ครูขาหนูหน่ะไม่ได้หวังว่าหนูจะได้อยู่โรงเรียนดีๆที่ใครๆต้องรู้จัก ไม่ได้หวังว่าหนูต้องเป็นที่หนึ่งแต่อย่างใด หนุแค่อยากอยู่โรงเรียนที่หนูอยู่แล้วจะมีความสูขคือมีเพื่อนที่ดี วิชาการใช้ได้ มีครูที่น่ารักก็พอแล้ว แต่ความสุขของหนูอีกอย่างนึงก็คือการทำให้พ่อแม่มีความสุข ตอนนี้หนูอยู่โรงเรียนนึงที่ดีมากๆตามแบบที่หนูชอบเลยก็ว่าได้ค่ะ แต่มันไม่ได้อยู่ในจังหวัดที่พ่อแม่หนูอยู่ หนูต้องมาอยู่กับน้าสาว น้องสาวแท้ๆของแม่ หนูรู้มันไม่ดีที่หนูจะพูดถึงญาติตัวเองในทางที่ไม่ดี หนูต้องขอโทษนะคะ แต่น้าหนูเค้าทำให้หนูท้อมากมากค่ะ เค้านิสัยไม่เหมือนกับแม่หนุเลยสักนิดเพราะเค้าไปเรียนที่ต่างประเทศมา เค้าจึงอยู่อยางอิสสระไม่มีใครมาบังคัง และเชื่อมั่นในตัวเองสูง เค้ามักจะว่าหนูอยู่เสมอทั้งที่บางครั้งแล้วหนุไม่ได้เป็นคนผิด คอมที่บ้านน้ามีอยู่เครื่องนึงซึ่งก็เป็นของพ่อที่ซื้อในหนู แต่เวลาหนูจะทำงานหนูจะต้องรอถึง 22.00 น. ซึ่งน้าหนูจะเล่นคอมเสร็จแล้วนอนแต่นอนที่ต้องตื่นเช้ากว่ากลับต้องมานั่งพิมพ์งานถึงตี 2 ไม่ใช่ว่าหนูจะไม่บอกเค้านะคะว่าหนูทำงานหนูบอกเค้าแล้วแต่เค้าก็จะบอกว่าแป๊บนึง มันท้อนะคะโดนเอาหลายเรื่อง ที่ที่หนูอยู่ก็เป็นคอนโดห้องเดียวพอน้าหนูเปิดทีวีหนูก็ไม่มีสมาธิจะอ่านหนังสือเลยค่ะ ตอนนี้หนูเลยคิดที่จะสอบเตร๊ยมให้ติดแล้วไปจากที่นี่ แต่คุณพ่อไม่อ ยากให้หนุไปไกลๆ อยากให้หนูอยู่ที่เดิมมากกว่า ถ้าหนูออกมาอยู่หอทั้งๆที่อยู่โรงเรียนเดิมแม่หนูก็กลัวอีกว่าจะผิดใจกันหนูควรทำยังไงดีคะ
Kru Somsri's English School
