หนูมันงี่เง่า

[obofe]

ตอนนี้หนูอยู่ชั้นม.3หนูกำลังจะไปสอบโรงเรียนเตรียมค่ะ
หนูรู้สึกหงุดหงิดเหมื่อนตัวเองเป็นระเบิดลูกหนึ่งที่พร้อมจะระเบิดตัวเองตลอดเวลา  ความจริงก็ไม่ใช่อย่างงั้นหรอกค่ะ   
ครอบครัวหนูทั้งครอบครัวเกลียดน้ำตากับความอ่อนแอหนูเลยระบายความรู้สึกนั้นเปลี่ยนเป็นความโกรธซะเอง
โรงเรียนหนูก็ไม่ได้สอนดีอะไรมายมายถ้าไม่ใช้โควต้าก็ย่ำแย่  แต่หนูไม่โทษโรงเรียนหรอกน่ะค่ะ  มันเป็นความผิดของหนูเองที่ไม่ขนขวายหาความรู้เพิ่มเติม
บางคนอ่านหนังสือ7ชั่วโมงก็ยังไม่ติดทำให้หนูเซ็งมาก(ความจริงก็คือเสียใจ+ท้อเเท้)แถมหนูก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรมากยกเว้นช่วงหลังๆตอนที่อยากไปสอบเตรียมอุดมคะแนนก็เลยพุ่งกระฉูดกลายมาเป็นอันดับต้นๆ(ไม่มาก)

[obofe]

แต่หนูฏ้ว่ามันไม่เพียงพออยู่ดีล่ะค่ะรร.เคยมีคนสอบติดแค่1เองน่ะค่ะ

หนูเหนื่อยหนูล้าหนูอยากร้ว่าคนเค้าอ่านหนังสือกันยังไง..........หนูขอสารภาพกับครูเลยน่ะค่ะว่า.....หนู...ไม่.....เคย...อ่าน....หนัง..สือ  ไม่ใช่ว่าหนูอ่านหนังสือไม่ออกน่ะค่ะ
แค่หนูไม่เคยอ่านหนังสือก่อนสอบเลยค่ะ
เคยลองพยายามอ่านดูครั้งหนึ่ง(เปิดผ่านๆ)แต่หนูก็ไม่เคยเข้าใจอยู่ดีว่าอ่านไปทำไมในเมื่อมันก็เป็นเรื่องที่ครูสอนแล้วจดใส่สมุดไม่เห็นจะมีความแตกต่างกันเลย

ความจริงอาจเป็นเพราะโรงเรียนเออ..เขาไม่ได้สอนยากอะไรมากมายมั้งค่ะหนูอยากติด..ติด..และติดบางทีหนูอาจรู้สึกไปเองก็ได้แต่เป็นครั้งแรกที่หนูรู้สึกว่าทำให้พ่แม่เข้าใกล้สิ่งมี่เรียกว่า......สมหวัง

คุณครูค่ะ  หนูหวังสูง.......หวังมาก......หวังไกล...เกินเอื้อมหรือเปล่าค่ะภายใน1ปีมันสั้นไปไหมค่ะกับความรู้สึกพวกนี้

[obofe]

หนูเหนื่อยเหลือเกิน

[obofe]

ปล.หนูอยู่คอสแกรมม่าน่ะค่ะ

[เหม่งจ๋าย : )]

น้องขา... ไม่มีอะไรไกลเกินเอื้อมหรอกนะคะ

ปีที่แล้ว รุ่นพี่ที่ร.ร.พี่ก็สอบติดไปเพียงแค่ 3 คน


แต่อะไรทำให้ปีนี้ ร.ร.พี่ (รุ่นพี่นี่แหละ) สอบติดไปเกือบ 20



ความอดทน มานะ พยายามไงค่ะ


พี่เชื่อว่า ไม่มีอะไรที่น้องจะได้มา โดยไม่เสียอะไรหรอกนะ




ซึ่งสำหรับครั้งนี้ เราอาจต้องเสียหยาดเหงื่อเพียงสักเล็กน้อย กับความพยายามอดทนมานะ ที่จะตั้งใจอ่านหนังสือค่ะ



อย่าท้อน้า =]]*


เป็นกำลังใจให้ค่ะ


Dare to Dream

Dare to Do ค่ะน้อง

[N' OPEL]

ไม่มีความฝันใดที่เราทำไม่ได้
เพียงแค่
1 กล้าฝัน
2 ลงมือทำ