ครูคะ...... หนูเถียงแม่

[.........]

คุณครูขา
วันนี้  หนูมีเรื่องที่แทงใจ
วันนี้หนูเถียงแม่
บางทีที่ไม่เข้าใกน
เราอาจมีเรื่องราวที่เข้าใจกันได้
แต่ครั้งนี้
มันเป็นเรื่องที่หนูไม่รู้จะทำยังไง
       ครั้งหนึ่งแม่เคยจับได้ว่าพ่อเคยโทรหาผู้หญิงคนอื่น

ตั้งแต่นั้นมาแม่ก็ไม่ไว้ใพ่ออีกเลย

แม่คิดแต่เรื่องขิงพ่อเป็นส่วนใหญ่จึงทำให้แม่เครียด

แต่ก็มีหลายครั้งที่พ่อโกหกแม่  นี่คงทำให้แม่ไม่ค่อยไว้ใจพ่อ

แล้วตั้งแต่นั้นมาแม่ก็มักพูดเบี่ยงเบนไปเรื่องนี้อยู่ตลอด

มีปากเสียงกันหลายครั้งเลยทีเดียว

ซึ่งมันทำให้แม่ค่อนข้างเปลียนไป มักคิดในแง่ที่ไม่ดีหรือจับผิดพ่อ
พอหนูบอกแม่ให้ปล่อยวางบ้าง แม่ก็จะบอกว่าเรื่องแบบนี้มันปล่อยไม่ได้หรอก
นหลายครั้งที่หนูห่วงแม่ไม่อยากให้ดไป พูดมาเลยมีปากเสียงกันเอง  หนูไม่อยากเถยงแม่เพียงเพราะต้องการให้แม่ปล่อยวางเพื่อให้แม่สบายใจ

จนบางครั้งหนูพูดมากแม่ก็จะว่าหนูเข้าข้างพ่อ  ทั้งๆที่พ่อเป็นคนที่นำเรื่องเข้าบ้าน ทำมไม่ไปเตือนพ่อบ้าง แล้วท่านก็ร้องไห้ที่หนูไปพูดอย่างนั้น แต่หนูคิดว่าหนูไม่ได้เข้าข้าง เพียงแต่พยายามพูดให้มองในแง่ดี


บางทีที่หนูเข้าไปเตือนพ่อ อก็บอกว่าไม่มีอะไร บางครั้งหนูพูดมากๆเข้าพ่อก็จะเสียงดังโวยวาย

หนูไม่อยากเถียงบุพการี แต่ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้แม่ก็เครียด บางทีหนูบอกให้ท่านลองฟังธรรม

ท่านก็บอกว่าไม่มีสมาธิพอ  แต่แม่ดูแลหนูดีทุกอย่าง  หนูอยากตอบแทนท่าน หนูไม่รู้หันหน้าไปพึ่งใคร แต่ก่อนบ้านหนูไม่เคยมีปัญหาอย่างนี้เลย

หมอบอกว่าไม่ให้แม่เครียดเพราะแม่ไม่ค่อยสบาย หนูเป็นห่วงท่าน แต่ท่านชอบมีเรื่องมาทะเลาะกับพ่อ

บางครั้งท่านคิดมากเกินไป คงเป็นมากความไม่ไว้ใจ

แต่ทั้งสองคนไม่มีใครฟังหนูเลย

อีก 4 เดือนหนูก็สอบเอนท์ แล้ว บางที เอาหัวข้อนี้มาอ้าง ท่าน
ก็คงคิดเหมือนกัน แต่ก็ห้ามใจไม่ให้ทะเลาะได้ซักที

หนูไม่อยากให้แม่เอาความสุขไปแขวนไว้ที่การกระทำของพ่อ

แต่เนื่องจากหนูไม่เคยมีแฟน หนูไม่รู้ว่าความรักมันห้ามกันไดไหม จากเหตุการณ์ที่หนูเล่าให้คุณครูฟังน่ะค่ะ

 

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

คุณครุเข้าใจความรู้สึกของหนูนะลูก

แต่ว่าก่อนอื่นเราต้องมาตั้งสติกันก่อนนะคะ

หายใจเข้าออกลึกๆก่อนนะลูก สัก20 ครั้ง

ทำจิตให้สำรวมและอ่อนโยนพอที่จะมองอะไรตามความเป็นจริงก่อนนะลูก

ทุกคนในโลกล้วนใฝ่ฝันให้ครอบครัวของเราน่าอยุ่ มีแต่ไอรักและความอบอุ่น

แต่ว่าในตอนนี้ปัญหาได้เกิดขึ้นแล้วนะคะ

อย่าเพิ่งมองหาว่าใครผิด ใครถูก

ใครมีสติก่อนก็ต้องรีบสละแพเพื่อว่ายเข้าหาฝั่งก่อน เพื่อขวนขวายหาอุปกรณ์ช่วยเหลือชีวิตของคนที่ยังคงติดอยู่ในเเพที่กำลังจะล่มลง

รีบว่ายเข้าฝั่งนะลูก

ฝั่งของหนูคือการศึกษา

การศึกษาคืออุปกรณ์ช่วยชีวิของตัวเรา และผู้อื่น

เบี่ยงความทุกข์มาเป็นการกระทำหรือหน้าที่ที่รอให้เรากระทำจนลุล่วง

ปัญหาที่คุณพ่อคุณแม่พบอยู่ คงจะยืดเยื้ออีกสักระยะเพราะ ถ้าแต่ละคนยังขาดความเข้าใจและความเสียสละอยู่

อีกแค่ 4 เดือนที่หนูต้องลิขิตชีวิตด้วยความเพียร  อย่าเพิ่งนำสิ่งนี้ไปแลกกับความเครียด

ปัญหามีอยู่  ยอมรับให้ได้ก่อนนะลูก

อย่าเพิ่งถวิลหาความสมบูรณ์แบบของครอบครัว

คนที่แกร่งที่สุด ไม่ได้มาจากครอบครอบที่สมบูรณ์แบบเสมอไป

คุณพ่อคุณแม่ต้องมีทางออก แต่การแก้ปัญหาที่กอปรจากกิเลสต้องใช้ปัญญาเข้ามาช่วย

คุณแม่เองด้วยวัยที่สูงขึ้นและมีการเปลี่ยนแปลงของสรีระและระดับฮอร์โมน อารมณ์ย่อมแปรปรวนเป็นทุนอยู่แล้ว

อีกทั้งการประดังโถมถลาของปัญหา ยิ่งทำให้ท่านตกอยู่ในวังวนที่มองหาทางออกยากขึ้นเป็นทวีคูณ

หนูอย่าเพิ่งขัดหรือแย้งความคิดที่สับสนของท่าน

เพราะการได้รับการปฏิเสธจะทำให้คุณแม่ตอกย้ำในจิตใต้สำนึกว่าคุณแม่ผิดอะไร

ช่วงนี้เราทุกคนต้องให้กำลังใจแก่กันและกัน

หนุยังเด็กนะลูก บางทีหนูอาจไม่ทราบว่าภาวะของการที่คนที่เรารักปันความรักไปให้ผู้อื่นนั้นทุกข์ตรมเพียงใด

แต่หนูต้องให้กำลังใจคุณแม่ ชี้ให้คุณแม่เห็นว่าคุณแม่ยังมีลูกที่เข้าใจท่านอยู่ตลอดเวลา

ความรักและกำลังใจของลูกจะกระตุกสติของท่านให้กลับมาเร็วขึ้น

พยายามให้สติท่านว่า

"ก่อนที่เราจะรักใครได้  เราต้องรักตัวเราให้เป้นเสียก่อน"

ในเมื่อคุณแม่ทำลายร่างกายด้วยการคร่ำครวญปริเวทนาเช่นนี้

จิตที่หมองเศร้าย่อมก่อรากเหง้าของความเกลียดแค้นชิงชัง

อารมณ์อันเป็นอกุศลไม่สามารถชนะกิเลสของผู้อื่นใดได้เพราะ

อารมณ์ร้อนที่ผลักออกจากตนย่อมผลาญคร่าความสุขของผู้อื่นได้

และความร้อนนั้นย่อมแผดซ่านออกมาเป็นสองเท่าคืนสู่ตัวของเราเองในที่สุด

"สงบ" และ "เจริญแต่กุศลจิต" ไว้

ตัวหนูเองคงต้องเป็นอัครราชทูตแห่งจิตใจที่ประสานความรู้สึกดีๆให้คุณพ่อและคุณแม่

พูดให้ท่านฟังถึงสิ่งดีๆ สุขทุกข์ที่พวกเราได้ร่วมเผชิญกันมา

ทำไมวันนี้คุณพ่อถึงอ่อนแอถลำลงไปสู่ห้วงลึกแห่งวังวนที่ยากที่จะก้าวพ้นหากจิตใจไม่หนักแน่นพอ

คุณครูอยากแนะนำให้หนูทำหน้าที่การสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ลุล่วงก่อน

และหน้าที่รองคือให้กำลังใจคุณแม่ซึ่งคงต้องทำไปพร้อมๆกับหน้าที่หลัก

ยากหน่อยนะลูก

แต่เราทำได้นะลูก

เหนื่อยมากก็พักก่อน  อยากให้คุณครูโทรหาก็ส่งเบอร์มาที่ข้อความส่วนตัวนะคะ

หนูไม่ได้อยู่คนเดียวนะลูก

คุณครูจะไม่ทิ้งหนูนะคะ

อดทนไว้นะลูก



ข้อความถึงพ่อและเด็กๆที่จะก้าวสู่คำว่า"พ่อ"ในอนาคต

ท่านคงไม่ทราบว่าความสุขจากกิเลสของท่านเผาผลาญจิตใจลูกและแม่ของลูกท่านมากเพียงใด

ดิฉันขอก้มกราบแทบเท้าของท่าน

ขอให้ท่านได้เสียสละเถอะค่ะ

เพื่ออนาคตของลูกที่กำลังจะดูชีวิตของเราเป็นแบบอย่าง

อย่าทำร้ายลูกผู้บริสุทธิ์เลยนะคะ

เมื่อตอนที่ท่านเเต่งงานกับคุณแม่ของลูกๆ

ท่านตัดสินใจเอง แต่บัดนี้ อย่าให้ความเป็นสุภาพบุรุษในตัวท่านเลือนหายไปจากความทรงจำของลูกๆเลยนะคะ

คนเราไม่นานสังขารก็ต้องร่ววงโรย

ทรัพย์สินศฤงคารคือของนอกกาย

ลูกแก้วเมียขวัญคือทรัพย์ล้ำค่าแห่งจิตใจ

ดิฉันเป็นเพียงครูคนหนึ่งที่อยากเห็นลูกศิษย์ของดิฉันมีอนาคตที่ดี

อย่าทำร้ายจิตใจลูกด้วยความสนุกในระดับหยาบๆของปุถุชนเลยนะคะ

มาเสียสละให้อกีหลายชีวิตที่จะเติบใหญ่เป็นพลเมืองที่ดีของแผ่นดินกันเถอะนะคะ


ด้วยความเคารพอย่างสุง

คุณครูสมศรี

[อ้อยจ้า..]

อ่านแล้วก็อดเศร้าไม่ได้ทุกที 

สู้ๆ นะคะ เราต้องไม่ยอมแพ้ เพื่อแม่ที่รักของเรา

ปล.รักครูนะคะ

[NaNToR+]

อ่ะ

อ่านที่คุณครูเขียนทีไร

รู้สึกมีกำลังใจค่ะ

ขอบคุณครูสำหรับทุกอย่างเลยนะคะ

น้องแนนรักครูค่ะ

[รักครู]

รักครูคนนี้มากที่สุดเลย รู้ตัวรึปล่าวคะ

[คุณครูสมศรีสุดสวยจร้า!!]

ขอบคุณค่ะ

รักครูก็ต้องเป็นเด็กดีนะคะ

จุ๊บส์

[miinie]

สู้ๆน๊า

^^

[mamoo]

จะตั้งกระทู้ทำไงอ่า