หนูเป็นเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยน แต่อยากปรึกษาคุณครูค่ะ

สวัสดีค่ะคุณครูสมศรี 
คือหนูเคยเรียนกับคุณครูมาตอนม.2-ม.3 ค่ะ หนูรักคุณครูมากค่ะ คุณครูเปรียบเหมือนแม่หนูอีกคนหนึ่งเลยล่ะค่ะ แต่พอขึ้นม.4 หนูก็สอบชิงทุนเป็นเด็กแลกเปลี่ยนไปเรียนที่ประเทศอเมริกาค่ะ ตอนแรกๆก็ดีใจมากๆเลยที่จะได้ไปเที่ยว เพราะนึกว่าไปก็ไม่ได้มีอะไรมากก็แค่เรียนๆไม่เห็นจะยากตรงไหน แล้วตัวเองก็เป็นคนร่าเริงอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยกลัวเรื่องหาเพื่อนเลย อยากไปเร็วๆ
แต่พอได้มาที่นี่แล้วเอาเข้าจริงๆ มันไม่ใช่อย่างนั้นเลยค่ะ สิ่งที่คาดหวังไว้สูง สถานที่สวยๆ เพื่อนๆที่จะมารุมล้อมเรา การเรียนที่คิดว่างั้นๆ มันไม่ใช่เลยล่ะค่ะ พอมาที่นี่แล้ว หาเพื่อนไม่ได้เลย ในตอนแรก เพราะเราก็ไม่กล้าเข้าไปคุยกะเขา เขาก็ไม่กล้ามาคุยกะเรา และที่นี่เวลาเรียน พอหมดหนึ่งคาบเรียนเขาก็จะเปลี่ยนห้องแยกย้ายกันไป แทบไม่มีเวลาจะคุยกันเลยค่ะ เลยกลายเป็นว่าต่างคนต่างไม่คุยกันซะอย่างนั้น การเรียน ก็ปวดหัวตั้งแต่วันแรกเลยค่ะ หนูก็ไม่ใช่ว่าภาษาอังกฤษจะแย่มาก แต่พอมาเรียนที่นี่เข้าจริงๆ รู้สึกว่าตัวเองด้อยไปเลย อาจารย์ที่นี่พูดเร็วมากๆ เราก็จดตามไม่ทัน ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง แล้วก็ไม่มีเพื่อนไว้คอยปรึกษาอีกต่างหาก
พอเลิกเรียนทุกคนก็กลับบ้าน หนูก็ขี่จักรยานกลับคนเดียว เหงามากๆเลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ส่วนโอสแฟมิลี่ เขาใจดีมากๆค่ะ พาไปเที่ยวนู่นนี่ ซื้อของให้ แต่บางทีหนูกลับรู้สึกอยากนอนอยู่ที่บ้าน ไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ แต่ไม่กล้าบอกเขาเพราะเขาก็ดูแลเราอย่างดีมากๆเลยค่ะ แต่หนูก้รู้สึกอึดอัดมากๆ อยากกลับบ้าน ไม่อยากเดินไปไหน ทำอะไรเลยค่ะ การบ้านก็ทำไม่ได้ เพราะไม่เข้าใจอะไรเลย หนังสือก็เป็นภาษาอังกฤษหมดเลย ตอนนั้นเครียดมากๆเลยค่ะ
แต่ว่าตอนนี้เหมือนว่าทุกอย่างเริ่มดีขึ้นอ่ะค่ะ เราก็เข้าไปถามเพื่อนทำความรู้จักกัน จนตอนนี้พอจะมีเพื่อนบ้างแล้ว แต่ก็ไม่ได้คุยกันบ่อยมากเท่าไหร่ค่ะ ส่วนเรื่องเรียน ปัญหานี้หนูยังรู้สึกแย่อยู่ค่ะ เพราะเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเลย วิชา U.S . history ยากมากๆเลย เพราะเราไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับประเทศอเมริกามากเท่าไหร่ แล้วภาษาที่อาจารย์ใช้ก็ยากมากๆด้วยค่ะ อยากร้องไห้มากเลยค่ะ กดดันมากๆด้วยเพราะกลัวส่งการบ้านไม่ทันคนอื่นเขา ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เวลาเดินหาห้องเรียนก็หาไม่เจอค่ะ นักเรียนที่นี่เขาดูเร่งรีบกันมากๆ เลยไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทเลยค่ะ
แล้วก็ตอนกลับมาที่ประเทศไทยเพื่อเรียนต่อม.5 (เพราะหนูเรียนอยู่สายศิลป์ เลยไม่ต้องซ้ำชั้นอ่ะค่ะ) หนูกลัวว่าจะกลับมาเรียนตามเพื่อนไม่ทัน เพราะที่ประเทศไทยเรียนวิชาเลขหนักมากๆ กลับมาหนูกลัวว่าจะต้องเตรียมสอบนู่นนี่เยอะแยะมากมายไปหมด แล้วหนูก็ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องการสอบพวกนี้ด้วยอ่ะค่ะ ทั้ง GAT,PAT ต่างๆนานา แล้วก็ไม่รู้ว่าเขาจะเปลี่ยนกลับไปเป็นเอ็นทรานซ์อีกรึเปล่าอ่ะค่ะ กลัวมากๆเลยค่ะ
คุณครูสมศรีช่วยให้คำปรึกษาเรื่องนี้ด้วยนะคะ หนูก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดีค่ะ ปรึกษาคุณพ่อคุณแม่ ก็ไม่ค่อยได้คุยนานสักเท่าไหร่ เพราะเวลาไม่ตรงกัน เลยอยากขอให้คุณครูช่วยหนูหน่อยนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะคุณครู