั้นหนูไม่รู้สึกกลัวนะคะ แต่รู้สึกโกรธ แล้วก็พยายามคิดหาวิธีจัดการกับเค้า (ระหว่างนั้นเค้าก็ค่อยๆ เดินตามมาค่ะ++) หนูคิดถึงคำพูดคุณครู (แค่เนี๊ยะ! แล้วเชิดใส่) แต่กรณีนี้มันต่างกันค่ะ เค้าไม่ไ่ด้มาเปิดโชว์ให้หนูดู ถ้าหนูจะเดินไปบอกเค้าว่า "แค่เนี๊ยะ" หนูว่าก็คงแปลกๆ น่ะค่ะ >< เลยไม่รู้จะทำยังไงดี ตอนแรกหนูตั้งใจว่าจะร้องลั่นร้าน ให้คนในร้านทั้งหมดวิ่งมาเลยค่ะ แต่พอจะทำจริงๆ กลับไม่มีเสียงเลยToT หนูเลยคิดว่า หนูเดินออกไปบอกพนักงานดีกว่า พอหนูทำท่าจะเดินออกมาเท่านั้นละค่ะ เค้าคงรู้ เลยรีบเก็บ... สัมภาระละกัน><  เข้าที่ แล้วรีบเดินออกจากร้านไปเลยค่ะ หนูเลยทำอะไรเค้าไม่ได้เลย = =

               สรุปแล้ววันนั้นแม่ก็มารับหนูราวๆ เกือบ 4 ทุ่ม (รอจนห้างปิดTT) ไม่กล้าอยู่คนเดียวเลยค่ะ (แต่ก็อยู่คนเดียวTT) หนูโทรศัพท์หาเพื่อน ขอร้อง(แกมบังคับ) ให้คุยเป็นเพื่อนหนูจนกว่าแม่จะมารับ เมื่อแม่มารับ หนูบอกแม่ได้แค่ว่า "เจอโรคจิต" ไม่ว่าแม่จะถามอะไรอีกแค่ไหน หนูก็ไม่พูดเลยค่ะ (ไม่ได้เจตนาปิดบังนะคะ แต่หนูไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรบอกให้แม่เข้าใจ มันกระดากที่จะพูดออกมาน่ะค่ะ แต่ถ้าแม่ถามอีกก็คงจะส่งบทความนี้ให้แม่อ่านละค่ะ^^) ตอนนั้นหนูน้อยใจแม่มากเลยค่ะ ที่ปล่อยหนูไว้คนเดียวจนเจอเรื่องอะไรก็ไม่รู้ แถมยังบอกว่าไม่รู้จักระวังตัวอีก ก็ไม่ใช่เพราะระวังหรือคะ หนูถึงเลือกที่จะเข้าไปรอแม่ในห้าง แทนที่จะเป็นข้างถนนมืดๆ เปลี่ยวๆ แต่คิดไปคิดมา มันก็ไม่ใช่ความผิดแม่หรือใครเลยนี่คะ หนูดวงไม่ดีเองTT คิดในแง่ดี อย่างน้อยตอนนี้หนูก็มีประสบการณ์ ถ้าวันหน้าเจออีกก็คงรับมือกับมันได้ดีขึ้น จริงมั้ยคะ^^


เหตุการณ์นี้ทำให้หนูเรียนรู้ว่า...
- ไม่ว่าจะที่เปลี่ยว หรือที่ๆ ไม่น่าเป็นอันตราย ก็อันตรายได้ทั้งนั้น เราวางใจอะไร 100% ไม่ได้ ดังนั้น ไม่ประมาท ดีที่สุด!

- หนูเคยได้ยินเวลาที่คนอื่นเจอเรื่องแบบนี้ แล้วหนูก็คิดว่า ทำไมเค้าแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่เก่งเลย ทำไมไม่ทำแบบนี้ๆๆๆ... แต่ตอนนี้หนูรู้แล้วค่ะว่า พอเจอจริงๆ มันเป็นยังไง เรื่องบางเรื่อง ถ้าเราไม่เจอกับตัวเอง เราก็ไม่เข้าใจ บางอย่างอาจดูเหมือนง่ายดาย แต่พอทำจริงๆ ใช่ว่าจะทำได้ วันนี้ หนูเจอเรื่องที่ไม่อันตรายร้ายแรงอะไร หนูยังทำได้แค่นี้ แล้วถ้าวันหน้าหนูเจอเหตุการณ์ที่มันเลวร้ายกว่านี้ หนูจะเอาสติและความกล้าหาญที่ไหนมาแก้ปัญหา คำพูดของครูที่เคยสอนเราแบบขำๆ และเราก็คิดว่ามันตลก แต่พอเจอจริงๆ ไม่ตลกเลยค่ะ คำว่า "แค่เนี๊ยะ!" หนูคิดว่าหนูก็พูดได้ค่ะ แต่หนูคงไม่สามารถแสดงท่าทีแบบครูได้ค่ะ เพราะหนูคงพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ หน้าไม่มีสี ซึ่งต่อให้จิตไม่ปกติ มันก็คงดูออกว่าหนูกำลังกลัวมันTT


               วันนี้หนูผ่านมันมาได้ และไม่เหลือความรู้สึกไม่ดีอะไรแล้วค่ะ คงเหลือเพียงประสบการณ์ ที่ถึงแม้มันจะไม่ดี แต่หนูก็จะไม่พยายามลืมมัน เพราะอย่างน้อย มันก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ทำให้หนูเข้าใจด้านมืดของสังคมมากขึ้น และเรียนรู้ที่จะป้องกันตัวเองจากสิ่งเหล่านี้ได้ หวังเพียงว่า ประสบการณ์ที่หนูเจอในครั้งนี้และนำมาเล่าให้ฟัง จะเป็นประโยชน์แก่ทุกคนที่อ่าน เพื่อที่ทุกคนจะได้ไม่ต้องเจอเรื่องแบบนี้กับตัวเองค่ะ


               ขอบคุณคุณครูสมศรีที่เคยพูดถึงเรื่องนี้ในห้องเรียนนะคะ ครูทำให้หนูไม่ตกใจมาก และตั้งสติได้เร็วค่ะ ทันทีที่ตั้งสติได้ คิดถึงครูเป็นคนแรกเลยค่ะ^^

[มาริโอ้(ว)]

อึ้งแนะนำอะไรไม่ถูกครับ

= ="

[~Me@nN!eK~]

ตกใจ!!~

ตอบเร็วมากเลยค่ะ++ โพสต์เสร็จกำลังจะไปนอน กด refresh มาเลยอ่ะ

ไม่นอนหรอคะ++ ตีหนึ่งกว่าแล้วนะคะTT

[มาริโอ้(ว)]

อ๋อ พึ่งอ่านอะไรจบอ่าครับ

มาม่าอร่อยมาก

อิอิ

ปล.สู้ต่อไปครับ ครั้งหน้าถ้าเจอตั้งสติ อย่าพะวงอะไร ตะโกนไปเลย

เราอย่าไปอายครับ

เพราะถ้าเราไม่ทำอย่างนั้น คนอื่นก็ต้องเป็นเหยื่อรายต่อไปอีก

อย่าปล่อยให้โรคจิตมันลอยนวลครับ

[NaaPaaat]

ง่ะ

-*-

[Dereana]

ขอเตือนเพื่อนๆสาขาขอนแก่นทุกคนเลยนะคะ

คนโรคจิตคนนี้จะไปที่ร้านขอยหนังสือในห้างที่มีชื่อทุกวันค่ะ

เวลาประมาณ1-2ทุ่มค่ะ ถ้าเสาร์-อาทิตย์ มันจะไปอยู่แถวนั้น
ประมาณ4โมงเย็นค่ะ

เพื่อนสนิทไก่เจอมาแล้วหลายคนค่ะ!!!
อันนี้ก็จะเกือบปีแล้ว...มันก็ยังไม่เลิกสักที

ถ้าจะเดินห้างก็อย่าไปในร้านขายหนังสือร้านนี้ช่วงเวลานั้นก็แล้วกันนะคะ - -*

ถ้าเป็นช่วงเวลาอื่นน่าจาปลอดภัยค่ะ

อิอิ ไม่ต้องตกใจนะคะ ตอนนี้เพื่อนไก่
ถ้าไก่พูดถึงเรื่องนี้เขาก็ยังจะอวกอยู่เลยค่ะ 5555+++

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ขอแนะนำว่า ถ้าหนูเรียนที่คุณครู หนูไม่ต้องกังวลนะคะ

พี่ๆจะดูแลจนหนูกลับบ้านคนสุดท้าย

ถ้าไม่มีใครมารับ ให้แจ้งพี่ๆ

ถ้าอยู่ที่ศรีย่านคุณครูกับสามีจะไปส่งหนูด้วยตัวเอง

แต่ถ้าสาขาอื่นๆพี่ๆจะส่งหนูกลับได้อย่างปลอดภัยค่ะ


กรณีที่เจอแบบนี้ ที่ๆไม่น่ามีพวกโรคจิต

ครูคิดว่าแค่ไม่ตกใจ  ประคองสติ แล้วเดินเข้าไปในกลุ่มคน

คนพวกนี้เรียน sex exhibition พวกชอบโชว์ตุ๊ดตู่

เพราะขาดความมั่นใจในของสงวนของตน ถ้าหนูตกใจ เขาก็จะภูมิใจและกลับมาแกล้งเหยื่อรายอื่นต่อไป

เป็นลูกผู้หญิง ทำอะไรได้ไม่มาก เพราะเดี๊ยวเขาโกรธก็จะมาดักทำร้ายพวกเราเอา

เอาเป็นว่า

Prevention is better than cure

กันไว้ดีกว่าแก้

เวลาไปไหนมาไหน อย่าไปคนเดียวดีที่สุดค่ะ

ควรเจ้งให้เจ้าของพื้นที่ทราบเพราะร้านพวกนี้จะมีระบบวงจรปิดตรวจเช็คได้ค่ะ


ขอบคุณนะคะที่นำเรื่องเหล่านี้มาแบ่งปันกัน

[Bussayamintaya]

น่ากลัวอะ

อึ้ง

[แรม]

ขอเตือนเพื่อนๆสาขาขอนแก่นทุกคนเลยนะคะ

คนโรคจิตคนนี้จะไปที่ร้านขายหนังสือในห้างที่มีชื่อเสียงทุกวันค่ะ

เวลาประมาณ1-2ทุ่มค่ะ ถ้าเสาร์-อาทิตย์ มันจะไปอยู่แถวนั้น
ประมาณ4โมงเย็นค่ะ

เพื่อนสนิทไก่เจอมาแล้วหลายคนค่ะ!!!
อันนี้ก็จะเกือบปีแล้ว...มันก็ยังไม่เลิกสักที

ถ้าจะเดินห้างก็อย่าไปในร้านขายหนังสือร้านนี้ช่วงเวลานั้นก็แล้วกันนะคะ - -*

ถ้าเป็นช่วงเวลาอื่นน่าจาปลอดภัยค่ะ

อิอิ ไม่ต้องตกใจนะคะ ตอนนี้เพื่อนไก่
ถ้าไก่พูดถึงเรื่องนี้เขาก็ยังจะอวกอยู่เลยค่ะ 5555+++

พี่ว่าหนูน่าจะโทรแจ้งทางร้านให้เค้าทราบนะคะ

เพื่อความปลอดภัยน่ะค่ะ

[NaaPaaat]

เอิ่มมมมมมมมมมมม


คุณครูช่ำชองจริงๆ 

[มาริโอ้(ว)]

ฮะ

อะไรนะน้าพ้าด ด

ครูแม่ช่ำชอง

555+

[Dereana]

ขอเตือนเพื่อนๆสาขาขอนแก่นทุกคนเลยนะคะ

คนโรคจิตคนนี้จะไปที่ร้านขายหนังสือในห้างที่มีชื่อเสียงทุกวันค่ะ

เวลาประมาณ1-2ทุ่มค่ะ ถ้าเสาร์-อาทิตย์ มันจะไปอยู่แถวนั้น
ประมาณ4โมงเย็นค่ะ

เพื่อนสนิทไก่เจอมาแล้วหลายคนค่ะ!!!
อันนี้ก็จะเกือบปีแล้ว...มันก็ยังไม่เลิกสักที

ถ้าจะเดินห้างก็อย่าไปในร้านขายหนังสือร้านนี้ช่วงเวลานั้นก็แล้วกันนะคะ - -*

ถ้าเป็นช่วงเวลาอื่นน่าจาปลอดภัยค่ะ

อิอิ ไม่ต้องตกใจนะคะ ตอนนี้เพื่อนไก่
ถ้าไก่พูดถึงเรื่องนี้เขาก็ยังจะอวกอยู่เลยค่ะ 5555+++

พี่ว่าหนูน่าจะโทรแจ้งทางร้านให้เค้าทราบนะคะ

เพื่อความปลอดภัยน่ะค่ะ

ได้ค่ะ เด๋ยวไก่จะลองจัดการดูนะคะ ^^"

[Bloody Jewel]

อึ้งงงค่ะ -*-
น่ากลัวววววว

[substitute-]

โอ้ววว สาขาขอนแก่นหรอ ?? หุหุ โชคดีที่ไม่ค่อยเข้าไปซื้อหนังสือที่นั่น แต่จะไปอีกสาขานึง

พูดถึงเรื่องกลับช้า หรือ ไม่มีใครมารับ อย่างที่คุณครูบอกอ่ะ บอกพี่ๆเค้าเลย
เทอมก่อนเรียนหลังเลิกเรียน ก็จะเรียนเสร็จประมาณเกือบสองทุ่ม
ยืนรอรถประจำทางอยู่กะน้องผู้ชายคนนึง มีพี่เจ้าหน้าที่ยืนเป็นเพื่อนอยู่อีกคนนึง ก็นาน น๊าน นาน
ไม่มีรถผ่านมาเลย เราก็เลยโทรให้พ่อมารับ แต่น้องคนนั้นไม่มีคนมารับได้
พี่ที่ยืนอยู่บอกว่าจะไปส่งที่บ้านละกัน แต่รอให้พ่อเป็นเพื่อนเราก่อนละกัน

คุยไปคุยมาบ้านอยู่ทางเดียวกัน ก็เลยชวนน้องกลับด้วย พ่อก็ไม่ว่าอะไร

ปล. คิดว่าน่าจะรุ่นน้องนะ แต่ตอนคุยไม่เรียกเราว่าพี่ คงจะไม่รู้ล่ะมั้ง 555
แล้วก็ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน อยู่คนละโรงเรียนด้วย ^^"

... มีที่ไหน โรงเรียนกวดวิชาที่ปิดเมื่อน้องคนสุดท้ายกลับบ้าน ... นอกจากคุณครูสมศรี

[~Me@nN!eK~]

ประทับใจมากๆ นะคะ ที่เห็นที่นี่ดูแลเด็กดีมาก
เลิกเรียนก็มีพี่ๆ พาข้ามถนน บริการทุกอย่าง

แต่ไม่เคยรู้เลยว่า ถ้าไม่มีคนมารับ พี่ๆ ไปส่งด้วย 0.0
ถ้ารู้คงบอกพี่เค้าแล้วละค่ะ แหะๆๆ >///<

ทำไมดูแลเราดีอย่างนี้ T0T