ไม่เคยพบความสำเร็จ

[eing]

 ครูคะตอนเด็กๆหนูเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องพอเริ่มโตขึ้นมาก็เริ่มสอบได้ที่ดีขึ้นแต่แล้วก็คิดว่าตัวเองเก่งแล้ว คราวนี้ตอนป.6สอบเข้าม.1 หนูไปสอบตั้งหลายที่แต่ก็ไม่ติดเลยสักที่ ก็เลยเริ่มพยายามขึ้นๆ

  หาที่เรียนพิเศษบ้างแต่ก็ไม่ทบทวน เอาแบบเข้าใจตอนนั้น เกรดเฉลี่ยก็ออกมาดีขึ้นจนได้ถึง4.00ใน ม.3 แล้วก้หาที่กวดวิชาเรียนเข้าไปเรื่อยๆๆได้ไปแข่งขันแต่ละอย่างทั้งดนตรี คณิต เข้าค่ายกับโครงการต่างๆๆที่จัดให้ ได้ประกาศนียบัตรมาเยอะมากแต่ก้ไม่เคยชนะหรือประสบความสำเร็จอะไรเลยได้แต่ใบประกาศที่ว่าคุณได้เข้าร่วมการแข่ง... ต่างๆๆเป็น10ๆใบ หนูพยายามมากอยากให้พ่อแม่ภูมิใจแต่ก็ไม่สำเร็จถึงแม้ว่าไม่สำเร็จหนูก้ได้แต่คิดว่าถือเป็นประสบการณ์

 คราวนี้ม.3ก็ลองไปสอบโรงเรียนต่างๆที่มีชื่อ ก็เหมือนเดิมคะ ไม่ติดสักกะที่ ขนาดไปซิวก็ไม่ติด หนูเริ่มรู้สึกท้อแท้
 
**พยายามอ่านหนังสือมากๆๆแต่ก็จำไม่ได้สักที**
หนูพยายามจนท้อแท้มากว่าทำไมเราอ่านแล้วไม่เข้าหัว หรือไม่เข้าแปบเดียวก็ออกจากหัว จนท้อมากทีอ่านไปก็ไม่เข้าหัวT^T
  หนูเคยไม่ชอบวิชาพวกภาษาเลยแต่พอเรียนอังกิดกับครูทำให้หนูเริ่มกระตือรือร้น ครูทำให้หนูมั่นใจในการทำข้อสอบมากขึ้น จนได้ภาษาอังกิดเกรด4 จากเกรด3 หนูต้องคุณครูด้วยนะคะ

* ถึงอย่างไรก็มีอีกวิชาที่ไม่เอาไหนมากๆถึงจากพยายามสักเท่าไรก็ไม่ดีขึ้นเลยคือวิชาภาษาไทยคะหนูเลยคิดว่าจะเอาคะแนนอื่นช่วยแต่มันก้ไม่ได้ผลกลายเป็นคะแนนหนูโดนชุด
หนูควรหาที่เรียนดีหรือเปล่าคะ เพราะหนูอ่านเองก็ไม่เข้าใจทั้งๆที่เป็นวิชาประจำชาติแต่กลับไม่เอาไหนเลย

*สุดท้ายนี้ หนูเคยท้อเรื่องการสอบเข้าที่อื่นแต่พ่อบอกว่าไม่ลองจะรู้ได้ไงแต่พอลองทีไรหนูก้ไม่เคยได้เลยสักที่หรือจะสอบแข่งขันก็ไม่เคยชนะจนท้อแท้และเริ่มชินกับการล้มเหลว ครูว่าต่อไปหนูควรทำอย่างไรดีคะ กับการไม่เอาไหนของหนูที่ไม่เคยประสบความสำเร็จ แล้วพวกใบประกาศที่เข้าร่วมโครงการต่างๆ จะมีประโยชน์สำหรับหนูไหมคะ

 

[Bussayamintaya]

เราเองก็เป็นคนหนึ่งนะที่ไม่เคยชนะเลยอะไรเลยนะ

แบบว่า แข่งอะไร ก็แบบไม่ได้ที่หนึ่ง สอบเข้าที่ไหนก็โอยไม่ติด ซักที่

บางครั้งท้อนะ แต่พอทำใจได้ก็ เอาใหม่ สู้ใหม่ มันต้องมีสักครั้งละน่า

เอ่อ...เราไม่อยากใช้คำว่า ไม่ประสบความสำเร็จ

เราเองเราคิดว่า เราประสบความสำเร็จแล้วนะ

แต่!!...ว่าเราไม่ได้ที่ 1 หรือ ที่ต้น ๆ ก็เท่านั้นเองแหละ

เราก็ได้...ไอ้ใบประกาศนียบัตรน่ะ ถึงแม้ว่าเราแค่ได้ร่วมกิจกรรมเท่านั้น

แต่เราก็ภูมิใจนะ อย่างน้อยเราก็ได้ทำไง เพราะเราเชื่อว่า

ในการเข้าร่วมกิจกรรมแต่ล่ะครั้ง เราเต็มใจและรักในสิ่งที่เราทำอ่ะนะ

เราไม่อยากให้เธอเรียกมันว่าความล้มเหลวนะ เพราะมันไม่ใช่ความล้มเหลว

เพียงแค่มันยังไม่ใช่วันของเราก็เท่านั้นเองน่ะ......

ลองมองบนยอดไม้ดูสิ มันสูงใช่มั้ยล่ะ การที่ขึ้นไปบนยอดไม้น่ะมันท้าทายดีใช่มั้ย

ถ้าเราไม่พยายามเราคงขึ้นไปบนนั้นไม่ได้....เนอะ

เราให้กำลังใจนะ...สู้ ๆ ไม่มีอะไรเกินความสามารถเราแน่

ถ้าเราอดทน และพยายาม อย่าท้อนะ ^o^

[Dorapear]

สู้ต่อไปเถอะนะ

เพราะบางครั้ง

เราก็เป็นเหมือนกัน

แบบว่าตั้งใจอ่านหนังมือแบ้ว

แต่

ไม่ตรงกับข้อสอบ

มันก็ทำให้เครี่ยด

ทำจิตใจให้สงบ

แล้วก็

สู้ต่อไปนะ

[มาริโอ้(ว)]

ท้อได้แต่อย่าถอยนะครับ

ท้อแล้วขอให้รีบลุกขึ้นมาสู้ใหม่

ผมคิดว่า เวลาเราทำอะไรก็แล้วแต่ จงอย่ากดดันตัวเราเองจะเป็นการดีที่สุดนะครับ

เพราะเมื่อเราไปกดดันตัวเองเมื่อไหร่แล้ว มันจะทำออกมาได้ไม่ดีนะครับ

ขอให้น้องจงมั่นเพียรเรียนหนังสือ และทบทวนอยู่บ่อยๆนะครับ

ใช่ว่าใบประกาศนียบัตรต่างๆนานาที่น้องได้มาจะไร้ค่า

น้องควรทำต่อไปเถอะครับ

ในเวลาที่น้องทำกิจกรรมอะไรต่างๆนานาของให้น้องจงแบ่งเวลาดีๆด้วยเช่นกันนะครับ

แล้วจงเก็บใบประกาศพวกนี้ไว้

ยามที่เราขึ้นมหาลัยมันมีผลในส่วนหนึ่งเลยนะครับ

***ในส่วนตัวพี่คิดว่าน้องไม่ใช่คนไม่เอาไหนเลยนะครับ

น้องเป็นคนหนึ่งที่คิดได้ คิดดี แต่เมื่อเราเจอแต่ปัญหาความไม่สำเร็จถึงที่สุดจึงทำให้เราท้อ

ทำให้เราเกิดการเปรียบเทียบกับคนอื่นๆ ซึ่งตรงจุดนี้ มันเลยส่งผลให้น้องเครียด

และคิดว่าตัวเองต่ำต้อย หรือไม่เอาไรเลย

พี่ว่าไม่ใช่เลยครับ

พี่คิดว่าถ้าน้องขยันมากขึ้นกว่าเดิมอีกนิดๆ มีความเพียรบ่อยๆอย่างสม่ำเสมอ

ทบทวนสิ่งต่างๆที่เคยเรียนมาอยู่เป็นนิจ

สักวันความสำเร็จต้องมาหาน้องแน่ครับ

ปล.สิ่งเหล่านี้ที่ทำให้น้องท้อ น้องเจ็บ มันจะสอนน้องได้เป็นอย่างดีในอนาคตน้องจะรู้ได้ครับ

บทเรียนชีวิตทุกคนมีสิิทธิ์ที่จะพลาดและล้ม แต่จงอย่าท้อและถอยไปโดยไม่คิดลุกขึ้นสู้ใหม่นะครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

[อุซางิจัง..CUD44]

ตรงจุดอื่นพี่ว่าคนอื่นพูดมาพี่ว่ามากพอแล้ว

แต่ตรงจุดภาษาไทย พี่มีอะไรมาแนะนำค่ะ

พี่เป็นคนที่"เคยสอบตกภาษาไทย" มาหลายรอบมากๆ

พี่เคย"ไม่เรียนภาษาไทย"เลยเพราะพี่รู้สึกว่าไม่ชอบ

พี่เรียนด้วยความรู้สึกว่ามันคือภาษาประจำชาติเราควรทำได้ตั้งแต่เกิด

แต่บางที.......พี่ว่ามันก็ไม่ใช่

จนตอนนี้พี่ค้นพบตัวเอง พี่ว่าจากวิชาที่ไม่ชอบ ตอนนี้ภาษาไทยกลายเป้นวิชาหากินพี่ไปแล้ว

บางทีน้องอาจจะแค่

"เริ่มผิดจุด" ก็ได้นะคะ

ถ้าน้องคิดว่าน้องอ่านเองแล้วน้องไม่เข้าใจ

บางทีหาที่เรียนก็อาจจะช่วยได้

ในมุมมองของพี่ก่อนที่พี่จะทำภาษาไทยได้แบบปัจจุบัน

พี่ว่าแต่ก่อน "พี่เรียนผิดวิธี"

แค่นั้นแหละจ่ะ

[NaaPaaat]

คนอื่นเขาก็มีมือมีเท้าเท่ากับเราอ่ะ

ถ้าเขาทำได้ เราก็ทำได้เหมือนกัน

ลองไปมองดูครับ คนที่เก่งๆในโรงเรียน หรือคนที่เขาประสบความสำเร็จ เขาทำยังไง

เขาไม่เคยย่อท้อกับอุปสรรคต่างๆในชีวิต เขามีกำลังใจ

เวลาเขาล้ม กำลังใจเหล่านั้นช่วยให้เขาลุกขึ้นมาสู้ต่อไป


การที่พยายามอ่านหนังสือเข้าไปมากๆ แต่จำไม่ได้อาจเป็นเพราะเราอ่านหนังสือผิดวิธี

ลองเปลี่ยนวิธีอ่านใหม่ดูดีไหมครับ

  บางคนอ่านหนังสือเพียงรอบเดียวก็จำได้

  บางคนต้องกลับมาอ่านทวนหลายๆครั้งจึงเกิดความเข้าใจ

พยายามต่อไปครับ หาวิธีใหม่ๆในการอ่านหนังสือ

ในการสร้างแรงกระตุ้นให้กับตัวเอง


ภูมิใจในตัวเอง อย่ามองว่าตัวเองด้อยค่า

อย่ามองว่าตัวเองต้อยต่ำและสู้ใครไม่ได้

ไม่มีใครที่เก่งมาตั้งแต่เกิด

ทุกคน ล้วนต้องได้รับการฝึกฝน

ดังเพชร ที่ต้องได้รับการเจียระไน เพื่อเป็นเพชรที่มีราคาและมีคุณค่า


สู้ๆนะครับ 

[คิดถึงที่สุด]

เราก้อเปนเหมือนกัลแหละ

ตั้งแต่ประถม เราสอบไม่ติดเลย

หลังจากนั้นพอม . ก้อไม่ติดอีก ท้อมากๆ

พอ จะขึ้น ม4 เราก้อไม่ติด

แต่เราก้อพยายามแร้วนะ

ตอนนี้เราคิดว่าเราจะพยายามขึ้น

ขยันๆ ขึ้น ถึงแม้เราเปนคนหัวไม่ดีเท่าไร

แต่เราคิดว่าถ้าเราขยันกว่านี้ ตั้งใจกว่านี้เราอาจจะทำมันสำเรจก้อด้าย



...ท้อได้ แต่อย่าถอยยยยยย***

[N' OPEL]

อยากบอกแค่ว่า

"ความสำเร็จ ไม่เคยทอดทิ้งผู้ที่เพียรแล้วล้มเหลว
แต่ปฏิเสธ ผู้ที่ล้มเหลวต่อความเพียร"

[&(%$%#$)(*&^%$^&*(* [ME]]

"เราก็เหมือนกัน เครียดมาก"

"แต่คนเราน่ะ ถ้าไม่เคยยืนอยู่ในจุดที่ต่ำสุด ก็ไม่รับรู้ถึงจุดสูงสุดได้อย่างภาคภูมิใจหรอก"..

[~Me@nN!eK~]

เราอ่านแล้วกลับรู้สึกดีซะอีก++

เพราะนั่นแสดงให้เห็นว่า คุณเอาความผิดหวังมาเป็นแรงผลักดันให้ตัวเองพยายามต่อไปๆๆ

ซึ่งคนแบบนี้หายากมากนะคะ ถ้าเป็นคนอื่น(เช่นเรา) ผิดหวังเรื่องหนึ่ง ก็ทิ้ง ไปทำอย่างอื่น หมดความพยายามแล้ว

เราเชื่อว่า คนแบบคุณ อีกไม่นานจะประสบความสำเร็จค่ะ อย่าเพิ่งยอมแพ้นะคะ^^

เรื่องท้อแท้ มันเป็นธรรมดาค่ะ ทุกคน ไม่ว่าเก่งแค่ไหน ก็เคยท้อกันทั้งนั้น

ถ้าเหนื่อย ก็พัก หายเหนื่อยก็ลุกมาลุยต่อ เท่านั้นเองค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ^^

[Ja-Ja (Sailom) ^^]

กิจกรรมน่ะ ถ้าชอบก็ทำต่อไปเถอะค่ะ เเม้ว่าจะไม่ได้ที่ 1 ก็ตาม
ถือว่าเราได้ทำในสิ่งที่ชอบอย่างสุดความสามารถค่ะ

ส่วนเรื่องการอ่านหนังสือ ลองดูวิธีจ๋านะคะ ลองหาสมุดเล่มเล็ก ๆ ซักเล่ม
พออ่านหนังสือเสร็จก็สรุปสิ่งที่อ่านได้ลงในสมุด (ห้ามดูไปสรุปไปนะคะ ประสิทธิภาพจะลดน้อยลง)
เอาเเบบสั้นเเต่ครบถ้วน ไม่ต้องใช้ศัพท์สูง ใช้คำที่เราเข้าใจค่ะง่าย
เเล้วก็พกสมุดติดตัวไว้ สมมติว่าขึ้นรถเมล์ก็หยิบที่สรุปไว้มาอ่านเลยค่ะ
อ่านทุกครั้งที่เราว่าง เเล้วก็อย่าดูถูกเวลานะคะ 5 นาทีถ้าสมาธิดีเราจะได้อะไรมากมายเกิดคาดเลยค่ะ
เเต่ไม่ใช่ว่าท่องครั้งเดียวเเล้วผ่านเลยไปนะคะ ทบทวนบ่อย ๆ ต้องจำได้เเน่ค่ะ

สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้าขยันต้องทำได้อยู่เเล้วค่ะ

ปล. เวลามีค่ามากกว่าทองคำ