รอยยิ้ม...มันมีค่ามากนะ

หลายเดือนมานี้แม่ไม่ยิ้มเลย ทั้งๆที่แต่ก่อนแม่เป็นคนอารมณ์ดีมากๆ
พอลูกบอกแม่ว่า "ม่าม้ายิ้มหน่อยสิคะ" แม่ก้อยิ้มให้...
แต่เปนยิ้มเศร้าๆ

ยิ้มแต่ปาก แต่ตาแม่ไม่ยิ้มด้วย

แต่ก่อนลูกคนนี้ไม่เคยเห็นคุณค่าของรอยยิ้มแม่เลย
ชอบทำให้แม่โกรธ...แต่ตอนนี้รู้แล้ว ว่ามันมีค่าจริงๆ

คนเราชอบเห็นค่าของสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว ตอนนี้สิ่งๆนั้นไม่อยู่แล้ว
เธอว่ามั้ย?

เมื่อวานเป็นวันเกิดแม่

เวลา 20.00น.ของเมื่อวาน
น้องชายคนเล็กไม่อยู่ ที่บ้านเหลือแต่ลูกสาว2คน ส่วนพ่อพาแม่ไปธุระ

ลูกสาวคนโตอยากจาเซอร์ไพร์วันเกิดแม่ เลยแอบซ้อมเปียโนเพลงHBD
เพราะอยากเห็นแม่ยิ้ม

เวลา 21.00น. ลูกสาวคนโตโทรไปหาพ่อ เพื่อนัดแนะเรื่องเซอร์ไพร์วันเกิดแม่

เวลา 21.15น.ลูกสาวคนกลางลงมานั่งคอยแม่ที่ชั้นล่างของบ้าน..ยุงรุมกัดเต็มไปหมด แต่เธอก้อยังคงนังต่อไป...รอให้แม่กลับมาเร็วๆ เพื่อเซอร์ไพร์วันเกิดแม่

เวลา 21.30 น.ลูกสาวกลางวิ่งขึ้นมาบอกพี่สาวที่ยังคงตั้งใจซ้อมเพลงHBDไม่หยุด ถึงจะเป็นเพลงที่เล่นง่ายๆแต่ก็อยากทำให้ดีที่สุด
"เจ๊ ม่าม้ามาแล้ว.." น้องสาวคนเล็กพูดพร้อมกับดับไฟห้อง

ในใจก้อแอบกลัว...กลัวว่า เซอร์ไพร์ครั้งนี้ จะได้เห็นเพียงแค่รอยยิ้มเศร้าๆของแม่

แต่ก้ออดตื่นเต้นไม่ได้...สองพี่น้องหัวเราะคิกๆในความมืด

เวลา 21.45 น.พ่อพาแม่เดินเข้ามาในห้องที่ปิดไฟมืดๆ
"อ้าว ป่าป้าปิดไฟผิดดวงหรอ?" แม่ถามเพราะเข้าใจผิดว่าพ่อปิดไฟในห้องแทนที่จะปิดไฟหัวบันได

เราสองคนพี่น้องกลั้นหายใจเงียบอยู่หน้าเปียโน

แม่เปิดไฟ! "เอะ?"แม่อุทานอย่างแปลกใจ

เสียงเปียโนของลูกสาวคนโตดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องคลอของลูกสาวคนกลางและพ่อ...

แม่ยิ้มแล้ว....ยิ้มกว้างมากๆด้วย...
ทุกคนยิ้มตามแม่...

มันเป็นความสุขที่เราพ่อแม่ลูก ไม่เคยได้รับ...หลังจากที่แม่ป่วยเป็นมะเร็ง

เสียงเพลงจบลง ทั้งๆที่ทุกคนไม่อยากให้มันจบเลย
อยากจะหยุดเวลาเอาไว้จัง...

แม่ตรงเข้ากอดน้องสาวคนกลางที่ยืนอยู่
ก่อนจะเดินมากอดลูกสาวคนโตที่เดินมาหาแม่...

อ้อมกอดแม่อุ่นเสมอ...ถึงหน้าของแม่จะซีด เพราะพิษยาคีโม
ที่ทำลายเม็ดเลือดของแม่ ถึงผมแม่จะขาวจนเกือบหมดหัว
และบางมากๆ
แต่อย่างน้อยรอยยิ้มของแม่ก้อทำให้ลูกรู้ว่า แม่กำลังมีความสุข

อยากกอดแม่แน่นๆแต่ไม่กล้า เพราะกลัวแม่เจ็บแผลที่ผ่าตัด
ทำได้แค่อยู่ในอ้อมกอดนั้นนานๆ ไม่ยอมปล่อยสักที~~~

^______________^"

ขอบพระคุณค่ะ คุณครูสมศรี สำหรับกำลังใจที่มอบให้ไก่
มันมีค่ามาก ไม่น้อยกว่ารอยยิ้มของแม่ไก่เลยค่ะ...