หนูทุกข์ใจ_มากเลย+=ขอยึดกำลังใจดีดีจากครูและเพื่อนๆด้วยนะคะ

หนูรู้สึกแย่จังเลยค่ะที่จะต้องมานั่งเรียนกับคนที่มองไม่เห็นค่าของคนอื่น ตอนนี้เรียนอยู่ม.6 แล้วค่ะ เพื่อนบางคนชอบมาสั่งเหมือนกับว่าเราไม่ใช่เพื่อนในห้อง หรือบางทีก็ไปนินทาต่างๆนานา เค้าดีต่อพวกในกลุ่มของพวกเขาเท่านั้น เวลาที่อยู่ในห้องหนูเหมือนเป็นคนตัวเล็กไปถนัดตา เนื่องจากเวลาทำอะไรดีดี ไม่เคยเห็นคุณค่า แต่ทำอะไรผิดนิดนึงก้จ้องจับผิด แล้วก็มาว่า แต่หนูก็ไม่ได้เถยงหรอกนะคะ คือรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนยอมคนเลย เฮ้อ ชีวิตมัธยม สิ่งเดียวที่หนุอยากคิดและทำตอนนี้คือ อ่านหนังสือเพื่อมีความรู้เตรียมสอบตรงเพื่อพ่อกับแม่ แต่พอมาโรงเรียนมาเจอคนในห้องแบบนี้หนูรู้สึก.... เบื่อ .... เค้าไม่เคยมองว่าเราเป็นเพื่อนในห้องเหรอคะ เวลาดีก็ดีบางอารมณื บางทีก็ตามอารมณ์ไม่ทันเลย แต่หนูไม่อยากสนใจเลย ทำไมเวลาทำอะไรก็ชอบมาว่าแต่กลุ่มหนูกลุ่มเดียว เพื่อนกลุ่มอื่นไม่ไปว่าบ้าง หนูควรเถยงกลับบ้างไหมคะเนี่ย ความอดทนคนเรามันมีขีดจำกัดนะคะครู เบื่อจัง เหนื่อยด้วย อยากสอบให้ได้ เพื่อพ่อ แม่ พี่ชาย ครูสมศรี รักครูนะคะ ดูแลตัวเองนะคะ คิดถึงคุณครูจัง อยากให้ครูตอบหนูนะ หนูอยากได้กำลังใจและแนวทางจากคุณครูเพื่อสร้างเกราะให้ตัวเอง เพื่อสร้างความสำเร็จต่อตนเอง อยากสอบตรงติดังเลยค่ะ ครูคนสวยของหนู