Kru Somsri's English School

July 11, 2025, 07:58:44 PM

:    
191147 46430 16665
: Shinergykdq
*
+  Kru Somsri's English School
|-+  ห้องสนทนาของโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษคุณครูสมศรี
| |-+  คุยกับคุณครูสมศรี
| | |-+  ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~
: [1]
: ~--~----~แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า.......~----~--~  ( 2277 )
Unidentified Girl
.:  ภูมิใจ "ครูสวย"  :.
Sr. Somsri'S Fanclub
Hero Member
*****
:
: 4966



« : March 23, 2009, 11:16:11 PM »

แม้จะไม่ได้อย่างที่หวัง จงคิดซะว่า....

สวรรค์เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเราแล้ว

เดินหน้าต่อไปให้เต็มความสามารถ

แล้วสิ่งที่ดีที่สุดนั้นจะเกิดผลงอกงามเอง





ลองอ่านเรื่องนี้ดูนะคะ

--~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~


หนุ่มบ้านนอกยากจนคนหนึ่ง

เสี่ยงโชคเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ

ทั้งที่มิได้มีความรู้อะไรเลย



เนื่องจากได้ทราบข่าวที่เพื่อนเล่าให้ฟังว่า

มีโรงเรียนแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ

กำลังรับสมัคร นักการภารโรง ไม่จำกัดวุฒิการศึกษา



จึงจับรถมากรุงเทพ

และเดินกางแผนที่ (ที่เพื่อนเขียนให้)

สุ่มถามชาวบ้านถึงที่ตั้งของโรงเรียนนั้น

ซึ่งกว่าจะเจอก็เหงื่อตกไปหลายปี๊บทีเดียวแหละ



เมื่อเข้าไปแจ้งความจำนงที่แผนกธุรการ

จึงมีเจ้าหน้าที่มาเรียกให้นั่ง

และยื่นใบสมัครมาให้กรอกข้อความ

นายหนุ่มนั้นก็ยิ้มแหย ๆ

ยกมือไหว้แล้วบอกอ่อย ๆ กับเจ้าหน้าที่ว่า



“...ขอโทษครับพี่

ผม...คือว่า...

ผม...อ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้ครับ...”



เจ้าหน้าที่ ท ี่นั่งรับสมัครอยู่นั้น

ชักสีหน้าทันที



“...อะไรกัน คิดจะมาสมัครงานที่โรงเรียน

ถึงจะตำแหน่งแค่ นักการภารโรง

ถึงจะไม่ได้ใช้วุฒิการศึกษา

แต่อย่างน้อยก็น่าจะอ่านออก เขียนได้ บ้างแหละ”



หนุ่มบ้านนอกหน้าซีด

ยกมือไหว้เจ้าหน้าที่ประหลก ๆ



“...ผมไม่รู้หนังสือจริง ๆ ครับ

แต่ช่วยรับผมไว้หน่อยเถิดครับพี่

ให้ผมแบกหามกวาดถูอะไรก็ได้ทุกอย่างครับ”



“งั้นก็คงจะไม่ได้หรอก. ..”

เจ้าหน้าที่เก็บใบสมัคร กับปากกาที่วางไว้ให้ คืนที่อย่างไม่มีเยื่อใย



“...เรามาสมัครงานกับโรงเรียนนะ

อย่างน้อยก็ต้องมีพื้นรู้หนังสือบ้างสิ

ถ้าไม่รู้อะไรเลยอย่างนี้ ก็เสียใจด้วยนะ

กลับไปเถอะ”



หนุ่มบ้านนอกก็ได้แต่เดินออกจากโรงเรียน

ที่ตั้งความหวังว่าจะได้งานทำนั้นอย่างเงื่องหงอย



และเมื่อไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้ในกรุงเทพ

ก็จึงต้องจำใจ กำเงินจำนวนสุดท้าย

จับรถ ซมซานกลับบ้าน อย่างนกปีกหัก







แต่เมื่อกลับถึงบ้าน

จึงนึกขึ้นได้ว่า

ตนเองนั้นเพิ่งได้รับมรดก

เป็นที่ดินสวนรกร้างเท่าแ มวดิ้นตาย

มาจากพ่อผู้ล่วงลับไปแล้ว



ด้วยความเจ็บใจ

จึงเกิดเป็นแรงมานะ ให้จับจอบเสียม

หักร้างถางพง ที่ดินสวนเก่าที่รกร้างนั้น

และค่อย ๆ พลิกฟื้นลงร่องผลไม้ไปทีละเล็กละน้อย

อย่างฮึดสู้ชะตาชีวิต ด้วยความอดทน. . .







อาจเป็นบุญในปางบรรพ์

ของพ่อหนุ่มคนนี้ก็ได้

ที่ปรากฎว่า หลายปีต่อมา

สวนผลไม้ที่ลงแรงไว้นั้น

ออกผลอย่างงดงาม

และสร้างผลกำไรมากทบทวีขึ้นทุกปี

กระทั่งสามารถเก็บเงินซื้อที่ดินในแปลงข้างเคียง

ขยายอาณาเขตสวนของตนเอง จนกว้างขึ้น และกว้างขึ้น. . .



หลายสิบปีต่อมา

จากความขยันขันแข็ง มานะอดทน

และประสบการณ์ที่เพิ่มพูน



บัดนี้

หนุ่มบ้านนอกคนนั้น

ก็กลายเป็นชายชรา

ที่คนทั้งเมืองรู้จักในนามของ

พ่อเลี้ยงสวนผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด

และภูมิภาคนั้น







อยู่มาปีหนึ่ง

เมื่อเก็บเกี่ยวผลไม้มากมายมหาศาล

และชำระบัญน้ำบัญชีเรียบร้อย

โดยฝีมือของลูกหลานที่เลี้ยงดู ให้การศึกษา

และแจกงานการให้ทำในสวนนั้นแล้ว



พ่อเลี้ยงชราก็หอบเงินเป็นฟ่อน

นั่งรถเข้ามาในตัวอำเภอ

เพื่อขอเปิดบัญชีกับธนาคารเป็นครั้งแรก



เมื่อแจ้งนาม และความจำนงกับธนาคารแล้ว

พนักงานถึงกับตื่นเต้นกันยกใหญ่

ผู้จัดการสาขาถึงกับเดินมาต้อนรับด้วยตัวเองเลยทีเดียว



เมื่อพนมมือไหว้ลูกค้าใหญ่ รายใหม่ อย่างนอบน้อมแล้ว

ผู้จัดการก็แตะข้อต่อศอก

ยื่นใบเปิดบัญชีพร้อมปากกาปลอกทอง

ให้กับพ่อเลี้ยงชราอย่างพินอบพิเทา



“ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ

ทางเรารู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างยิ่ง

ที่ได้มีโอกาสบริการพ่อเลี้ยงในครั้งนี้

รบกวนกรอกใบเปิดบัญชีด้วยครับ”



พ่อเลี้ยงชราส่ายหน้าช้าๆ

ยื่นปากกาปลอกทองคืนให้กับผู้จัดการ

พร้อมกับยิ้มให้ พลางกล่าวเนิบๆ



“พ่อหนุ่มช่วยกรอกรายการให้ลุงทีเถิด

ลุงอ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้หรอก...”



ผู้จัดการรับปากกาคืนมาโดยอัตโนมัติแบบงงสุดขีด

พลางค่อยๆอ้อมแอ้มถามลูกค้ารายใหญ่ (มาก ) อย่างเกรงใจสุดๆ



“... เอ่อ...ผมไม่เคยทราบมาก่อนเลยครับ...

...เอ่อ...ขออนุญาตเรียนถามพ่อเลี้ยงด้วยความเคารพนิดหนึ่งเถิด
ครับ

คือ...พวกเราในจังหวัดนี้ก็ทราบกันดีอยู่

ถึงชื่อเสียงของพ่อเลี้ยง

ในกิจการสวนผลไม้ที่ใหญ่โตและเจริญก้าวหน้าที่สุดในภูมิภาคนี้

แต่...” ผู้จัดการ ชะงัก ด้วยความเกรงใจ



และในที่สุดก็หลุดปากถามออกมา

ด้วยความฉงนที่มิอาจเก็บไว้ได้จริงจริง



“...แต่ พ่อเลี้ยงอ่านหนังสือไม่ออก

และเขียนหนังสือไม่ได้ หรือครับ...”



“...พ่อหนุ่ม” พ่อเลี้ยงชรายิ้มให้ผู้จัดการสาขาของธนาคารอย่างใจดี



“...ถ้าลุงอ่านหนังสือออก และเขียนหนังสือได้น่ะนะ...”



แกถอนหายใจยาว



ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผู้จัดการถึงกับอึ้งไปนานเลยว่า



“...ป่านนี้ ลุงก็คงได้เป็นภารโรงไปแล้วแหละ...”



--~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~
 

PRAEWSMILE
พรรณนภา รัก ครูสมศรี =')
Hero Member
*****
:
: 2803


คิดถึงครูสมศรีจังอะ


« #1 : March 23, 2009, 11:26:49 PM »

มันก็จริงนะ
อดทน ขยันซะอย่าง
ยังไงสักวันต้องได้ดี
เพียงแต่ว่าจะช้าหรือเร็ว
แต่มันก็จะเป็นผลดีที่
อยู่คู่กับเราตลอดไป


= )
 

...แม้มิได้เป็นดอกกุหลาบหอม...ก็จงยอมเป็นเพียงลดาขาว...แม้มิได้เป็นจันทร์อันสกาว...จงเป็นดาวดวงแจ่มแอร่มตา...แม้มิได้เป็นหงส์ทนงศักดิ์...ก็จงรักเป็นโนรีที่หรรษา...แม้มิได้เป็นนํ้าแม่คงคา...ก็จงเป็นธาราใส ที่ไหลเย็น...
kentarokung
Sr. Member
****
:
: 291


สวามิภักดิ์แห่งความงาม


« #2 : March 23, 2009, 11:29:08 PM »

เหอะๆ


ขยันซะจริ้งงงงงงงง


สุ้ต่อปายยยยยยยยยยย
 

คุณผู้หญิงแห่งแสงสูรย์
เพราะครูหนูสวยไม่เปลี่ยน หนูเลยรักครูที่สุดๆๆ ^^"
Jr. Somsri'S Fanclub
Hero Member
***
:
: 1603


- ::ณ วังแสงสูรย์:: -


« #3 : March 24, 2009, 05:03:52 PM »

ชีวิตไม่สิ้น เราก็ต้องดิ้นรนต่อไป ^^ สู้ๆนะทุกคน

ขอบคุณเจ้พิมพ์เจ้าค่ะ
 

::ครุศาสตร์ ปราชญ์จุฬา::
~อนาคตยังรอเราอยู่เสมอ~

^3^ รักคนสวยที่ชื่อ ครูสมศรี

>>>อย่าท้อนะทุกคน
"คุณผู้หญิงแห่งแสงสูรย์"เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ
จับมือไว้ แล้วก้าวไปสู่มหาวิทยาลัยที่ใฝ่ฝันพร้อมกันนะทุกคน ^^
NaaPaaat
Hero Member
*****
:
: 1665



« #4 : March 24, 2009, 05:52:47 PM »

ง่ะ
 
GoyZ
"จงมั่งใจในความงามของผู้สอน"
Hero Member
*****
:
: 766


โอ๊ยย คิดถึงครรรรรู~


« #5 : March 24, 2009, 08:32:43 PM »

ประทับบบใจๆๆๆ

ขอบคุณค่ะ~
 

"ภูมิใจครูสวย"

Start at SU~  ファイト!
องครักษ์แห่งวังแสงสูรย์
ความจำ ถูกลบเลือน
Hero Member
*****
:
: 1539


หน้าตาดี


« #6 : March 24, 2009, 09:45:40 PM »

ขอบคุณมากครับบบ
 

="P
kznot
Hero Member
*****
:
: 1878


ผมยาว ก้องี้เเหละ


« #7 : March 24, 2009, 10:03:54 PM »

ขอบคุนคับ

มีไคยิ้มตอนสุดท้ายเหมือนนนบ้างนิ
 

Kznot,Suankularb
SK 131
http://kuzznon.hi5.com


I'M SE7EN BETA TESTER
มาริโอ้(ว)
Hero Member
*****
:
: 1400


รักครูที่ซู๊ด ด ด ด ด!


« #8 : March 25, 2009, 01:00:54 AM »

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณพี่พิมพ์นะครับ

ที่มักจะเอาสิ่งดีๆมาให้พวกชาวบอร์ดได้ติดตามเสมอ

ผมว่า การจะประสบความสำเร็จหรือไม่ใช่อยู่ที่การศึกษา

ใช่อยู่ที่การมีชีวิตที่ดูดี

แต่การที่จะประสบความสำเร็จได้นั้น

คนคนนั้นต้องมีความเพียร พยายาม มุ่งมั่น

มีความท้อ มีอุปสรรค เพื่อเป็นแรงผลักดันให้ตนนั้นก้าวไปสู่ความสำเร็จ

แต่ในเมื่อพวกเราๆนั้นมีโอกาสได้ศึกษาหาความรู้

เราก็ควรมีความเพียรพยายามที่จะมุ่งมั่น มานะ และแน่วแน่

ต่อการศึกษา เพื่อเป็นการต่อยอดให้กับตัวเอง

ผมว่าถ้าทุกคงได้อ่านหนังสือประเภท How to

นะครับ คงได้แง่คิดในอีกหลายๆเรื่องเลยละ

^ ^"
 

กุหลาบเปลี่ยนกระถางมิจางกลิ่น...

                      ...ชมพู-ฟ้าเปลี่ยนถิ่นมิจางสี

                                   ผมจะรักสวนกุหลาบจนวันตายยย
สารวัตรนักเรียน
GB
Hero Member
*****
:
: 2156



« #9 : March 25, 2009, 05:58:56 PM »

อืม....
มันดีทีเดียว จ้ะ น้องพิม
 

เรียนตามครู ออกเสียงตามครู เก่งขึ้นแน่นอน "คุณครูสมศรี" ขอสัญญา
Dereana
{*(oo)*}รักครูสวย
Hero Member
*****
:
: 2379


- -* กาใบ้ - -*


« #10 : March 25, 2009, 06:18:52 PM »

อิอิ ดีมากเลยค่ะพี่พิม ^^"
 

....ไม่ใช่คนที่โชคดีที่เกิดมามีทุกสิ่ง....
แต่หนูโชคดีจริงๆที่ได้เป็นลูกศิษย์คุณครู...
: [1]  
:  

+

Sorry, the copyright must be in the template.
Please notify this forum's administrator that this site is missing the copyright message for SMF so they can rectify the situation. Display of copyright is a legal requirement. For more information on this please visit the Simple Machines website.