ครูค่ะ หนูมีปัญหา

สวัสดีค่ะ คุณครูสมศรี ^ ^
หนูชื่นชมคุณครูมากเลย และคิดว่าทุกคนก็คงจะคิดแบบนั้นเหมือนกัน หนูรู้สึกแย่มากๆเลยตอนนี้ เลยลองเข้ามาในกระทู้นี้เป็นครั้งแรก มีหลายคนที่แย่กว่า และหลายคนที่ถึงแม้เรื่องจะไม่แย่นักแต่จิตใจกลับแตกจนร้าวไปหมด หนูคงเป็นแบบที่ 2 ตั้งแต่หนูเด็กๆพ่อแม่มักจะทะเลาะกันในบางเวลา ถึงขั้นปามีดใส่พ่อตอนนั้นหนูอายุน้อย ก็ไม่รู้เหมือนกัน จำอะไรไม่ได้แล้ว แต่ที่จำได้คือเรื่องเพิ่งเกิดมาแค่ไม่กี่นาที แม่เป็นคนใจดีกับหนูเสมอ พ่อหนูเป็นคนระเบียบจัดพอทำอะรไม่ได้ดั่งใจก็จะบ่นตลอดซึ่งหนูไม่เถียง นั่นทำให้สงบใจได้เยอะมาก เพราะพ่อก็เหมือนบ่นกับตัวเอง บ่นได้สักครู่ก็เงียบ

แต่แม่ไม่ชอบอะไรแบบนั้น แม่คิดว่าพ่อมีเมียน้อยมานานมากแล้ว มากจริงๆ พอหนูนอนหลับแม่ก็จะตื่นขึ้นมาด่าพ่อตอนกลางคืนทุกครั้ง ด่าแรงมาก หนูจุกมากหลายๆครั้ง พยายามจะบอกแม่ว่าหนูตื่นอยู่ หยุดได้แล้ว หนูไม่อยากให้แม่ว่าพ่อแบบนั้นเลยมันแย่มาก ต่อหน้าจะทำเหมือนรักกันมาก แต่มันมีรอยร้าวลึกเสียด้วย เป็นแบบนี้ประจำ แม่จะหาเมียน้อยใหม่มาให้พ่อได้เสมอๆ พอหนูเกลี้ยกล่อมก็บอกว่าหนูตามเล่เหลี่ยม ช ไม่ทัน หนูไม่รู้จะเชื่ออะไรอีกแล้ว มันสับสนนะ ถึงจะบอกว่าเรื่องของผู้ใหญ่ก็เถอะแต่แม่ชอบมาพูดเวลาที่หนูอยู่ด้วย เพราะคิดว่าพ่อจะไม่ทำอะไร
.... แค่นี้ล่ะค่ะ หนูไม่ได้คิดอะไรมากหรอกแค่คิดว่าทำไมต้องทะเลาะกันด้วย จะไม่ให้กระทบถึงลูกน่ะคงยากนะ เพราะมันกระทบอย่างจัง